Hafıza Kaybı

38. bölüm

Gözlerimi açtığımda yanımda kimse yoktu. Endişelenmeye başlamışken kapı açıldı.

BH: Günaydın... Taburcu oldun, He Ran.. evimize gidelim..

HR: Günaydın... Giyebileceğim bir şey var mı?

BH: Var. Senin için kıyafetlerinden getirttim. Yardım için hemşire çağırmamı ister misin?

HR: Yok, kendim giyinirim.

Başını sallayıp kenara bıraktığı poşetten kıyafetler çıkarıp bana verdi. Yapabileceğimi sanmıştım ama galiba üç aydır hareket etmediğim için zorlanıyordum.

Yaklaşıp yardım ettiğinde bir az çekinsem de, sorun etmedim.

Elimi tutup hastaneden çıktığımızda arabaya bindik.

BH: Sana evimizi göstereceğim... Belki bir şeyler hatırlarsın..

Gülümsedim.

HR: Tamam..

BH: Yarın akşam her kes bize toplanmak istiyor. Senin için sorun olur mu?

HR: Her kes derken?

BH: Ailelerimiz ve arkadaşlarımız..

HR: Sorun değil..

Geri kalan yolculuk sessiz geçmişti. Kapıya vardığımızda ilk kendisi inmiş, bana da yardım etmişti.

İçeri girip etrafıma bakındım.

HR: Burası bizim mi?

BH: Bizim... Mutfağa geçip kahvaltı edelim...

Başımı salladığımda mutfağa gidip beni masaya oturtmuş ve kahvaltı hazırlamaya başlamıştı.