Sam POV
Nagbayad na ko sa ospital kaninang umaga ay umuwi na nag taxi lang kasi nga sumabog ang sasakyan ko
Nang makarating ako sa condo ay naabutan kong anduon si ben, naka upo sa sofa at mukhang problemado
"Hon" tawag nya sakin nung makita nya ko. Ang mga mata nito ay malungkot at nag aalala
Napalunok ako bago sumagot "hi" yun lang nag nasabi ko. Lumapit sya sakin at niyakap ako nang mahigpit
"Pumunta dito si stefan at kinuha ang mga gamit nyo ni phonix, ang sabi nya ay duon na daw kayo titira? Totoo ba yun?" Tanong nya sakin nang maka upo kami sa sofa
Tumango ako bilang sagot "I'm sorry kung hindi ko nasabi sayo si phonix, ang may gusto non at hindi naman sa duon kami titira gusto lang ni phonix, na parang family bonding" sabi ko sa kanya. Nag dadahilan lang ako at ito ang naisip ko
"Did he tell you something?" Tanong nya sakin
" tell me what?" Maang maanagan ko.
" Wala" yun lang ang nasabi nya
"Don't worry babalik kami okay?" Sabi ko sa kanya at hinawakan ang mukha nya, ayoko lang sya mag duda kaya ko to ginagawa
"Okay" yun ang sinabi nya at hahalikan nya pa sana ako pero ako na ang umiwas.
Kinuha ko ang ilang bagay na kailangan ko at nagpaalam na kay ben, I feel bad for doing this to him but I need to kailangan kong gawin to para sa anak ko at para na rin sa sarili ko.
Tumawag ulit ako ng taxi at sumakay na duon tinext sakin ni stefan ang address kung saan kami dati nakatira at sinabi nya na duon daw ako pumunta sinabi ko sa driver ang lugar ay dumiretso na kami papunta duon
Ilang oras ang byahe dahil na rin sa traffic at mabuti na lang ay naka dating na kami nag Bayad ako ng pera at mag bigay na rin ng tip para sa driver nagpasalamat naman ito at umalis na.
Kasalukuyan akong naka tingin sa labas nang bahay kung saan ako dati tumira at inakalang mag kakaroon nang masayang pamilya kasama ang pinakamamahal ko dati. Pumasok ako sa loob at ganitong ganito pa rin ito halos walang pinag bago. Nakita ko rin ang picture naming dalawa ni stefan nang ikasal kami dati wala yan dito dati kasi nga ayaw nya pero ngayon naka display na ito, I look so happy on this photo naka ngati rin si stefan sa photo at mukhang masaya rin pero alam ko ang totoo ito ang araw na ikinulong ko sya sa isang kasal na ayaw nya at pinikit na mahalin ako.
Naglibot libot pa ako dito at talagang aakalain mo na kakagawa lang nito but it's been 5 years already. Saksi ang bahay na to sa lungkot at saya ko at ngayon nandito nanaman ako naka tayo at pinagmamasdan sya.
"Mommy!" Narinig kong sigaw nang anak ko pababa ito nang hagdanan at nasa likuran nya si stefan, parehas silang masaya.
Ito ang litrato na gusto ko para sa anak ko na konpletong pamilya at masaya at ngayon ay nakikita ko ito ang bagay na gustong gusto kong ibigay sa anak ko. Ang bagay na pinapangarap ko dati.
Masaya at buong pamilya para sa magiging anak ko. Masaya si phonix habang bumaba sa hagdan at ganon din si stefan na akala mo walang problema. Naniniwala ba kayo sa slowmo? Ito kasi ang nakikita ko ngayon, ang so-slowmo silang dalawa habang pababa at papunta sakin.
"Mommy!" Yakap sakin ni phonix, nakatingin lang ako sa anak ko na masayang makita ako tinignan ko din si stefan na nakangiti rin sakin
"Mommy, how are you? Is that hurt?" Tanong sakin ng anak ko at sabay turo sa sugat ko sa kamay
"Mommy's fine baby, and pagaling naman na ang sugat ni mommy eh" sabi ko dito ngumiti sya at niyakap ulit ako
"I really miss you so much mommy" sabi ni phonix, habang nakayakap sakin at alam kong umiiyak to hinaplos haploid ko Tina ng likod nya at sinabing namiss ko rin sya nang marami tinignan ko rin si stefan, at nakangiti pa rin ito hanggang ngayon. He looks like he's living the best part of his life.
Kasalukuyan akong nagluluto sa kusina ngayon at ang dalawa naman ay naka upo na sa Mesa at naghihintay nang pagkain. Kanina ko pa naririnig na nagkukwentuhan ang dalawa ay puro tawa ang ginagawa
"Stefan, wag mo masyadong patawanin yan ay baka mamaya ay umiyak yan" paalala ko sa kanya at sumagot naman silang dalawa nang Opo. Hay naku! Si stefan ang kausap ko pero kasama si phonix na sumasagot.
Natapos akong magluto at kumakain na kami. Halos maubos nila ang luto
"Diba daddy? Sabi ko sayo masarap si mommy magluto eh" pagmamayabang ni phonix sa luto ko tumango tango naman si stefan bilang sagot habang subo nang subo. Naalala ko pa dati na ayaw na ayaw ni stefan ang luto ko dati akala ko dahil sa hindi masarap kaya nag aral talaga ako magluto para sa kanya pero lagi nya itong tinatangihan duon ko lang napagtanto na ayaw nya sa pagkain na gawa ko dahil sa hindi ito masarap kundi dahil sa ako ang nagluto nito
Napikon ako nang maalala ko yun kaya kinuha ko ang Plato nya tutal tapos na kaming kumain ni phonix at sya na lang ang natira kakain pa sana sya ulit kaya lang kinuha ko na
"Mommy, daddy still not done?" Sabi ni phonix
"No baby, he's done" mariin na sabi ko sabay tingin kay stefan.
"No I'm not" Sagot naman nang lalaking to
"See mommy, daddy's not done" reklamo ni phonix
"No. You're done!" Inis na sabi ko kay stefan, wala naman syang nagawa kundi hindi na kumain. Naaawa naman ako Kay stefan dahil sa ginawa ko at Inis din sakin si phonix dahil sa ginawa ko. Hay naku! Iyong bata na talagang yun eh.
Naglalaro ngayon si phonix ng mga laruan nya sa sala kaya tinawag ko si stefan para kausapin.
"Bakit mo kami dito dinala?" Tanong ko sa kanya. Naka upo kami sa sofa ngayon habang nakatingin kay phonix na nag lalaro.
"I want to make a new memory here with you and with him" sabay tingin nya kay phonix
~~~~~~ itutuloy ~~~~~~~
Don't forget to vote and comment
Enjoy reading!
