Bazı olaylar olur ve kendini suçlu hissedenler olur bu hikayede suçlu yok ama kendini suçlu hissedenler ve hayatını mahvedenler var...
- Her şey benim yüzümden her şey bizim yüzümüzden Ege niye anlamıyorsun artık olamayız biz!
-İkimizde üzüleceksek...
Ev o kadar kalabalıktı ki anlatamam. Bizim tayfayı merdivenlere oturmuş bi şekilde bulunca güldüm.
-Size yer mi kalmadı? -He valla oturduk bizde öyle. -Yalnız manzara güzel tam Ege tuzlu kahve içerken böyle yüzünün aldığı hal. -Çok kötüsün Burak. -Eh bizde geçtik o yollardan.
Salona baktığımda herkesin burda olduğunu gördüm. Bu arada Emir abi 2sene önce evlenmişti. Onu mutlu görmek gerçekten beni sevindirmişti. Kapı çalınca Arya olduğu yerden kalktı benim önüme geçip kapıyı azıcık araladı. Kapıdan elini uzatıp.
-Kapı açılmıyor Kerem amca.
Ben Arya'nın bu haline gülerken o gayet halinden memnundu. Eline yerleştirilen 200₺yi görünce ikna olmuş bir biçimde kapıyı sonuna kadar açtı. Yanıma gelince kulağına fısıldadım.
-Anne oldun hala yaptıklarına bak. Hem o adet düğün günü olmuyor muydu?
Arya beni takmayıp bizimkilerin yanına geçti. İsimlerini bilmediğim hatta hiç görmediğim insanları salona davet ettim. En son Ege'yi görünce donakaldım. Ege bey bu ne yakışıklılık?
-Hoşgeldin. -Hoşbuldum.
Elindeki çiçekle çikolatayı alıp kenara bıraktım. Bizimkilere dönünce hepsi elleriyle 👍🏻 böyle yapıp beni onaylamıştı. Kapının dibindeki sandalyeye oturup konuşulanları dinledim.
-Mira kızım hadi kahveleri yap sen bakalım.
Herkesin nasıl içtiğini sorup mutfağa geçtim. Kızlarda hemen peşimden geldi. Kızlar normal kahveleri yaparken bende Ege'nin kahvesiyle meşguldüm. Liya bana bir yandan içeridekileri tanıtırken bir yandan Ege'nin kahvesine tuz atıyordum.
