BĘDĘ WALCZYĆ |JxK|

11. SPOTKANIE Z (NIE)ZNAJOMĄ

Pov. JULKA

Ten numer jest jakiś nawiedzony.

Znowu do mnie pisze.

To chyba naprawdę nie jest żaden przypadek, zaczynam się serio obawiać.

Dowiedziałam się wielu istotnych rzeczy, które z pewnością cię zainteresują. Jednak z pewnych powodów nie mogę Ci o tym tutaj napisać. Spotkajmy się w parku blisko waszego domu, godzina 19.
K

Naprawdę nie wiem co mam o tym myśleć.

Iść czy nie iść?

Z jednej strony mogę się dowiedzieć wielu rzeczy, ale z drugiej jest to ryzykowne.

Została godzina do spotkania.

Jako, iż tylko Lexy wiedziała o tej sytuacji z tym numerem, postanowiłam z nią o tym porozmawiać

-Czy ja dobrze rozumiem? Jakaś nieznajoma laska, ostrzega cię, nawet nie wiadomo przed czym, dzwoni do ciebie, a teraz chce się spotkać?-spytała

Nie była za tym, abym tam poszła.

-Ale to jest jedyna szansa, aby z nią porozmawiać-odparłam

Tak, chciałam tam iść.

-Rozumiem, że nie odpuścisz?-zapytała zrezygnowana

-Nie-odparłam

Nastała chwilowa cisza

-Jeden warunek-zaczęła dziewczyna-idę z tobą

-Skoro chcesz-wzruszyłam ramionami

-Nie mam wyboru-stwierdziła-nie puszczę cię samej

Jako, iż zbliżała się jesień, ubrałyśmy bluzy i w ciszy ruszyłyśmy drogą prosto do parku.

Żadna z nas nie zaczynała rozmowy. Jakoś nie było tematu ani ochoty.
Po 10 minutach marszu oświetloną przez latarnie drogą, doszłyśmy do celu. Skręciłyśmy w wąską dróżkę parku.

Sprawdziłam godzinę-18:57

Nie wiedziałyśmy dokładnie, gdzie mamy szukać czy też czekać na tą osobę. Nie wiedziałyśmy też czego możemy się spodziewać.

Przeszłyśmy kawałek tą samą drogą, aż w końcu się odezwałam

-Chyba nie przyszła, chodźmy stąd

Brunetka błądziła wzrokiem po całym parku

-Nie po to tutaj przyszłyśmy-stwierdziła

-A która godzina?-spytałam, ponieważ dziewczyna cały czas trzymała w ręce telefon

Podświetliła na chwilę telefon i obróciła go w moją stronę-była 19:12

-Może napiszę do niej?-zapytałam

-Chyba nie będziesz musiała-stwiedziła patrząc za mnie w jeden punkt

Odwróciłam się.

Stała tam dość wysoka postać i pokazywała gestem ręki abyśmy do niej podeszły. W ręce trzymała kartkę.

Dopiero jak znalazłyśmy się nieco bliżej można było dostrzec, iż osoba ta, ma zakrytą twarz-czarną bądź ciemną materiałową maseczką. Miała też na sobie również ciemne okulary oraz bluzę z kapturem, który oczywiście zakrywał głowę.

Chyba naprawdę nie dowiemy się kim jest

-Dobra, czego od nas chcesz?-spytała Lexy, gdy ledwo do niej podeszłyśmy