Something Great (Valdemora Series #3)

Chapter 36

The way he said those words made me pity him.Awa.Noon,kahit hindi ko naman magawang masuklian ang nararamdaman niya sa akin,hindi ako nakaramdam ng ganoon.

Iyong itsura niya nang sabihin iyon ay sadyang totoo.He meant it.I saw the fragile side of him.

Dahil nakakuha ng sapat na tulog ay hindi na ako masyadong inantok.I stayed awake until the I felt sleepy.Inumaga na ako,tinanghali actually.

Nagising na lang dahil sa munting ingay na narinig ko mula sa labas.

From the view of my bed,there,where exactly I sat last night,I saw him sitting while strumming his guitar.

Nasa magkabilang gilid niya ang tila isang notebook na may kasamang ballpen tapos iyong tingin ko ay sa tasang naglalaman ng kape.

Pinagmasdan ko ang nakatalikod niyang bulto.He's wearing a floral short and a simple white shirt.Kahit ganoon ay iba ang kanyang dating.

Tumatango-tango iyong kanyang ulo na tila sumasabay sa nagiging tunog ng kanyang gitara.Maya't maya niyang hinahawakan ang ballpen saka may isusulat na kung ano sa notebook.

Is he aware that I am freely watching him from here?O baka sinadya niya talagang doon pumwesto para makita ko?

Napailing ako saka naligo na bago tuluyang lumabas.I have a light feeling now.Hindi na katulad kahapon na sobrang bigat dahil biglaan.

I went up to the terrace.Naroon pa rin siya sa pwesto kung saan huli ko siyang nakita bago maligo.

Sinubukan kong tawagan si Mama.I silently thanked from above when she finally answered.

"Ma?Bakit niyo hinayaang makasama ko rito si Enzo?"kalmado kong tanong.

Maski sa pag-alis noong nasa sasakyan pa ako ni Enzo ay hindi niya sinagot ang tanong kong iyon.

Parang mas nakuntento siyang si Enzo ang kasama ko.

"Oh that.He promised to take good care of you there.May nagawa ba siya sa'yo?"

Nag-isip ako.Paano kung sabihin kong sinasaktan ako rito para tuluyang makauwi?That would be too harsh for him.

"Hindi naman po.It's just that why you trusted him that much?"

Kahit na ayaw kong makasama siya ay ayoko rin namang magsinungaling kay Mama.He's too good for the eyes of someone.

"He's an artist,Tania.Besides,seems like he likes you so what's the problem?"

"Ma,busy nga siya so bakit pumayag naman kayo?"

"He deserves a rest,hija.I like that man for you.Hindi naman kita ipagkakatiwala kung wala akong tiwala sa kanya."

Trusting someone you don't know much.Wow.Role model nga ang nanay ko.

"Oh c'mon,Ma.Kapag hindi ako nakabalik ng maayos diyan-"

"Wait,hija.Someone's calling me.It's an important one.I need to drop the call,okay?Bye."

Agad na naputol ang linya.Inis kong binato ang phone saka humigop sa kapeng nasa harap.

Ilang segundo akong napatitig doon.The,Enzo,now wearing his usual face expression,came in front of me while holding his guitar.

This time,I don't have plans to leave him alone in here again.Ayoko nang marinig ang pahabol niyang salita na naman na nakakapag-apekto sa akin.

Naupo siya sa harapan ko.Patuloy pa rin akong humihigop sa kape habang siya ay malayang nakakatingin sa akin.

"Good morning,"he greeted.