Mucize: Bölüm 7

1K 120 358
                                    

∆Alexia Mia Moon

Bok.

Bak şu an terk ettim evi.

İnat ettim gitmeyeceğim kibir çuvalı.

İstersen zorla çıkarabilirsin.

Tabii yerse.

O an gerçekten sinirimden kuduruyordum. Resmen beni evden kovmuştu! Bunların hepsi onu öptüğüm için miydi? Kalbim kırılmıştı, çünkü beni sevdiğini sanıyordum. Ancak madem kendisi böyle oynamak istiyordu, böyle oynardık.

Yerde kalan son lego parçasını da şaheserime eklediğimde evim tamamlanmıştı.

Evet gidip üşenmeden paket paket lego almış ve Agreste Malikanesi'nde onlardan kendime mini bir ev yapmıştım. Sadece oturacak yer vardı ama bu sorun değildi. Yapmak istediğim tek şey kendi sınırımı kimseye kaptırmamaktı.

Hıh.

Kapı birden açıldığında hızlıca emekleyerek legodan olan evime girdim. Kollarımı göğsümde birleştirip bacaklarımla bağdaş kurduğumda tam tripçi kız modundaydım.

"Bu ne böyle?"

Felix'in meraklı sesi kulağıma ulaştığında kararlılığım biraz daha arttı.

"Evim. Eğer sen burada yaşamamı istemiyorsan bende evimde yaşarım."

Saniyelik bir sessizlikten sonra tüm odaya Felix'in kahkaha sesi yayıldı. Öyle beklemediğim bir şeydi ki bu, fark etmeden gardımı indirmiştim. O melodik ses kulaklarıma bayram ettirirken, Felix'in kahkahasını ilk kez duyduğumu fark ettim. Gerçekten... Çok güzeldi.

"Sen gerçekten çok şapşalsın." derken yere oturdu ve benim tam karşıma geçti.

"Gitmeni istediğim için sana git demedim."

Kaşlarımı çattım. "O ne demek?"

"Şu demek ki," dedi yüzündeki küçük gülümseme eşliğinde. "Büyük Agreste geri dönüyor ve seni burada görmesi hoş olmaz."

Duyduklarım ile gözlerim kocaman olurken bu salaklığımı sindirmek için kendime birkaç saniye tanıdım. Sırf gitmemi istedi diye hiçbir şey sormadan evlerine ikinci bir ev yapmıştım!

"Sen, o kadar kızgın olunca bende..." derken başımı eğdim. Hâlâ yaptığım şey yüzünden utanıyordum.

"O konu..." diye iç çekerken elini ensesine attı. "Seninle ilgili değildi, başka bir şeye kızmıştım."

Bu açıklaması üzerine uzun bir sessizlik olurken bu sessizliği bozan yeniden Felix oldu.

"Bunun için ne kadar uğraştın?" derken gülmesi beni de güldürdü.

"Yaklaşık iki saat. İnat etmiştim."

"Fark ettim."

Felix'in gülümseyen gözleri rengarenk evimden ayrılıp benim gözlerimi bulduğunda bende ona gülümsedim. Aramız açılmadığı için sevinmiştim. Gerçi hâlâ onu öpmem konusunda bir şey söylememişti. Bu beni hem rahatlatıyor hemde üzüyordu.

KUZEN Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin