Maanlicht

Hoofdstuk 14

Good mornin' Seattle, this is Thom Jefferson with-

'Fuck off Thom,' riep ik naar de wekkerradio die iedere ochtend op hetzelfde tijdstip met dezelfde openingszin af gaat. Ik snap niet waarom Odette ernaar luistert, dat ochtendnieuws. We zetten het toch altijd te snel uit om het echte nieuws te horen. 

Slaperig keek ik om me heen. Tot mijn verbazing ontdekte ik dat Odette tegen me aan gekropen was en haar arm om me heen had geslagen. Normaal ligt ze altijd heel charmant gespreid over het halve bed en soms mis ik dan ook mijn deken. Ik kuste haar op haar voorhoofd en rook de geur van de naar mango ruikende shampoo in haar haar. Langzaam gingen haar ogen open en lichtelijk verward keek ze me aan. 'Goedemorgen,' zei ik, als antwoord krulden haar lippen zich op tot een glimlach. We keken elkaar een tijdje aan en ik ging met mijn vingers door haar zachte haar, waar door het slapen een aantal klitten in waren gekomen. Toen ik naar de klok keek zag ik dat de tijd ongelooflijk snel vergaan was. Odette zag waar mijn blik naartoe was gegaan en we kwamen beiden tot dezelfde conclusie, waarop we allebei riepen: 'Werk!'. 

Odette kroop het bed uit, en de warmte die door het dicht bij elkaar liggen ontstaan was, was helaas alweer verdwenen. Ik stapte ook mijn bed uit. Ik ging naar de badkamer terwijl Odette zich omkleedde. Toen ik in de spiegel keek zag ik het gevolg van de afgelopen dagen, wallen onder mijn ogen en een stoppelbaard van een aantal dagen oud. Ik pakte het scheermesje en de scheergel en begon met mijn taak. Daarna waren mijn wangen gelukkig weer ontzettend glad gelukkig. Ik liet nog meer water door mijn gezicht gaan, deels om de gel weg te spoelen en deels omdat ik nog altijd verschrikkelijk moe was. Nadat ik klaar was in de badkamer, liep ik naar de keuken en deed ik vers water in het koffieapparaat. Ik was wel toe aan een kopje.

Daarna was het tijd om me om te kleden. Odette was net klaar en liep vlak voor me de deur uit. Ze streek met haar hand over mijn gladgeschoren wang. 'Beter zo!' zei ze en ik knikte. Snel pakte ik wat kleren uit mijn kast, meer casual dan normaal omdat ik geen zin had om iets anders uit te zoeken. Toen ik helemaal omgekleed was ging ik naar de keuken waar inmiddels de koffie klaar was. Ik had Nick de hele ochtend nog niet gezien, maar waarschijnlijk was hij al vertrokken. Ik kan gewoon niet goed wennen aan nieuwe gasten in mijn huis. 

Ik nam een slok van mijn net ingeschonken zwarte vloeibare hemel, mijn koffie. Het was nog heet, maar ik had er niet echt last van. Ik was halverwege mijn koffie, toen Odette binnen kwam. Haar haar was netjes geborsteld, alle klitten waren eruit, en ze was opgemaakt. Ik snap niet hoe Odette er altijd tijd en zin voor kan hebben om er goed uit te zien. Ze ging naast me zitten en schonk voor zichzelf ook koffie in. Zij dronk hem niet zwart, maar deed er altijd melk in. Zo nu ook weer. Ik keek op mijn horloge en zag dat het bijna tijd was om te vertrekken. 'Kom, we moeten gaan,' zei ik. Ze knikte en dronk de restanten van haar koffie snel op, waarop ze mijn kop samen met die van haar in de net geïnstalleerde vaatwasser zette. 'We halen op het werk wel wat te eten,' zei ik, meer naar  mijn eigen knorrende maag gericht dan naar haar. 

We liepen naar beneden en de taxi was snel aangehouden. We volgden onze weg door de enorme hal van het gebouw, wat ik ook wel het oerwoud noemde. In de hal stonden enorme plantenbakken met planten van het bijbehorende formaat erin, en de lucht voelde er vochtig en tropisch aan. We namen de lift naar de negende verdieping, waar onze kamers waren. In de lift was niemand, wat uitzonderlijk was. Ook al waren er maar liefst acht liften in het gebouw, ze waren allemaal vaak heel erg vol.

Toen we op de juiste etage aangekomen waren liep ik naar mijn kamer en stak mijn sleutel in het slot. Odette keek verbaasd naar het scherm van haar telefoon. 'Wat is er?' vroeg ik, werkelijk benieuwd.

'Uhm, Robert wil me spreken,' zei ze.

'Wanneer?' 

'Nu, vrees ik.'