Κεφάλαιο 30: Finaly free

215 14 21
                                    

TY

Από εκείνη τη μέρα της πρόβας, δεν ξαναμίλησα με τον Κάι.
Ούτε με πήρε τηλέφωνο, ούτε μου έστειλε κάποιο μήνυμα, ούτε έχω ακούσει νέα του!

Εγώ αγχωνόμουν όμως περισσότερο για το κομμάτι που έχουμε να παρουσιάσουμε στη συναυλία και που ούτε έδειξε άλλο ενδιαφέρον να κάνουμε κάποια επιπλέον πρόβα.

Η αλήθεια είναι ότι είχαμε κατασταλάξει στις χορευτικές κινήσεις και εκείνη την τελευταία φορά, το χορέψαμε το κομμάτι χωρίς κανένα λάθος. Το μόνο πράγμα που δεν το έκανε τέλειο, είναι ότι λόγω των τελευταίων γεγονότων και της διαρυγμένης σχέσης μας, οι κινήσεις μου έμοιαζαν ρομποτίστικες και σφιγμένες. Φαινόταν ότι δεν το "ένιωθα" το κομμάτι. Ακόμα και οι εκφράσεις μου ήταν σφιγμένες. Κανένα συναίσθημα δεν υπήρχε στο πρόσωπό μου. Αν το χορέψω έτσι στη συναυλία όταν όλες οι κάμερες θα είναι στραμμένες πάνω μας, θα καταλάβει ο κόσμος ότι κάτι συνέβη. Ή μάλλον ότι κάτι έχω εγώ!

Το μόνο καλό από το χωρισμό μου με τον Κάι ήταν ότι τα σχόλια σταμάτησαν. Οι δημοσιογράφοι έπαψαν να ασχολούνται με το συγκεκριμένο θέμα, καθώς δεν μπορούσαν να βρουν άλλα ζουμερά στιγμιότυπα όπως εκείνο το φιλί στην εκπομπή.

Αφού ούτε καν μηνύματα στέλναμε.
Ήμουν αφοσιωμένος στο γκρουπ μου και στην προώθηση του νέου μας άλμπουμ!

Ευτυχώς τα παιδιά δεν ξανάθιξαν το θέμα και τους ήμουν ευγνώμων γι' αυτό. Προσπάθησα πολύ σκληρά να μην τον σκέφτομαι, ν' απασχολώ συνεχώς το μυαλό μου, όλη τη μέρα με δουλειές, προπόνηση, ηχογράφηση στο στούντιο, ψώνια κι άλλα πολλά.

Το βράδυ όμως όταν έπεφτα πτώμα στο κρεβάτι εισέβαλε στη σκέψη μου σαν κλέφτης. Η μορφή του με ταλαιπωρούσε. Εκείνη η τελευταία μέρα που ειδωθήκαμε στην πρόβα, επαναλαμβανόταν στο όνειρό μου ξανά και ξανά, βασανίζοντάς με!

Τα λόγια του όμως δεν τα ξέχασα. Με προβλημάτιζαν αρκετά!

Ήταν πολύ μυστηριώδης και σίγουρα μου έκρυβε κάτι. Όσο κι αν παίδεψα το μυαλό μου, δεν μπορούσα να βρω το κρυφό τους νόημα! Το μόνο συμπέρασμα ήταν να περιμένω ένα μήνα. Λες και θ' αλλάξει κάτι μετά απ' ό,τι έγινε, απ' όσα είπε για μένα...

Γιατί όμως ένα μήνα; Γιατί όχι τότε; Με είχε μπροστά του! Τον προκάλεσα να μου πει! Ό,τι κι αν του είπα παρέμεινε σιωπηλός. Πολύ περίεργο!...

Το γεγονός ότι σ' αυτό το χρονικό διάστημα σχεδόν είχε ξεχαστεί τελείως εκείνο το σκάνδαλο, έμοιαζε πραγματικά ουτοπικό. Ούτε που φανταζόμουν ότι θα συνέχιζα να είμαι στο γκρουπ με τα παιδιά! Πίστευα ακράδαντα ότι θα μ' έδιωχναν, ότι θα τελείωναν όλα για μένα! Κι όμως μ' ένα θαυμαστό τρόπο, παραμένω εδώ!

Now hush! (Ολοκληρωμένη)Место, где живут истории. Откройте их для себя