Hafıza Kaybı

40. bölüm

HR: Ne oldu ki?

Bakışlarını kaçırdı.

BH: Sürekli tartışmaya başladık. Öyle ki evi terk ettiğimiz oluyordu. Mutlu bir gün, kavgasız bir gün geçmiyordu. Ağır laflar söyleyip boşanmak istiyorduk..

Gözlerinden bir damla düştüğünde elimi yanağına çıkarıp sildim. Başını kaldırıp bana baktı.

BH: Yaptığım her şey için özür dilerim.. seni incittiğim her saniye için beni affet.. beni bırakma, He Ran.. lütfen..

Ağladığında gözlerim dolmuştu.Ona yaklaştığımda sıkıca sarılmıştık.

HR: Hata sadece sende olamaz. Hatırlamıyorum ama yine de yanlış yaptığım şeyler olduğunu biliyorum. Seni kırdığım için özer dilerim..

Geri çekilip gözyaşlarını sildim.

BH: Kazaya ben sebep oldum. Benim yüzümden bu haldesin..

Başımı iki yana salladım.

HR: Önemli değil.. bilerek yapmadın ki..

BH: Ama dikkatli olabilirdim. Seninle tartışmayı bırakıp yola bakabilirdim. Seni hastanede kablolara bağlı şekilde gördükçe canım yanıyordu. Yaptıklarım aklıma geliyordu. Özür dilerim. Her şey için çok pişmanım..

BH: O seni her öyle gördüğünde canı yanıyor.. yaptıklarını hatırlayıp pişmanlık duyuyor...

Duyduğum kelimeler gördüğüm tüm rüyayı hatırlatarken, gözyaşlarım fazlalaşmaya başlamıştı.

BH: He Ran?

Bakışlarımı ona çevirdim.

BH: İyi misin?

Elimi ensesine götürdüm ve yüzünü yaklaştırıp dudaklarına kapandım. Özlemle dudaklarını öperken, aynı zamanda da belindeki kollarımı sıkılaştırdım.