Gece Mavisi🦋

Beni bırakma

👆🏼şarkıyı açıııın

Selaaaaaaam

Ahanda çok beklediğiniz merak ettiğiniz bölümle geldim size😎

Bu bölümü voteleyen kuzularımın bütün sınavları çok çok çok iyi geçer inşallah😘❤️

#Finaleson6

Finale bu kadar yaklaşmak beni üzüyooooo

Neyse ben kaçar;)

İçeriden çıkan doktoru görünce hemen yanına koştum.

-Mira nasıl?
-Kızım nasıl doktor bey!
-Öncelikle geçmiş olsun. Kurşun zararsız bir yere saplanmış ama çok kanaması vardı. Zor bir ameliyat geçirdi. İç kanamayı durdurduk ancak ...
-Ancak?
-Konuşsana doktor!
-Zaman gösterecek. Tekrardan geçmiş olsun.

Doktor yanımızdan ayrılınca Tülay annem bayıldı.

-Anne!
-Tülay!
-Tülay teyze?

Onu bir odaya alınca ameliyathanenin kapısına geldim tekrar. Sedyenin üzerinde yüzü bembeyaz olmuş haraketsiz bir şekilde yatıyordu. Sedyenin peşinden gittim. Onu odaya alınca biz dışarıda kaldık. İçimin acısıyla yanıyordum. Keşke o kurşun bana gelseydi. Orda o değilde ben yatsaydım. İçeriden çıkan doktorun yanına gittim.

-Onu görebilir miyiz?
-Henüz değil 24saat gözetim altında tutacağız altında.

Doktor yanımızdan ayrılınca olduğum yere çöktüm. Beynim adeta işlevini kaybediyordu. Hiçbir şey düşünemiyordum. İnsanların söylediklerini algılayamaz hale gelmiştim. Aklımda tek şey vardı. Oda içeride yatan karımdı. Karım. Sahi ya dün benim karım olmuştu. Peki nasıl bu hale geldik. Bir insanın en mutlu günü bu kadar kötü bitebilir mi?

-Ege?
-Ege.
-Pişt.
-Hı?
-Hadi git eve üzerini değiştir gel.
-Hayır hiçbiryere gitmiyorum.
-Saçmalama oğlum yapacağın bişey mi var sanki!
-Burdan hiçbir yere ayrılmayacağım Mert!
-Bencillik ediyorsun.

Ne dediklerini takacak zamanda değildim. Beynimin içi susmazken onları dinleyecek takatim yoktu. Akşama kadar orda oturduk. Gece olunca bizimkileri zorla yolladım. Annemler ve Ben kalmıştık tek.

-Tülay anne sende bana eve git çok yoruldun.
-Nasıl gideyim oğlum yavrum içerde yatarken uyku haram bana.
-Sen nasıl istersen.

Tülay annemin yanından kalkıp cama yaklaştım. Hafif aralık olan stor perdenin arasından odanın içi gözüküyordu. Kablolara bağlanmış bir şekilde yatıyordu. onu o şekilde görmek kalbimi acıtsada gözlerimi ondan çekmedim. Acaba üşüyor muydu? aklımdaki soruların yanıtları cevapsız şekilde havada asılı kalıyordu. Liya beni sandalyeye oturtunca istemsizce uykuya daldım. Gözlerimi araladığımda daha herkes uyuyordu. Oturduğum yerden kalkıp Mira'ya baktım. Hala aynı şekilde yatıyordu. Koridorun sonundaki doktoru görünce içimi korku kapladı. Bana başıyla selam verip içeriye girdi. Doktor odadan çıkana kadar kaç kere koridoru dolaştım ben bile bilmiyorum. Kapı açılınca hemen oraya döndüm.

-Eşim nasıl?
-Merak etmeyin iyiye gidiyor.
-Onu görebilir miyim.
-Olur ama stersten ve üzüntüden uzak olması lazım. o sizi duyuyor lütfen sakin olun girince.
-Peki.
-Hemşirelere haber vereyim ben. Geçmiş olsun.
-Sağolun.

Üzerimi giyindikten sonra yavaşça içeriye girdim. Odaya girdiğim andan itibaren onun kokusuyla dolan ciğerlerim içimi rahatlatmıştı. Yanına gidip yatağa oturdum.