Mafia Encounter Book 1 (Completed)

Epilogue

A Note

Wala ka paden pag asa sa crush mo katulad ng kawalan ng pag asa ng mabuhay ang isang fictional character lol. Sad reading este happy reading pala!

————————————
————————
Unedited. Please bear with my errors.

Third Person PoV

Tahimik lamang ang lima sa likod ni Venice habang pinag mamasdan nila ang amo. Ganon din si Serg na naka masid lamang sa dalaga.

Napa punas naman ng takas na luha si Venice bago humarap. Nag punta kase sya sa burial ng mga magulang nya.

Doon ay nakita nya ang mga kaibigan at ganon din si Serg na naka tingin sa kanya. Bago pa sya nag punta dito ay naka gawa na sya ng desisyon nya at alam nyang sigurado na sya roon.

"Im leaving" pag sisimula nya kaya naman nag katinginan ang lima at napa kunot naman ang noo ni Serg sa kanya.

"Saan ka naman pupunta bossing?"

"Ilang araw ka doon?"

"Pwedeng sumama kami?"

"Bossing adventure ba yun?"

"Why are you leaving?"

"Bakit ka aalis?"

Samut-saring mga katanungan ang mga ibinato sa kanya kaya naman napa hawak sya sa bridge ng kanyang ilong at "quiet please?!" Medyo inis nyang sigaw.

"Fvck! Im leaving for good and my decision is final!" Bakas sa boses ng dalaga ang kasiguraduhan habang ang lima ay napa tahimik at si Serg naman ay tila walang salitang mahanap.

"I'll leave to Damien the organization. From now on he will be your boss but i still processing the paper" pag papatuloy nya at nag bulong bulungan naman ang mag kakaibigan.

"And you Serg please forget me. Kung pwede lang mag panggap ka na parang hindi tayo nag kita o nag kakilala. Pretend that im not even existed" marahan nyang sabi habang nararamdaman nya ang pag kadurog ng kanyang puso.

Mahal nya si Serg at napa mahal na din sa kanya ang mga kaibigan nya ngunit may mga bagay talaga na napaka hirap ipilit.

Kusa na lamang pumatak ang mga luha ni Serg sa ika-lawang pag kakataon ay nasaktan nanaman sya ng dahil sa babaeng palagi nyang pinipili.

Tumalikod na si Venice bago pa nya makita ang mga luha ni Serg na pumapatak sa pag kakataong ito ay pipiliin nya muna ang tama. Dahil baka nga hindi talaga sila para sa isa't isa.

Mabibigat ang hakbang nya papalayo. Dahil baka kung hindi pa sya aalis doon ay baka hindi na nga sya tuluyang maka alis.

Agad naman na humabol ang binatang si Serg at akma naman na susundan ito ni Jensen ngunit pinigilan lamang sya ng mga kaibigan.

"Hayaan mo na lang sya. Hayaan na lang natin si bossing" mababa ang boses na sabi ni Cedric habang naka tanaw sa amo at kay Serg.

"Katulad na lang ng dati kong sinabi kung mahal nga sya ni bossing ay hindi nya ito iiwan" may lungkot ang boses na sabi ni Clark.

Gusto man nilang pigilan ang amo ay wala din silang magawa dahil kung naka pag desisyon na ito ay hindi na nila pa ito mapipigilan.

"VENICE!" Umalingawngaw ang malakas na sigaw ng binatang si Serg habang hindi maampat ang mga luha nito na patuloy na pumapatak sa kanyang pisngi.

"MAHAL KO!" Muli nitong sigaw.

Napa hinto naman ang dalaga ngunit hindi ito lumingon dahil natatakot syang lumingon na baka hindi na nya magawang iwan pa ang binata sa oras na lumingon sya.

"Please don't leave me" nakikiusap na sabi ni Serg. Pumatak naman ang luha ni Venice ngunit hindi nya ito pinansin.

"Aalis ako at kahit ikaw ay hindi ako mapipigilan" pinilit nyang hindi gumaralgal ang boses nya at pasalamat na lamang nga sya dahil nagawa nya.

