Sam POV
Tanghali na nang makarating ako sa NAIA at talaga namang traffic dito sa manila. Walang pagbabago.
Alas dos ang lipad ko papuntang NY at panigurado pahirapan pa yun may mga stops pa kasi yan for sure.
Mamimiss kaya ako ni stefan? Yan ang tumatakbo sa isip ko. Idk why pero simula nang mapanaginipan ko ang nangyari kaya I ay parang ayaw ko nang umalis. Totoo nga talaga siguro yung kasabihan na pag nagmahal ang babae ay totoo ito malabo na makalimutan mo agad ito.
"Hi miss may naka-upo ba dito?" Tanong ng isang dalaga sakin
Umiling ako bilang sagot kaya naman ay umupo sya
"Why you look sad?" Tanong pa nito
Tinignan ko lang sya at binigyan ng tipis na ngiti
"Alam mo ate, mas maganda mag kwento sa isang taong di ko kilala kasi di ka nya kayang I judge makikinig lang sya sayo" sabi pa nito habang nakangiti
Napangiti naman ako ng tipid dahil sinabi nya
"Well, I'm samantha, you call me Sam if you want. Pupunta ako ngayon ng NY for good" panimula ko
"And?" Tanong ulit ng babae
"And I'm pregnant, I'm sad kasi Iiwan ko yung daddy ng baby ko kasi hindi nya ito tanggap"sabi ko habang naka yuko
"O M G?? for real?" Tanong nya ulit kaya tumango ako bilang pag oo sa tanong nya
"I didn't know na nangyayari pala sa totoong buhay yan? Akala so mga movies lang yan." Sabi nya kaya napa tawa naman ako
"Maraming nangyayari sa movies na nangyayari din sa totoong buhay at isa na duon ang nararanasan ko, it's very complicated once you get pregnant and the guy who you love and the father of your child doesn't love you back" saad ko talaga naman na nakikinig sya sakin
"I feel bad for you. Why don't you ask him why he don't like the child?" Napatingin ako sa kanya
"I don't know I just didn't ask" sabi ko
"Why don't you call him to ask that? Para naman diba wala ka rin pagsisihan in the end?" Sabi pa nito sakin
Sometimes I agree na dapat matutu rin tayong makinig sa mga Bata. Napangiti ako sa kanya at sinabi kong baka gawin ko nga and then she told me na bibili lang daw sya ng food nya kaya na iwan akong magisa dito sa upuan ay tinitignan ang phone ko kung tatawagan ko ba sya o hindi? Nalilito ako.
Ayokong tumawag kasi ayokong masaktan pero ayaw ko rin naman na magsisi sa huli about dito
Pinindot ko ang number ni stefan sa phone ko
Nag riring ito at talaga namang kinakabahan ako sa pwedeng mangyari at sa kung anong pwedeng sabihin nya.
(Hello) sabi nya at mukhang naalimpungatan pa ito dahil sa pagtawag ko
"Stefan" sabi ko. Kinakabahan talaga ako ngayon
(Bakit) sabi nya at mukhang di man lang sya nalungkot or what
"Aalis na ko today" panimula ko sa phone
(And? Anong gagawin ko?) sagot nya mula sa kabilang linya
Stefan Aalis na ko! Gusto kong pingilan mo ko at sabihin mo na di ko kayang mawala ako! Please gusto ko yun marinig!
"Stefan, bakit? Bakit hindi mo ko nagawang mahalin?" Tanong ko sa kanya
Wala akong narinig mula sa kanya
"Bakit hindi mo kayang tanggapin ang Bata?" May naramdaman akong mainit na likido na dumadampi sa mga pingi ko pinunasan ko yun.
Wala nanaman akong narinig mula sa kanya
"Ganyan ba talaga Latina's yang puso mo Stefan?" Sabi ko ulit
"Gusto kong pigilan mo kong umalis, gusto kong sabihin mo na nagsisi ka at gusto kong marinig mula sayo na mahal mo ko Stefan, mahirap ba yun? Mahirap ba yun gawin?" Sabi ko sa kanya
(Hindi kita pipigilan umalis dahil una pa lang ayun na ang gusto ko na mawala ka sa buhay) rinig kong sabi nya at kahit hindi ko nakikita ang mukha nya ngayon alam kong naka poker face ito at walang pake
(At eto ang tatandaan ko kahit kailan man ay hindi kita kayang mahalin!) sabi nya sabay putol sa tawag.
Naiwan ako na tulala dahil sa sinabi nya sakin.
Ang sakit. Sobrang sakit ng mga sinabi nya sakin at talaga naman na di ko na mapigilan ang pag iyak ko.
Stefan. Sana wala kang pagsisihan sa mga ginawa mo ngayon. Bubuhayin ko ang batang ito at hindi ko mapapangako na makikilala ka nya. kahit na galit ako sayo ay hindi ko kailanman magagawang magalit sa anak ko.
Mahal kita Stefan, at paalam na rin sayo.
