Gece Mavisi🦋

Yorgunum

Selaaaam

Günde 3bölüm atan yazar mı :))

Vote atan arkadaşlar inşallah sevdiğinizle mutlu olursunuz bol bol amin😂❤️

Neyse kaçtım ben;)

-Mira iyi misin?!
-Mira!
-Nnasıl yapar bunu bana Batu.
-Geçti güzelim bırak senin gibi bir dostu kaybettiğine üzülsün.
-Ya ben onun omzunda ağladım dertlerimi ona anlattım canım dedim en yakınım dedim bazen senden üstte tuttum bunu bana nasıl yapar Batu nasıl!

Batu'dan;
Şimdi size özet geçeyim biz eski okulumuzda Mira,ben,Sinem çok yakın arkadaştık. Kaç yılımız beraber geçti güldük eğlendik ağladık ama hep beraber olduk. Sonra Furkan çok canını yaktı Mira'nın onun bu haline ne biz ne ailesi dayandı. Burdan taşınıp gittiler. Geriye biz kalmıştık Mira'nın yokluğunu hep ben hissediyordum ama sanki Sinem sevinmiş gibiydi. Mira gittikten sonra Furkan'la çıkmaya başladılar. Olay kısacası bu.

-Mira bak biliyorum ona dostum dedin değer verdin ama o seni kaybetti o senden vazgeçip şerefsizin tekiyle oldu. Ama ben eminim ki sana yaptıklarının bedelini ona fazlasıyla ödeyecek. Lütfen şimdi sil gözyaşlarını önümüzde daha çözmemiz gereken şeyler var unutma.
-Beni eve bırakır mısın Batu.
-Tamam hadi gel gidelim.

Mira'yı arabaya bindirip sürücü koltuğuna geçtim. Camları iyice açtım arabayı çalıştırıp yola koyuldum. Mira'nın hali gerçekten beni üzüyordu. Son 1Yılda çektikleri resmen onu çökertmişti. Ben artık eski o gülen Mira'yı göremiyordum. Arabanın torpidosundan peçete alıp Mira'ya uzattım. Ağlamaktan kısalmış sesiyle bişeyler söyledi.

-Benim suçum neydi Batu?
-Güvendin güzelim güvendin. Onlarda senin güvenini alıp yerden yere vurdular. Ama bu kötü günler geride kaldı önümüzde güzel günler var inanıyorum.
-Biliyor musun Batu ben inanmıyorum. Çünkü güzel şeylerin hayalini kurup kendimi heveslendiriyorum ama sonra boşluğa düşen ben oluyorum. Önümüzde güzel günler falan yok önümüzde bunlardan da beter günler var.
-Bazen çok yanlış düşünüyorsun!
-Hayat beni böyle düşündürmeye zorluyor.

Evlerinin önüne geldiğimizde arabadan inip Mira'nın koluna girdim. Eve girince Tülay teyzeye önemli bişey olmadığını söyleyip Mira'yı odasına çıkardım. Yatağına yatırıp yanına eğildim.

-Her şey çok güzel olacak sadece bir şans ver.
-Ben kaç kere şans verdim Batu artık çok yoruldum. Canım çok şey anlatmak istiyor ama yorgunum. Beynim yorgun, bedenim yorgun, bunca şeyi affeden kalbim bile yorgun artık. Heveslerim yorgun, iyimserliğim yorgun, konuşarak anlaşmaya olan inancım bile yorgun. Benden geriye mecalsiz bişey kaldı sadece. Çok Yorgunum...
-Biliyorum güzelim hadi sen yat dinlen şimdi yarın sabah kahvaltıya sizdeyiz zaten.
-Tamam iyi geceler.
-İyi geceler.

Mira'nın odasından sessizce çıktım. Tülay teyzenin meraklı bakışlarını fark edince yanına gidip bişeyler konuşmaya çalıştım.

-Tülay teyze merak edilcek bişey yok yani öyle dertleştik ama Mira'yı bilirsin fazla sulugöz. Sen ona bi şekerli kahve yap içir uyusun sabaha iyi olur zaten.
-Tamam yavrum sağol Mira ile ilgilendiğin için.
-Ne demek Tülay teyze o benim olmayan kardeşim sırdaşım her zaman arkasındayım.
-Allah razı olsun yavrum hadi Gülçin merak etmesin seni benden de selam söyle yarın bekliyorum.
-Baş üstüne. Hayırlı geceler.
-Sanada yavrum.

