>
- aşırı cringelik içerir -
Marinette Alya ile bile vedalaşmadan koşarak eve gitti. Kuzeni bu saate kadar gelmiş olmalıydı.
Fırına giriş yaptığında hızlıca annesinin ve babasının yanağını öptü Marinette. Yerinde duramıyordu. Küçük bir çocuk gibi ye...
Bu bölüm svlgndz_ için, seni seviyorum bebeqim doğum günün kutlu olsun, nice bizli senelere! (｡♡‿♡｡)
Ciddiyim, bu kitabı yazma nedenlerimden birisin💙
Senin için feels dolu bir bölüm;)
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
∆Alexia Mia Moon∆
Homurdanarak oturduğum koltukta dikleştim ve gelen Felix'in önüme çökmesini beklemeden ayağımı uzattım. Bana dik dik baktığının farkındaydım ama bu onun suçuydu. Felix de bunu bildiğinden fazla uzatmayarak yere, önüme, oturdu ve getirdiği kremi alıp ayağıma sürmeye başladı.
"Sen iflah olmaz bir gerizekalısın!" dedim dayanamayarak. Ayağım onun yüzünden incinmişti.
"Bunu bana sen mi söylüyorsun?" diyerek karşılık verdi o da bana. Bir kez bile bana bakmamıştı. İşine oldukça odaklanmış görünüyordu.
"En azından insanlara gizli gizli yaklaşmıyorum!" dedim bende ona. Şu an acayip sinirlenmiştim. Ben ne güzel bale yapıyordum işte sen ne diye geliyorsun yani?
"İki saattir evin içinde dolanıyordum, duş bile aldım." dedi ve ayağımı sararken bana alaylı bir bakış attı. "Yani pek gizli bir yaklaşma değildi, senin sağırlığındı."
Gözlerimi pörtleterek ona bağıracağım sırada bileğime minik bir baskı uyguladı. Anında çenemi kapatırken, sessizce acıyla inlemiştim.
Kaşlarını kaldırarak bana baktı ve bir kez daha yaptı. "Ya ne yapıyorsun ruh hastası! Acıyor acıyor."
Sırıtarak ayağa kalktı. "Hayat hilesini buldum ben burda sen ne diyorsun."
Kaşlarımı çatarak neler olduğunu anlamaya çalışırken, Felix ilacı bırakmaya gidiyordu. Mutlulukla konuşmayı da unutmuyordu tabii ki.
"Resmen konuşamıyor bileğine bastırınca. Sonunda biraz huzur!"
Kollarımı göğsümde buluşturdum ve somurtmaya devam ettim. Demek sesim onu rahatsız ediyordu? Eh, konuşmuyorum o zaman hadi bakalım.
Felix geri geldiğinde hâlâ sırıtıyordu. Ben ise yüzümü ifadesiz tutmaya çalışıyordum. Belki de söylenmemi bekliyordu ki, ben bir şey söylemeyince kaşlarını kaldırdı. Yine de hiçbir şey söylemeyerekdurduğumda, omuz silkip bir anda yanıma geldi ve beni kucağına aldı.
