Now hush! (Ολοκληρωμένη)

Κεφάλαιο 25: Apologize

Κάι

Ξύπνησα μ' έναν φρικτό πονοκέφαλο!
Κάποιος μου βαρούσε το κεφάλι. Δεν υπήρχε άλλη εξήγηση!
Άνοιξα τα μάτια και διαπίστωσα ότι δε με χτυπούσε κανείς.
Ξάπλωνα στο κρεβάτι μου.
Τότε ο πονοκέφαλος είναι από χθες το βράδυ...
Πρώτη φορά είχα πιεί τόσο και τώρα δεν ένιωθα πολύ καλά!

Έψαξα το κινητό μου, αλλά είδα ότι στο κομοδίνο δίπλα είχα ένα ποτήρι και μια κανάτα με νερό!
Σίγουρα όποιος μ' έφερε στο κρεβάτι μου, φρόντισε και για το νερό!
Ο πρώτος που μου ήρθε στο μυαλό ήταν ο Σούχο. Πάντα μας φροντίζει! Αυτός θα με έφερε εδώ, άσχετα αν δε θυμάμαι τίποτα. Το μόνο που θυμάμαι είναι που με βρήκε στο καθιστικό να πίνω μπύρες.

Έβαλα νερό στο ποτήρι και ήπια. Ένιωσα λίγο καλύτερα.

Έπρεπε να ξυπνήσω. Να είμαι έτοιμος. Όσο κι αν μισώ να ξυπνώ νωρίς, δε χωρούσε άλλη αναβολή ή καθυστέρηση! Αν δεν ταχτοποιούσα αυτό το ζήτημα δεν θα ησύχαζα.

Μπήκα στο ντουζ να διώξω τη νύστα και ανανεωμένος και φρέσκος, ντύθηκα και πήγα για ένα σύντομο πρωϊνό γιατί πεινούσα.

Πριν πάω για πρωϊνό όμως, τηλεφώνησα στο Αφεντικό. Έπρεπε να κανονίσω συνάντηση. Όσο πιο νωρίς τον έπαιρνα, τόσο πιο σύντομα θα κατάφερνα να έκλεινα ραντεβού.

- Αφεντικό καλημέρα! Είμαι ο Κάι από τους ΕΧΟ. Συγνώμη που σας παίρνω τόσο νωρίς, μα είναι επείγον να σας δω! Δε σηκώνει αναβολή!...
Ωραία! Σας ευχαριστώ! Θα είμαι εκεί!

Ήμουν πολύ τυχερός που τον βρήκα στο τηλέφωνο και που βρήκε χρόνο να με δει! Σχεδόν μου έδωσε την εντύπωση ότι ήθελε κι εκείνος να με δει. Ίσως γι' αυτό βρήκε αμέσως χρόνο μέσα στο βαρύ φορτωμένο πρόγραμμά του!

Πήγα να φάω πρωϊνό, αν και μάλλον θα έτρωγα κάτι στα γρήγορα. Δεν είχα καμιά όρεξη να με κοιτάζουν περίεργα οι υπόλοιποι στο τραπέζι.

Πήρα μια βαθιά ανάσα και πήγα στην τραπεζαρία!

Αμέσως ό,τι κι αν έλεγαν, σταμάτησαν με το που με είδαν. Απλά συνέχιζαν να τρώνε ήρεμα, αποφεύγοντας να με κοιτάξουν.

Δεν τους παρεξηγούσα. Ήταν λεπτό το ζήτημα! Δεν ήξεραν τί στάση να κρατήσουν και πώς να είναι μαζί μου...

Άραγε έτσι θα είναι από εδώ και μπρος; Θα με αποφεύγουν να με βλέπουν; Να μου μιλάνε; Θα κάνουν ότι δε με ξέρουν; Θ' αλλάξουν στάση απέναντί μου; Γιατί με πλήγωνε η στάση τους σχεδόν όσο και του Τεμίν απέναντί μου;