Κεφάλαιο 29: Silence

91 12 2
                                    

Κάι

Με απέφυγε.

- Τί νομίζεις ότι κάνεις;

Με ρώτησε σχεδόν θυμωμένος.

Δεν είχα ιδέα τί ήθελα να κάνω. Μάλλον με τραβούσε σαν μαγνήτης. Δε σκεφτόμουν, δε νόμιζα, απλά έπρεπε να γευτώ τα χείλη του. Μου έλειψαν.

Τον έπιασα από τη μέση και τον πλησίασα εκ νέου μα εκείνος πηγαίνοντας προς τα πίσω με απέφευγε.
Έβαλε και τα δύο τα χέρια του στο στήθος μου για να με κρατήσει μακριά του.

- Έτσι φέρεσαι σ' όλους τους "φίλους" σου;

Με ρώτησε καρφώνοντάς με. Είχε δίκιο. Αυτά που είπα στη δήλωσή μου δεν συμβάδιζαν μ' αυτή τη συμπεριφορά μου. Είχα πει ότι ήταν απλώς φίλος. Ένα μέλος του γκρουπ μας. Τίποτα περισσότερο. Το έκανα όμως για να τον προστατέψω. Δεν ήταν αλήθεια! Γι' αυτό και δεν άντεχα άλλο αυτό το θέατρο. Δεν μπορούσα όμως να του πω την αλήθεια. Φοβόμουν ότι οι φωτογράφοι που ελοχεύουν εκεί έξω θα μας έχουν στο στόχαστρο και ψάχνουν την παραμικρή ευκαιρία για να μας διασύρουν. Μια ματιά ανάμεσά μας, ένα χαμόγελο και ποιός ξέρει τί θα βλέπαμε στα κανάλια.

Όχι. Δεν θα μιλούσα. Δεν θα του έλεγα την αλήθεια. Δεν θα του έλεγα τίποτα.
Θα σιωπούσα. Το μόνο που ήθελα αυτή τη στιγμή ήταν τα χείλη του. Ίσως το φιλί να πει περισσότερα από τα λόγια. Ίσως το φιλί μου τον κάνει να θυμηθεί, να νιώσει ό,τι νιώθω κι εγώ κι έτσι συνειδητοποιήσει από μόνος του την αλήθεια. Ίσως καταλάβει...

Συνέχιζα την προσπάθεια αλλά ο ΤΥ αντιστεκόταν. Χρειαζόμουν ένα στήριγμα. Τον έσπρωχνα σ' έναν τοίχο.

- Τί νομίζεις ότι κάνεις;

Μου φώναξε θυμωμένος.

Εγώ δε μιλούσα. Πάλευα μόνο ν' αγγίξω τα χείλη του.

Όταν τελικά τα κατάφερα, μου έφερνε αντίσταση, αρνούμενος να υποκύψει, αφού δεν μπορούσε να με κάνει πέρα.
Προσπάθησα με το ζόρι να εισχωρήσω μέσα, να γευτώ τη γλώσσα του. Σχεδόν παλεύαμε.
Τελικά τα κατάφερα!

Όταν τελικά άγγιξα τη γλώσσα του σχεδόν βόγγηξα. Έχωσα τα χέρια μου στα μαλλιά του και τον κόλλησα περισσότερο πάνω μου. Ένιωσα να γραπώνει το μπλουζάκι μου και να τραβάει με δύναμη. Δε μ' ένοιαζε. Δεν άφηνα τα χείλη του.

Τελικά ένιωσα να πέφτει η αντίστασή του. Καιρός ήταν!

Ήθελα το φιλί μου να του πει, ό,τι δεν μπορούσαν τα χείλη μου.
Αφέθηκε. Τότε, τον φίλησα τρυφερά.
Κάποια στιγμή ακούμπησα το μέτωπό μου στο δικό του για να πάρω ανάσα. Έπειτα άρχισα να του δίνω φιλιά δείχνοντάς του τη λατρεία μου για εκείνον.

Now hush! (Ολοκληρωμένη)Opowieści tętniące życiem. Odkryj je teraz