Κεφάλαιο 12: Dilemma

177 11 4
                                    

ΤΥ

Τί ήταν αυτό που έγινε; Δεν μπορούσα ακόμα να το χωνέψω! Τί κάναμε; Δεν μπορούσα να συνειδητοποιήσω το γεγονός ότι δόθηκα πάλι έτσι απλά στον Κάι... Πώς έκανα κάτι τέτοιο πάλι; Κι αν...αν το μετάνιωσε; Αν μου ζητούσε συγνώμη για ό,τι έγινε; Ότι παρασύρθηκε; Πώς θα αντιδρούσα; Τί σήμαινε για μένα; Δεν έχω ιδέα! Ή μάλλον έχω, αλλά φοβάμαι να το σκεφτώ πόσο μάλλον να το πω...

Δεν ήθελα καν να σκεφτώ κάτι τέτοιο τί αντίκτυπο θα είχε σ' όλο το γκρουπ! Πρέπει να συνέλθω!

Σκέφτηκα και γύρισα ανάσκελα, κοιτάζοντας το ταβάνι, λες και όλες οι απαντήσεις που αναζητούσα ήταν γραμμένες εκεί, σ' ένα μυστικό κώδικα που προσπαθούσα ν' αποκρυπτογραφήσω!

Είμαι αρχηγός των ΝCΤ κι έχω να σκεφτώ άλλους 21! Μ' εμπιστεύτηκαν και μ' έβαλαν σ' αυτό το γκρουπ, δίνοντάς μου άλλη μια ευκαιρία, όχι μόνο σε μένα, αλλά μέσω όλων μας, να γνωρίσει ο κόσμος και τα γκρουπ μας!... Δεν μπορώ να αψηφήσω μια τέτοια ευκαιρία, ιδίως όταν διακυβεύονται τόσα πολλά! Ναι, πήρα την απόφασή μου!
Στέναξα και πιο ήρεμος, γύρισα στο πλάι κι αντίκρισα το γαλήνιο βλέμμα του Κάι να κοιμάται κι έμεινα απλά να τον κοιτάζω!

Από τη μια οι ευθύνες ως αρχηγός στους ΝCΤ με βάραιναν κι έπρεπε να είμαι πιο υπεύθυνος και να σκέφτομαι και τους άλλους. Να μην είμαι εγωιστής. Από την άλλη όμως, όταν αντικρίζω τον Κάι, θέλω να τα ξεχάσω όλα, τις ευθύνες, το άγχος, τα προβλήματα και να 'μαι απλά ο ΤΥ, να είμαι ο εαυτός μου και ν' αγαπώ τον Κάι και να μη φοβάμαι να εκφράζω αυτά που νιώθω γι' αυτόν, να μη φοβάμαι τις συνέπειες!

Είναι αδικία να είμαστε έτσι μόνο όταν είμαστε μόνοι κι όταν είμαστε όλοι μαζί να πρέπει να προσέχουμε, να κρυβόμαστε! Αυτό με σκότωνε! Ιδίως όταν θα είμαστε εκεί έξω και θα πρέπει να κρύβω τον ενθουσιασμό μου ή να μην πέφτει συνέχεια το βλέμμα μου πάνω του...

Θα μπορέσω; Θ' αντέξω; Ο Κάι; Θα μπορεί;

- Καλημέρα!

Μουρμούρισε σιγανά, λες και κατάλαβε ότι ήμουν ξύπνιος αν και είχε ακόμα κλειστά τα μάτια.

Ωχ! Τί θα πει άραγε; Ποιά θα είναι η αντίδρασή του μετά απ' τη χθεσινή βραδιά;

Απλά έβαλε το πόδι του γύρω μου για να με κρατήσει κοντά του! Αυτή η κίνηση με ηρέμησε κάπως. Δεν το μετάνιωσε δηλαδή.

Άνοιξε τα μάτια του και με κοιτούσε. Χαμογέλασε. Μου ζέστανε την καρδιά! Χαλάρωσα αμέσως κι εγώ!
Μετά όμως θυμήθηκα ότι ανήκουμε σ' ένα γκρουπ, θυμήθηκα τις ευθύνες μου, την εικόνα μας στον έξω κόσμο και πάγωσα για λίγο.

Now hush! (Ολοκληρωμένη)Donde viven las historias. Descúbrelo ahora