CHASED BY THE MOON (On-going)

XXI

XXI.

Puzzle

Tulala ako habang bumabiyahe kami pauwi. Kita ko ang pasulyap-sulyap ni Ed sakin mula sa rearview mirror. Pero wala akong lakas para suklian ang mga sulyap niya. Hindi ko alam kung nakita niya rin ba ang nakita ko. I don't know if ...Fuck! This is too much!

Hanggang sa nakarating kami sa bahay ay tahimik lang kami. Walang buhay akong lumabas ng kotse at pumasok ng bahay. Binati ako ng mga kasambahay pero naging tahimik lang ako at diretso lng ang tingin hanggang sa nakarating na ako sa kwarto ko.

I was pre-occupied by my thoughts! I was pre-occupied about what I saw! Panong naging ganon? Panong...

Pagkasara ko ng pinto ay napaupo ako sa sahig. Ilang oras akong natulala habang nire-recall ang mga nakita ko. Hanggang sa unti-unting pumatak ang mga luha sa mga mata ko. Napa hikbi ako sa nalaman ko, napahikbi ako dahil wala na akong ibang alam na pwedeng gawin kung hindi anb umiyak. I was too weak that I can't afford to shout nor throw the things I see, all I can do is cry and cry!

Hawak-hawak ko ang bibig ko para pigilan ang pagtakas ng mga paghikbi ko. Pinunasan ko ang mga luha sa aking mga mata.

"I need to clarify it more! I want to know kung tama talaga!" I said to myself.

But..she's wearing the same gift dad brought me.

-----

Kinabukasan ay maga ang mata ko. I need to wear a sunglasses to hide it. Pagkababa ko ay di na ako nag breakfast dahil nakita kung nasa hapag pa si daddy. Diretso ang lakad ko palabas ng bahay hanggang sa nakarating na ako sa naka park namin na SUV.

Akmang lalabas pa si Ed pero di ko na siya hinintay na pagbuksan ako. Agad akong lumapit roon at binuksan ang pinto at pumasok. Padabog kung sinara ang pinto.

"Good morning." Bati niya.

Napaangat ako ng tingin sa pagsasalita niya.

What now? He's going to be jolly? Joke at me? To make me happy? And then the next day he's going to be grumpy and all?

"Morning." Ani ko at tumahimik na.

Another awkward day for us. Kaming dalawa lang muli ang naririto sa loob ng sasakyan. Wala si Manong Edward. Ayaw ko namang magtanong at baka pilosopohin na naman niya ako.

"Why are we still here?" Takang tanong ko dahil hindi parin kami umaalis sa pwesto namin.

The car isn't moving, he's just looking at me!

"Seatbelts." Aniya at humarap na sa harap para maniobrahin ang sasakyan.

Agad kung ikinabit ang seatbelt ko. Pagkatapos niyon ay nag vibrate ang phone ko. Bumabiyahe narin kami papunta sa school.

Kinuha ko ang phone ko sa hand bag ko at tiningnan iyon. I got a text from an unknown number.

Unknown Number: And there she thought, she will get a happy ending.

Kumunot ang noo ko. She? Does this unknown texter referring to me? A happy ending?

To Unknown Number: Who are you?

Unknown number: Sister.

Sister? Is this a joke? I don't have a sister! Ghad! Ano ba ang nangyayari? Bakit ang dami-daming problema? Bakit... bakit parang ako ang naka-atas na sagutin ang lahat?

Hindi na ako nag reply. I blocked the number, baka scam lang iyon. Maybe pinaglalaruan lng nila ako.

Napatingin ako sa labas ng huminto ang sasakyan. Nakarating na kami sa school.