öhücük [texting]

4.4

selena gomez| the heart wants what it wants
-

•Asal

"Öncelikle geldiğin için teşekkür ederim."

"Önemli değil fakat fazla vaktim yok Asal."

"Peki, o zaman direk giriyorum."

Bunu söylemek kolay gibi gözüküyordu ama hiç kolay değildi. Çünkü Gamze'yi en yakınlarımdan olarak isimlendiriyordum ve şu an ona karşı bir suçlama yapacaktım. Belki suçlama değil de gerçekti ama elimden bir şey gelmezdi. Ben ona içimi dökmüşken onun beni hayal kırıklığına uğratması ele avuca sığmayan bir şeydi.

Sakin kalabilmek ve onu kırmamak için kendime içten telkin vererek konuşmaya devam ettim.

"Neden Evren'i her şeyden, herkesten çok sevdiğimi bilmene rağmen; benim sana her şeyimi anlatmış olmama rağmen gidip Evren'e yanaşıyorsun? Yanlış anlama fakat en yakınlarımdan biri olup da Evren'i öpüp ondan sonra Dicle'nin çantasından hattımı alıp Evren'i aradın. Neden?"

Lafa başladığım andan itibaren beni şaşkınlıkla dinlemesi ve cümlemi bitirdiğimde sadece yutkunup sessizliğe boğulması bana istediğim cevapları vermişti. Ama ben cevapları sesli duymak istiyordum.

Bana bir kere dürüst olmamıştı fakat herkes ikinci bir şansı hak ederdi. Eğer ki bana 'Evet Asal, bu bu oldu. Ve ben cidden senden özür dilerim.' derse anlardım.

"Bence bunu en iyi sen bilirsin Asal. Kalp bu, kimi seveceğini seçemiyor."
Demek istediğim onun Evren'i sevmesi değildi. Beni yanlış anlamıştı.

"Beni yanlış anladın, Gamze. Evet, haklısın. En iyi ben bilirim içinde bulunduğun durumu. Ama ben en azından senden saygı beklerdim. Sana her şeyimi anlatmışken gidip Evren'i öpmeni beklemezdim."

Yutkunmak için durduğumda konuşmaya başlayacaktı fakat sağ elimi kaldırarak durmasını istedim.

"Bir anlatayım ondan sonra konuş, lütfen. Hadi Evren'i öptün. Onu da bir şekilde anlarım -ki nasıl anlayacağımı bilmiyorum emin ol- fakat neden hattımdan Evren'i aradın, Gamze?"

Fark etmeden gözümden teker teker yaşlar akıtıyordum, aynı şekilde Gamze'de.
Birtakım olaylar yaşamış olsakta o benim yakın arkadaşlarımdandı ve tabii ki aramızdaki karşılıklı sevgi, saygının kavgayla sonlanmasını istemezdim.

"Cidden özür dilerim, Asal. Ama engel olamadım kalbime. Engel olamadım duygularıma. Aklıma engel olamadım ben. Ama gelip bunları sana söylesem daha kötü olurdu emin ol. Şu an gözünde iki yüzlü birisiyim, biliyorum. Bunu düzeltmek için bir şeyler yapmak isterdim fakat kalbim daha fazla kaldıramayacak Asal. Bence aramıza mesafe koymalıyız."

Dediklerine baya şaşırmıştım çünkü öyle bir düşüncem yoktu, aramıza mesafe koymak istemiyordum.

"Gamze, ben aramıza mesafe koymak istemiyorum. Ben sadece senle konuşmak istedim. Doğruları senden dinlemek istedim."

"Özür dilerim, Asal. Ben yapamam. Seni çok sevdiğimi bil ama canımın çok yandığını da bil. Belki başka bir gün, başka bir yerde görüşmek üzere."

Hıçkıra hıçkıra ağlıyorduk ikimizde. Birbirimizi istemeden kırmıştık ama hâlâ saygımız sonsuzdu. O yüzden bu kadar sakin kalabilmiştik.

Çantasını alıp arkasına bile bakmadan ayrılmıştı yanımdan.

Ne yapacağımı asla bilmiyordum. Evren'in karşısına çıkmak için beş günüm vardı ve ben rahat hissetmiyordum. Rahat olmam lazımdı, değil mi? Sonuçta Gamze'yle konuşmuş, doğruları ondan dinlemiştim.

Ama en yakınlarımdan birini kaybetmiştim.
Bu kesinlikle kaldırabileceğimden çok daha fazlasıydı...

-

asal kalbinden öperim, kalbi güzel çocuğmm
gamze'ye birçoğunuzun kıl olduğunu biliyorum ama asal nasıl evren'i seviyorsa gamze de seviyordu.

sonuç olarak hepimizin kalbi param ponçik oldu :(

25,4K için çok teşekkürler♡

sağlık ve barışla kalın.