HURT
33
Ang bilis lang talaga ng panahon. Katulad nito, ang bilis lang din nagbago ng mga bagay-bagay. Isang araw nangangapa ka pa sa mga kakailanganin mong gagawin, sa sumunod naman, kahit pumikit ka pa'y kayang kaya na. Katulad na lang sa, isang araw napakalapit mo sa isang tao. Sa sumunod, napakalayo na niya.
Before, everything seems so far. I can still remember when I just entered Nursing School and how it felt back then but now, I'm a changed person. Nursing school introduced new things to me. Within the years that I've stayed and studied here at SMU, I was able to assist in delivering a baby. I'm telling you.
It was exciting!
Truly... and terrifying!
Minsan lang ako matakot sa isang bagay at isa 'yon sa masasabi kong nagpakaba sa'kin nang sobra. It's a terrifying thought compared to failing an exam actually.
Now, second semester of my third year here at SMU, they said the worst is yet to come. We'll be learning on how to handle patients with severe complications. Medical Surgical Nursing as they call it.
About me and Edson. We're now civil. We're talking when it's really necessary but we don't when there's no reason to talk to. Sumasama na rin kaming magkasabay kina Rax. It's the least the we can do for them. Hindi naman naming pwedeng sirain ang grupo dahil lang may mga problema kami.
It's like we're back to the old times but not really. Wala na rin talaga kasing panahong isipin 'yon. The hospital duties already took most of our time and energy. We don't have the strength to talk and think about other things.
"Mory!"
Narinig kong tinatawag ang pangalan ko. Lumingon ako baka kasi importante.
One thing I've learned in our hospital duties is the rule that we should always be ready whenever someone is calling us. The reason for that they say is because, we may not know if the someone is in an emergency situation and needs immediate help. Nurses as they claim should be ready to help 24/7.
I saw Carlo. He's still my classmate. Two years have passed already since he asked me why I was staying at school that night. Tinanong niya pa ako kung kilala ko siya at naalala ko ang napakarami niyang tanong non.
Ngayon mas nakakausap ko na siya. Kailangan na kasi. I have to adapt to the needs that my course is demanding from me. In this case, I have to communicate and collaborate with others.
Hinintay ko siyang makalapit sa'kin. Nagmamadali siyang maglakad habang bitbit 'yong mabigat niyang bag. I assumed it's heavy. Nahihirapan kasi siya kung titingnan.
"Ah, may itatanong lang sana ako," panimula niya.
"What?"
"Yung tungkol sa groupings sana para sa hospital rotation na'tin," nakangiwi niyang sabi.
"Groupings? Hindi ko na matandaan. Ilalagay naman daw sa page mamayang gabi."
"Ah, ganun ba?"
"Yes," I answered while looking at his bag. I can really feel his difficulty carrying those.
Dahil siguro, sa matiim kong tingin doon kaya naisip niyang nagtatanong ako.
"Ah, mga libro 'to natin. Sa mga majors, nanghiram na ako sa library nang maaga baka kasi maubusan ako kung saka-sakali..."
Gusto ko sanang tanungin siya kung para saan. The books are already available in the bookstore.
"Alam mo na, ang mahal kasi ng mga libro, 'di na kakayanin ng kita ni tatay," nakangiting niyang paliwanag.
![](https://img.wattpad.com/cover/222157542-288-k860657.jpg)
BINABASA MO ANG
Chasing the Heart's Pursuit (Heart Series #1) - COMPLETED
Ficção Adolescente"Why? Tell me the reason why! Kahit 'yon na lang, Edson. Kahit 'yun na lang," I pleaded to him. Hindi ko alam kung bakit. Maybe for my sanity. Para alam ko ang mali. Ewan. Hindi ko na talaga alam. "Parasite..." He mumbled but I can still hear it. Th...