Case #4 (Completed)

C #23

C #23

Hindi niya alam kung gaano na siya katagal nakatitig sa box na nakalagay sa mesa niya.

Naihilamos na naman niya ang kanyang kamay sa kanyang mukha. At hindi na rin mabilang kung ilang beses na siyang nagbuntong hininga.

Thinking about the amount of pain that he saw in her eyes, the amount of tears that streamed down her face and the desperation in her voice makes him want to punch himself over and over.

Kahit ramdam na niya ang pagtingin ng dalaga para sa kanya, hindi pa rin niya naiwasan ang mabigla nang umamin ito kanina. He was giving his best not to give in to his feelings for her. And it was not an easy task lalo na at lagi niya itong nakikita. Lalo lamang lumalalim ang nararamdaman niyang pagmamahal dito.

Ayaw man niya pero kinailangan niyang bitawan ang mga salitang iyon sa dalaga. Ayaw niya itong saktan pero hindi lingid sa kaalaman niya na doon din mauuwi iyon dahil sinabi niya na mahal pa rin niya si Janna at tanging ang bagay na yun lang ang makakasakit dito.

Gustung gusto niyang aminin dito ang kanyang tunay na nararamdaman pero may kung anong pumipigil sa kanya.

He was on that position nang bumukas ang pinto. Iniluwa noon si Janna. He gave her the death glare pero parang wala man lang dito ang talim ng tingin niya at nakangisi pa rin ito habang palapit sa kanya.

"Hey, Loverboy." Tukso nito sa kanya at umupo sa kanyang harapan.

Pinuntahan siya nito kaninang hapon sa ospital dahil sa kaalamang kaarawan niya ngayon. She wants to celebrate his birthday kaya naman inantay nito ang paglabas niya. Wala na siyang nagawa kundi isama ito at kumain sila sa labas.

Ihahatid na sana niya ito kanina pero naisipan niyang kunin ang ilang mga papers sa bahay niya upang idaanan ang mga iyon sa ospital. At ayon nga, nangyari na ang nangyari kanina.

Huminga siya ng malalim upang kalmahin ang sarili bago nagsalita.

"What were you thinking?" He asked through gritted teeth. He doesn't want to be rude pero hindi niya maiwasan lalo na at nasaktan ang babaeng talagang mahal niya.

Janna just shrugged and took a sit in front of him.

"Why did you kiss me?" Muli niyang usisa dito.

"Because I know she was there." She answered casually.

Gusto niyang mapamura nang marinig ang sagot nito. She deliberately did that just because she knew Eunica was there. Kung hindi lamang niya alam ang pinagdadaanan ng dating nobya baka nasigawan na niya ito sa sobrang inis.

"And your reason is?" Pigil na pigil sa pagsigaw na tanong dito.

"I hate her." Parang balewala lang dito ang mga isinasagot kahit nakikita na nito ang pagpipigil na kanyang ginagawa.

"Eunica didn't do anything wrong to you, so why do you hate her?"

"Well, she's too innocent looking. And innocent looking people are wolves pretending to be tamed lamb." She explained while examining her nails.

Gusto niyang sabihan ito na narrow-minded. Eunica was never like that, she will never be like that.

Hindi niya rin masisi si Janna dahil naranasan nito ang bagay na iyon noong nasa kolehiyo pa sila. People will befriend her so that maging malapit din ang mga ito sa kanya. They were all smiles kapag nakaharap siya pero pagkatalikod kabi-kabilang paninira ang ginagawa ng mga ito sa kanya.

"Eunica is not like that." He said defending Eunica.

Janna rolled her eyes before speaking.

"Of course, everyone loves her." She said bitterly.