"Mahal kita" walang pag aalinlangan na sabi ni Serg. Mapaklang tumawa si Venice bago ito sumagot.

"Hindi kita mahal" pag sisinungaling nya.

"Hindi totoo yan i know you love me too so please" lalo lang na tumulo ang mga luha ng binata habang si Venice ay hindi pa rin sya hinaharap.

"Wala kang alam. Sergio o Serg wala kang alam! Hindi na kita mahal! Kaya please lang hayaan mo na ako!" Pinilit nyang itago ang pag hagulgol sa kabila ng mga luha at sakit na nararamdaman nya sa kanyang dib-dib dahil sa mga salitang kanyang binibitawan ay tila parang patalim na tumatarak sa kanyang puso.

"Pero mahal kita" hindi na alam pa ni Venice kung paano pa sya magiging malakas gayung pakiramdam nya ay nanghihina ang mga tuhod nya.

"Umalis ka na lang at hayaan mo na lang ako pwede ba?!" Pasigaw nyang sagot habang basang basa ang muka sa sariling luha.

"H-hindi a-ayoko!" Pag mamatigas na sagot ng binata at napa yakap na lamang sya sa likod ni Venice.

Lalo lamang umagos ang mga luha ng dalaga sa ginawang pag yakap sa kanya ng binata. "Mahal kita mahal na mahal" pakiramdam nya ba ay may humahaplos sa puso nya na may pumipiga. Sabay nya kasing nararamdaman ang sakit at saya.

Sa pag kakataong ito ay ang nasa isip na lamang nya ay gusto nyang makasama ang binata ngunit may bahagi sa kanya na umalis na lang. Dahil ayaw nya ng madamay pa ang taong mahal.

Napa punas na lamang sya sa mga luha nya sa kanyang pisngi ngunit parang useless din dahil patuloy parin sa pag patak ang mga takas at traydor nyang mga luha.

Hinawakan nya na ang kamay ng binata na naka yakap sa kanya at dahan dahan itong inalis. "Please bumalik ka na lang sa pinanggalingan mo" ayaw nya man iyong sabihin ngunit kailangan.

Tinanggap nya naman na kase eh. Tinanggap nya na na kahit kailan ay hinding hindi sya magiging masaya. Masama syang tao at alam nyang pag babayaran nya rin iyon pero ayaw nya na sanang madamay pa ang mga taong naka paligid aa kanya. Gusto nyang solohin na lang ang lahat.

"V-venice please!" Pero parang walang nadidinig  ang dalaga at patuloy lang sya sa pag kalas sa kamay ng binatang si Sergio. Gusto nya ng umalis dahil kung hindi pa ngayon malamang ay hindi na kahit kailan.

"Please Serg im begged of you" nag mamakaawa ang boses nyang sabi. Sa wakas ay lumuwag na din ang pag kakayakap sa kanya ng binata kaya naman muli na sya humakbang palayo kay Serg palayo sa taong mahal na mahal nya. Dahil kahit ngayon lang hahayaan nya na, na sya na lang ang masaktan.

"Naka limutan mo na ba yung sinabi ko sayo? Na kung mauulit man ang panahon at oras na makilala kita ay gugustuhin ko pa din kahit masakit kahit ilang beses pa akong mamatay. Sa ngayon hahayaan kita Venice pero sa oras na dumating ang araw hindi mo na ako mapipigilan na angkinin ka." Napa hinto ng bahagya si Venice hindi nya alam kung pinag babantaan ba sya ng binata o ano pero hindi na lang nya ito pinansin at umalis na lang.

Aalis na lang sya at iiwanan ang lahat. Wala na syang balak pang bumalik kahit masakit. Kahit ikina dudurog nya pa ang gagawin nya kase buo na ang desisyon nya. Hahayaan nya na lang na pumatak ang mga huling luha nya dahil pag katapos non ay magiging malakas na sya ng hindi kinakailangan ang tulong ng iba.

Tadhana na lang din ang bahala sa kanila dahil sabi nga ng iba na 'may mga bagay na hindi naman talaga pwedeng ipilit kahit gusto mo at mahal mo' na hindi nya aakalain na magiging applicable pala sa kanya.

-End-