Hafıza Kaybı

47. bölüm

BH: Bakıyorum, Mongryong'a alıştın?

Başımı kaldırıp ona baktım.

BH: Isırıyor muymuş?

Başımı iki yana salladım.

HR: Isırmıyormuş..

Bakışlarımı tekrar Mongryong'a çevirdim.

BH: Bir şeyler hatırlıyor musun?

Tekrar ona döndüğümde beklentiyle gözlerime bakıyordu.

HR: Böyle hayal gibi bir şeyler hatırlıyorum..

Daha da yaklaşıp dikkatle gözlerime baktı.

BH: Ne hatırlıyorsun?

HR: Mongryong'la evde oynadığımızı hatırladım. Sanırım, gelmesi iyi oldu.

Elimi tutup üstünü öptü.

BH: Kendini zorlama. Zamanla her şeyi hatırlayacaksın...

Başımı onaylı anlamda salladım.

BH: Komadayken, rüyanda ne görmüştün? Bir süredir sormak istiyorum ama unutuyorum.

HR: Hmm... Ormanlık bir yerdeydim ve sana benzeyen bir adam vardı ama sen değildin. Bana yaptığımız haksızlıkları anlatıyordu. Yaptığın her şeyi de duyuyor ve hissediyordum. Ağladığını, konuşmanı, her gün getirdiğin orkideleri, o hastaneden çıkmadığını biliyordum.

BH: Anladım da, bana benzediği için onunla yakınlaşmadın, değil mi?

Kaşları çatıldığında gülümsedim.

HR: Hayır. Arkadaş gibiydik, o kadar...

BH: İyi o zaman..

Gözlerini benden çekip Mongryong'a baktı.

BH: Mongryong, performansın için hyung'un sana en pahalı mamadan verecek. Hadi, gel benimle..

İkisi de koltuktan kalkıp bir kaç adım attıktan sonra bana dönmüşlerdi.

BH: Gelsene..

Yaklaşıp elimi tutmuş ve kaldırmıştı.

BH: Yalnız kalma. Birlikte besleyelim..

Başımı salladığımda önüne dönmüş ve salondan çıkmıştık.