My Hope JJK

2.Bölüm☘️

İyi okumalar...

- Evet dede. Jinlerdeyim.

- Niye Jungkook'la kalmadın kızım?

Telefonu kulağımdan çekip sinirle nefes verdim. Neden kalmadım acaba?

- Sadece abilerimi özledim. Bir şey olduğu yok.

- Tamam tamam tamam. Sinirlenme. Ben yarın şehir dışına gideceğim. Sende Jungkook'la birlikte kal tamam mı?

- Bilmiyorum, söz veremem.

Kıkırdamasını duyduğumda tebessüm ettim.

- O zaman şöyle diyeyim. Ya Jungkook'la kal ya da çocuklarla tamam mı kızım?

- Tamam dede. Görüşürüz.

- Görüşürüz.

Telefonu kapatıp, içeri geçtim. Sohbet eden dörtlünün yanına oturup, pizzadan bir dilim aldım.

- Kudurmuş galiba o it.

Yoongi'ye kaşlarımı çatarak baktım. Kimden bahsediyordular?

- Kimden bahsediyorsunuz?

- Jungkook'tan.

Göz devirdim. Neden takmışlardı ki buna?

- Bırakın şunu yha! Niye keyfimi bozuyonuz?!

Hepsi isyanıma güldüğünde bende gülümsedim.

- Her neyse. Dedem yarın gidiyor.

Jimin elindeki hamburgeri bırakıp, sırtını koltuğa yasladı.

- Sen ne yapacaksın?

- Bilmem. Takılırım öyle.

'Mal bu kız' bakışlarını atıp, derin bir nefes aldı.

- Onu mu diyorum kızım. Eğer o eve gidersen o itle durmak zorunda kalacaksın.

Alt dudağımı sarkıttım. Pizzayı bırakıp, bende koltuğa yaslandım.
Haklıydı. Biliyordum. Zaten onla kalsamda beni takmıyordu bile.' Çok sevgili (!)' Min Ji ile flört ediyordu. Gözümün önünde!

Alışmıştım. Ama bende sevilmeyi hak ediyordum. Paranın veya pahalı şeylerde gözüm yok. Çünkü benim için paranın bir önemi yok. Para vardı şu zamana kadar hayatımda. Sevgi değil...

Beni görmedi. Beş yıldır köpek gibi sevmeme rağmen beni görmedi. Ama bir yıl önce yanımızda çalışmaya başlayan tonton yanaklı yardımcımızın yiğenini sevmişti. Ama kızın gözünün parada olduğunun ve onun bir sevgilisi olduğunu bilmiyordu. Söyleyememiştim. Dilim varmamıştı söylemeye. Üzülmesine kalbim dayanamazdı. Bunu fırsata çevirebilirdim. Ama ben öyle bir insan değildim. O beni her ne kadar sevmesede onun mutluluğunu görmek bir yandan güzeldi. Ben zaten hiçbir zaman mutlu olamamıştım. Bari o olsun. Ben üzülmeye alışığım ne de olsa...

- Bilmiyorum Jimin. Yoruldum. Bunaldım. Ne yapmam gerekiyor bilmiyorum.

Yanıma oturup, sıkıca sarıldı bana. Bir tek onlar kalmıştı bu hayatımda. Bir tek onlar...

- Sıkma canını. Biz buradayız.

Ayrılıp, yanağıma bir öpücük kondurdu. Gülümsedim. Yoongi'ye baktığımda sinirle bakıyordu.

- Ne oldu Yoongi?

- O gerizekalı nasıl senin gibi birini sevemez anlamıyorum! Sevmek yerine üzüyor! Benim kardeşimi üzüyor! Ve ben bi halt yapamıyorum! Lanet olsun!