My Most Stupid Mistake [COMPLETED]

CHAPTER ONE

CHAPTER ONE

KRISTINE'S POV

'Maria Kristine Abella - 97'

I sighed in contentment. Buti 'di pa ako bumababa sa ninety-seven kahit na nagkaproblema last quarter. I smiled and walked away from the Batch's list of honors.

Lumapit naman ako sa bulletin board kung saan nandoon ang top three graduates last year.

'Maria Kristine Abella - Salutatorian

Motto: No to friends, no to parties, no to distractions, just study hard, and love Dan Brown's books.'

Medyo natawa ako sa motto ko. That's the reason why I'm always alone. I really don't like distractions and that includes socializing.

"G-Good morning, Cha-Chad!" narinig kong sigaw ng campus bullies kay Chad bago nila ito pinatid at hinayaang bumagsak sa lapag.

"Lalampa-lampa kasi," dagdag pa ng leader nila na si Jairo. Nakita ko pang sinipa nilang magkakaibigan ang mga nahulog na libro ni Chad.

"Hoy!" Pinalakas ko ang loob ko nang sigawan ko sila. "Ano sa tingin niyo 'yang ginagawa niyo?" tanong ko habang patakbong lumapit sa kanila, specifically kay Jairo. "Tingin niyo ba ika-uunlad niyo 'yan, ha?"

Agad akong binatuhan ng tingin ng leader nila. "Sino ka ba sa tingin mo?" Napapansin kong lumalapit sa akin si Jairo, kaya dahan-dahan akong humahakbang patalikod. "Alam mo, Miss... 'wag kang nangengealam sa trip ng iba, unless..." Nagulat ako nang pader na ang nasandalan ko, pero mas nagulat ako nang harangan ni Jairo ang dalawa kong gilid gamit ang mga kamay niya.

"A-anong unless?" Sinubukan ko pa rin magmukhang matapang sa harap niya kaya obvious namang hindi talaga kaya.

Medyo naramdaman ko ang panlalambot ng tuhod ko nang tingnan niya ako diretso sa mga mata. He even smirked! "Unless, trip mo 'ko."

Narinig ko ang pagtawa ng mga kaibigan niya sa likod niya. Pakiramdam ko naman naubusan ako ng hininga dahil sa sobrang lapit ng mukha niya sa mukha ko. Buti na lang at nag-ring na ang bell kaya umalis sa harapan ko si Jairo.

"Hay, sayang naman. Sa susunod, 'wag ka nang mangealam. Ha, Miss?" pang-aasar niya sa akin bago sila tuluyang maglakad papalayo.

Bwiset na lalakeng 'yun! Kung hindi lang malapit sa akin yung mukha niya, baka nasapak ko na siya eh.

Napansin ko namang nasa lapag pa rin si Chad at parang may hinahanap. Nang mapansin kong malayo sa kanya yung salamin niya, 'yun muna ang kinuha ko at inabot ko sa kanya. "S-Salamat," salita ni Chad pagkatapos niyang makuha sa akin ang eyeglasses niya at maisuot ito. Tinulungan ko siya sa pagkuha ng mga libro niya bago kami tumayo. "S-Salamat ulit, M-Miss."

"No problem."

Hindi ko mapigilang mapangiti habang nakatingin sa kanya. Unlike sa typical nerdy-story, I don't have a crush on a bad boy. Iisang lalake lang ang nakakuha ng atensyon ko simula Grade 8, and that's Chad Enriquez, the campus nerd, male version.

"So, umm... saan ka pupunta? tulungan na kita riyan sa mga libro mo," pag-aalok ko ng tulong. At nagtanong pa ako kahit alam ko namang sa library rin siya pupunta.

"Ahh ehh... ano... a-ayos lang ako... s-sa library lang n-naman ako eh..."

See? Ang cute cute niya! "Umm... Sige... If you say so, basta kapag inaway ka na naman ng mga lalakeng yun, magsabi ka na sa guidance. Pero kung nahihiya ka, sabihan mo na lang ako tapos ako na lang ang magsusumbong."