Mafia Encounter Book 1 (Completed)

Chapter 15

Jensen PoV

"Inuutos ko na mahalin mo ako Loisa" seryoso at walang bakas nang pag bibiro kong sabi habang dahan dahan kong pinapa kawalan ang mga braso nya.

Nag kasalubong ang mga tingin namin at parang nanlambot ang mga tuhod ko nang makita ang mga mata nyang patuloy nalumuluha. Kaya naman kinabig ko sya at niyakap nang mahigpit. Wala na akong pakielam kung may maka kita samin.

Hindi naman sya umangal at napa hagulgol lang sa dib-dib ko. Marahan kong hinagod ang buhok nya at hinayaang syang umiyak sa mga bisig ko. Takte oo babaero ako aaminin ko yun pero pucha ayokong nakaka kita nang babaeng umiiyak lalo na kung mahalaga sakin ang babaeng yun. Alam ko naman sa sarili ko na unti unti syang nag kakaroon nang eapasyo sa puso ko.

Kumalas na sya sa pag kakayakap sakin at syaka pinunasan ang mga luha sa mata nya. "Patawad" sinsero kong sabi sa kanya. Hindi ko alam kung ano ang dahilan kung bakit sya umiiyak.

"P-patawad din señor alam kong kapa ngahasan ang ginawa kong pag iyak sa inyong mga bisig----" hindi ko na sya pinatapos at pinunasan ang natitira nyang mga luha sa pisngi at syaka ko sya nginitian para sabihing ayos lang.

"Ayos lang iyon binibini ako nga ang dapat humingi nang tawad dahil sa pag hawat at biglaang pag yakap ko sayo kahit pa alam kong kapa ngahasan yon" napa ngiti na lang sya pero yung ngiting yun hindi umabot sa mga mata nya. May problema sya alam ko.

Kaya naman hinatak kong muling ang braso nya papunta sa lugar kung saan alam kong maari nyang isigaw yung sakit na nararamdaman nya.

"S-señor san nyo ho ako dadalhin? May trabaho pa ho ako" hindi ko sya pinakinggan at nag patuloy lang ako sa pag hatak sa kanya.

Dinala ko sya sa likod nang mansyon kung saan tanaw ang ilog mula dito at ito din ang ginagawa naming daan patungo sa kuta ni Ka Nardo. Lihim ang daang ito dahil kung hindi ka mapag matyag hindi mo makikita ang daan papatungo rito.

"S-señor?" Napa tulala na lang sya sa ganda nang ilog at sa mga ligaw na bulaklak na naka tubo doon.

"Ngayon pwede mo na bang sabihin sakin ang problema mo?" Naka ngiti nyang tanong dahan dahan naman naman syang umupo sa mga damo nito kaya nag liparan ang mga paro-paro.

Umupo din ako sa tabi nya habang pulido kong kinakabisa ang bawat parte nang kanyang muka. Maganda si Loisa. Kung hindi mo pag mamasdan ang kanyang kasootan aakalain mong isa syang anak nang mayamang espanyol. Mula sa mala chokolate nyang buhok na kulot, matangos na ilong, kulay kapeng mga mata maputing mga balat at mapulang labi aakalain mo talagang hindi sya isang katulong lang.

"Señor naranasan mo na ba ang mawalan nang mahal sa buhay?" Mapait nyang tanong ngunit hindi sya naka tingin sa akin. Napa yuko ako bago sumagot. "Oo naranasan ko na" mahirap mawalan nang mahal sa buhay.

Pinatay din ang mga magulang ko kagaya nang nangyari kay Venice sobrang sakit dahil wala akong nagawa.

"Alam mo yun ang sakit sakit!" Turo nya sa puso nya habang hindi mapigilan ang umiyak gusto ko syang yakapin pero natatakot ako na baka itulak nya lang ako.

"Pinatay nila ang inay ko sa mismong harapan ko mga wala silang puso sisiguraduhin kong pag babayaran nila ang ginawa nila! Sisiguraduhin ko yun! Mga wala silang puso! Ang sama sama nila!-----" bigla ko na lang ulit syang niyakap. Ramdam kong sobrang nasasaktan sya.

"Patawad" sambit ko na lang. Hindi ko alam kung anong sasabihin ko. Alam kong masakit. Pero ayokong kainin din sya nang sakit na nararamdaman nya.

"Galit ako sa sa mga lintik na espanyol na yan!!" Sabi nya habang mahigpit ko syang yakap yakap. Ikinulong ko ang mga braso nya sa dib-dib ko kaya mahina nyang nasusuntok ang dib-dib ko.

"Shhhhh tahan na" mahinang sabi ko habang pinapa tahan sya.

"Galit ako sa inyo! Galit na galit ako!" Hinagod ko lang ang buhok nya habang patuloy sya sa pag iyak.

"Sige lang umiyak ka lang mawawala din yung sakit na nararamdaman mo" bulong ko sa kanya.

"Nay patawad wala akong nagawa" humina na ang kanyang mga hikbi alam kong kumakalma na sya. Kung may magagawa lang ako para kunin lahat nang sakit na meron sya ginawa ko na.

"Paumanhin señor" nanginginig ang boses nyang sagot sakin. Hindi na lang ako kumibo at niyakap na lang sya nang mahigpit.

Dahan dahan syang kumalas sa sa pag kakayakap sakin at pinunasan ang mga takas nyang luha bago ngumiti sakin. This time alam ko nang totoo ang ngiti nya dahil umabot na ito sa mga bilugan nyang mga mata.

"S-salamat señor" naka ngiti nya nang sabi sakin marahan kong hinaplos ang luha nya at pinunasan ang natitira nyang luha gamit ang thumbnail ko. Nginitian ko sya nang marahan bago mag salita.

"Alam kong hindi kapa ayos masakit pa dyan pero sana wag mong ikulong ang sarili mo sa lungkot, wag mong ikulong ang sarili mo sa galit mas maraming paraan para maparusahan natin ang mga gumawa noon sa iyong inay. Tutulungan kita. Tutulong kami." I said as i give her an assurance.

"S-señor hindi nyo naman po kailangang gawin yun sa katunayan nga po ang laki nang mga kasalanan ko sa inyo" she bit her lower lip and look away.

I unconsciously smiled while staring at her. "Hey kalimutan mo na yun okay? Wag mo na din ako tatawaging señor o kahit ano pa man tawagin mo na lang ako Jensen ayos ba yun?" Naka ngiti kong tanong sa kanya.

"H-ho? Hindi na ho l-lab? O señor?" Naguguluhan nyang tanong kaya naman binitawan ko ang muka nya at tumawa nang mahina baka kasw magalit sya pag pinagtawanan ko talaga sya.

"Hindi na but if you want to call me love no problem it's my pleasure babe" i said while grinning from ear to ear.

"Ho?" Kunot ang noo nyang tanong.

Ginulo ko na lang ang buhok nya at inilahad ang kamay ko para tulungan syang tumayo.

"Wala yun. Tara na?" Tiningnan nya pa nang ilang segundo ang naka lahad kong mga kamay bago nya yun abutin.

As she gave her hand to me kaakibat na non ang mga pangako kong bibigyan ko nang hustisya ang pag kamatay nang nanay nya. I promise na hinding hindi na ulit sya iiyak nang ganoon at mangangako akong nandito lang ako para kung may tumakas mang luha sa mga mata nya handang handa ako para maging panyo nya.

————————————
————————
Unedited. Please bear with my errors.