Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
I was just staring at Earl from a distance and had been secretly watching him, ever since I followed him from our school to the mall. I was outside the cinema, while he's in the popcorn stall wearing a red polo shirt with matching red cap. Nasa harap siya ng counter at inaasikaso ang mga customer na bumibili. Ito ba ang dahilan kung bakit hindi siya pumapasok? Is he working? But why?
Tila may sariling utak ang katawan ko dahil hindi ko na namalayan ang paglapit ko sa kanya, makalipas ang ilang minutong pagmamasid. Hindi na ako pumila at dumiretso na ako sa harap ng counter kaya nagbulungan ang mga tao sa likod ko. Samantalang si Earl, halos mawalan na ng kulay ang buong mukha niya nang tumambad ako sa paningin niya.
"C-Charms?" kabadong sambit niya sa pangalan ko. Taranta siyang nagpaalam sa kasamahan niya para lumabas ng popcorn stall at hinila ako paalis sa pila.
"Anong ginagawa mo dito?" tanong niya na halos mapasabunot na siya sa sariling buhok.
Humalukipkip ako at mapanuring tinignan siya. "Ikaw ang dapat kong tanungin niyan. Anong ginagawa mo dito? Ito ba ang pinagkakaabalahan mo? Hindi ka pumapasok para lang dito?"
"Sinundan mo ba ko dito?" he asked in a deep cold voice. He looked so pissed. What did I do?
"I'm just worried about you that's why I followed you here," I reasoned out.
"You don't have to worry about me anymore," matabang na wika niya. "Just go home and don't tell anyone about this, kahit sa parents ko."
"What? Mali 'tong ginagawa mo. You're only 15! Wala ka ring consent galing sa mga magulang mo kaya hindi ka pwedeng magtrabaho," saglit akong natigilan at napasinghap na lang dahil sa naisip ko. "Wait! Paanong natanggap ka dito?"
"I lied about about my age," sagot nito na parang wala lang, na tila walang mali sa ginawa niya.
Napatanga ako sa kanya ng ilang segundo. I couldn't even utter another word for him.
"Umuwi ka na," mariing utos niya sa akin.
"No!" pagmamatigas ko. I'm starting to get annoyed by the tone of his voice. "Uuwi ako, pero isasama kita. Your parents should know about this. Hindi ko papalampasin 'tong kalokohan mo!"
"Pwede bang huwag ka na lang makialam?!" He yelled at me, his eyes filled with rage. Bahagya akong napapitlag dahil sa biglang pagtaas ng boses niya. "Wala ka namang alam kaya hayaan mo na lang ako na gawin ang gusto ko!"
