SERENDIPITY

CHAPTER 1-RAIN

Sarah POV
" Haay nakakainis nman 'tong ulan na to!, bakit ba kasi ngayon pa umulan pwede nman bukas nalang. (charrot lang).
Pero no choice kailangan kong bumalik sa manila ngayon kasi may early flight pa ko bukas.
Ako nga pala si Sarah Joy Garcia 28 years old, a flight attendant, a registered nurse and a licensed financial advisor,(ang dami kong ganap sa buhay no) sabe nga ng mga friends ko daig ko pa daw may binubuhay na sampung pamilya.

I give up my job as a registered nurse kasi mas pinursue ko ang dream job ko na maging isang flight attendant. I'm flying for almost 6 years na and I'm still enjoying it.
After ng flight ko from New York naisipan kong umuwe sa batangas kasi namiss ko na yung family ko. I've spent my 3 days off sa batangas and now kailangan ko ng bumalik kasi may flight ulit ako bukas.

Mommy: "bunso hindi ba pwedeng bukas ka nalang bumalik ng manila ang lakas ng ulan sa labas"

Sarah: Ma, may early flight po ako bukas

Daddy: haay nako sarah alam ko nman di ka papipigil kahit anong sabihin nmen ng mommy mo

Sarah: don't worry dad mag-iingat po ako.

Mommy: naku sarah joy kilala kita pag-ikaw nagdridrive daig mo pang hinahabol ng sampung kabayo!!.

Sarah: Ma wag nman OA grabe nman ung sampu, mga walo lang nman. hahhaha(pabirong sagot ko sa kanila, alam ko kasing labis silang nag aalala).

Daddy: tumawag ka kaagad sa mommy mo pag nakarating ka na sa condo ok!

Sarah: yes dad, wag kayong mag alala mag-iingat po ako, magpahinga na po kayo gabi na. bye ma bye dad.

Dahil maulan, bihira lang ang mga sasakyan sa highway at napakadulas din ng basang kalsada. Maingat nman talaga akong magdrive kaya lang minsan naghahanap ako ng konting thrill sa buhay nanggigigil na ako pag hawak ko na ang manibela. Madalas pag nagdridrive akong mag isa nagpapatugtog ako ng mga kanta at sinasabayan ko iyon

"I'd rather be dry, But at least I'm alive
Rain on me, Rain Rain
Rain on me, Rain Rain"

Mayamaya pa may napansin akong isang motor na nag-overtake sa akin at ilang saglit lang nakita ng dalawang mata ko kung paano tumumba at nagpagulong gulong ang motor at ang sakay nito. Buti nalang nakapagpreno agad ako kung hindi masasagasaan ko sya at pati ako maaksidente.

I was in shocked pero hindi ako nagdalawang isip na bumaba ng kotse para tignan ang kalagayan ng raider ng motor na naaksidente.

Agad agad kong tinignan kung may pulso pa sya. Tinignan ko sa radial artery at sa carotid artery(neck) pero wala akong naramdamang pulso. Maingat kong inalis ang kanyang helmet at nasalat ko ang dugong dumadaloy sa kanyang ulo.
Agad ko syang binigyan ng CPR ( cardiopulmonary resucitation)

Tanch:OMG! what happened?
Sarah: can you call for help please!

Tanch POV:
Kung kailan ako nagmamadaling umuwe tsaka nman uulan ng malakas. Kung wala lang akong surgery bukas hinding hindi talaga ako uuwe.
Bukas pa sana matatapos yung seminar kaya lang nagpaalam na ako kasi bukas nakaschedule yung operation ng isa kong pasyente.
I'm Ma. Tanchelie Anne Lobete I'm 29 years old and I'm a General Surgeon sa isang Hospital sa Pasay. Maraming nagsasabi masungit daw ako Ganun siguro talaga lalo na pag Toxic ang mga pasyente, madadala ka nalang minsan sa pagod at stress. Pero If you get to know me better sasabihin mong mabait talaga ako.

Bigla bigla nalang akong nagpreno ng bigalang tumigil ang kotse na sinusundan ko. Napansin kong may bumaba doon na babae at patakbong pumunta sa harapan. Hindi nadin ako nagdalawang isip na bumaba para tignan kung anong nangyari sa unahan ko. Bigla ako nakaramdam ng ginaw ng unti-unting mabasa ng ulan ang buo kong katawan.