Evden çıkıp arabama bindim eşyalar daha yerleşmediği için otelde kalıyorduk. Kaldığımız otele doğru sürdüm arabayı. Yolda çalan telefonumla yan koltuktan telefonumu alıp baktım. Arayan kişiyi görünce sinirlerim daha da yükseldi.

-Ne var?
-Batu bben çok pişmanım.
-Hahahhahahaha hangi yaptığına pişmansın?
-Batu bak lütfen bana Mira'nın telefonunu ver onunla konuşmam lazım.
-Sakın Furkan bak o kızı bir gram daha üzersen seni öldürürüm hapis falan umrumda değil seni öldürürüm.
-Ben onu seviyorum Batu!
-Ya biliyor musun bir zamanlar oda seni çok seviyordu hatta canından vazgeçecek kadar ama sen naptın! HATIRLIYOR MUSUN!
-Bak ben gerçekten çok pişmanım Batu.
-Sakın Mira'yı aramaya kalkma o artık mutlu!
-Batu du...

Telefonu sinirle kapatıp yanımdaki koltuğa fırlattım pişmanmış. Hayır yaptıklarının hangisinden pişman acaba! Daha öncede pişmanım demişti ama ben inanmamıştım ki hala inanmıyorum. Eğer Mira'yı ararsa nasıl tepki verebileceğini bilmiyorum. Ama şuanlık onu korumam gerekiyor. Otele girince hızlıca bir duş alıp yatağa girdim yarın zorlu bir gün olacaktı şimdiden kesindi.

-Batu!
-Oğlum kalk!
-Lan öküz gibi uyuyorsun kalsana!
-Oğlum geç kaldık ayıp olacak şimdi Tülay'a!
-Tamam Gülçin Sultan kalktım sakin biraz.
-Hadi kalk hazırlan geç kaldık zaten!
-Tamam.

İşlerimi halledip hızlıca odadan çıktım annemle babam çoktan yola çıkmışlardı. Bende arkadalarından gidecektim mecbur. Arabama binip Mira'ların evine gittim. Yaklaşık 20dakika içinde gelebilmiştim. Hızlıca merdivenleri çıkıp kapıyı çaldım.

-Ya olum nerdesin sen tek kaldım burda!
-Sanada günaydın Mira!
-Geç içeri.
-Emredersiniz komutanım.
-Cıvıklık yapma asker geç şöyle.

Mira ile beraber balkona kurulmuş olan sofraya pardon sofra dersek yalan olur resmen saray sofrasına geçtik. Gözlerim her şeyi tek tek süzerken Tülay Teyze'ye dönüp.

-Oooo Tülay sultan döktürmüşün.
-Afiyet olsun Batu'cum.

Hep beraber neşeli bir kahvaltı yaptıktan sonra Uzay, Mira ve ben evde kaldık. Annemler ve Tülay teyze bizim evi yerleştirmek için gittiler. Salonda bir koltukta ben, bir koltukta Mira, yerde de Uzay uzanmış bir şekilde duruyorduk. Ercan amcayı kaybettikleri haberini öğrenince gerçekten üzülmüştüm çünkü benimde babam sayılırdı. Uzay ile biraz oyun oynadıktan sonra Mira'nın odasının balkonuna çıktık. Mira boş gözlerle etrafı izlerken onun bu haline daha fazla dayanamazdım.

-Mira iyi misin?
-Bilmem iyimiyim.
-Kendini bu kadar yıpra...
-Sen yapma bari Batu yaşadıklarımı biliyorsun ya ben babamı kaybettim sevdiğim adamı kaybettim en kötüsüde dost bildiğim insandan darbe aldım.
-Off kızım biliyorum zor ama şu gözyaşlarını dökme işte içim acıyor benimde.
-Neyse tamam ben içerde hazırlanayım da Ekin'in yanına gidelim.
-Tamam bekliyorum.

Bölümümüz sona ermiştir:(

Bölüm nasıldı kuzular?

Ne demişler At gibi giden İt gibi döner. Furkan sizce kendini affettirebilecek mi yada Mira'yı aramaya cesaret edebilecek mi?

Neyse bir sonraki bölümde görüşürük;)