KİM BU KIZ ?

Yenilgi

Sabah uyandığımda yanımda değildi. Çığlık olduğum için yerdeki yırtık kıyafetlerime baktım. Ayağa kalkıp dolabına ilerledim ve bir tişört alıp üzerime geçirdim. Evet  biraz kısaydı ama zaten evden çıkmayacaktım. Yan odaya giderken beni çıplak görsün istememiştim. Hem onun bir eşyası odamda kalabilirdi. Odama geçtim. Eşyalarım yoktu. Yeni getirdiğim eşyalarım yoktu. 3 yıl öncekiler ayrı durduğu için ayırt edebiliyordum. Onlar oradaydı ama yeniler yoktu. Aşağı indiğimde bavullarım kapının girişindeydi. Mutfağa girdim. 

-Ajumma. Eşyalarım niye toplandı ? 

-Bay K-

-Ben istedim. Gidiyorsun ya bugün dediğimde kaşlarım çatık Jiyong'a döndüm. 

-Sen ciddiydin 

-Şaka yapmam dedi lanet olsun şaka yapmadığını biliyordum ama dün gece benimle yatmıştı. Her yanım hala acıyordu. Hayal gördüysem neden canım acıyordu ? Hayır hayal falan değildi. 

-Jiyong bu evden gidersem bir daha gelmem. 

-Bunu dedikten sonra bu eve kendi isteğinle geldin

-Bir hata iki kez yapılır. Üçüncü de artık hata değildir

-Aptallıktır dedi ve gülümsedi. Bahçe kapısından mutfağa girdi. 

-Merak etme Min. Ben seni getirmek istersem yapacak başka bir anlaşma bulurum

-Bu sefer olmaz. Bu sefer kim için gelirsen gel. Anlaşma falan yok. dedim gülümsedi. Alay ediyordu psikopat. Dün bana sen benimsin diyor bugün defol git diyor.

-Emin olma. Ayrıca dün dedi ve sustu. Ajummanın önünde konuşacak mıydı cidden ? 

-Fena değildi dediğinde kaşlarımı çattım. Yok tutmayın ben geberteceğim bunu. Hayır Mi Ah. Hayır. Onun gibi olabilirsin. Onu sinirlendirebilirsin. 

-Fena değil mi ? Benim için o bile söz konusu değil. Eski enerjin yok sanırım dedim kollarımı göğsümde birleştirdim.

-Altımda inlerken öyle gözükmüyordu 

-Zevk alıyormuş gibi yaptım. Ayıp olmasın diye dediğimde sinirlenmişti. Bende sinirliydim bana ne. 

-Benim çıkmamı ister misiniz Bay Kwon

-Gerek yok. Ben gidiyorum zaten ajumma dedim ve arkamı dönüp mutfaktan çıktım. 3 bavulumu da almaya çalışırken alayla sırıtmış beni izliyordu. O sırada kapı çaldı. Hemen önünde olduğum için kapıyı açtım. Na Na..... ve bavulları. Gülümseyerek bana bakıyordu. Yemin ederim sanki bavulları bile gülümsüyordu. İçeri girdi.

-Ah bu kadar erken mi gidiyorsun ? Gitmeden bir kahve içeriz diye düşünmüştüm. Olmaz mı ? 

-Kahveyi beraber içersiniz. Ben bu eve tahammül edemiyorum dedim Na Na o an Jiyong'u fark etmiş olacak ki ona sarıldı. 

-Nişanlım bugün nasıl ? dediğinde kusmak üzereydim. Nişanlısıymış. Götüm. 

-İyi dedi Jiyong. Bir bavulu alıp bahçeye sürükledim. Hava zaten bok gibiydi ama bavulu açıp kendime kıyafet alıp giyinecek kadar yüzsüz değildim. Bu evden hemen çıkmak istiyordum. İkisi ile aynı evde durmaya tahammül edemezdim. 

-Sana yardım edeyim dedi Na Na

-Gerek yok desem de bavulum birini alıp öteki bavulumun yanına götürdü. Son kalanı da ben aldım ve çıkmada Jiyong'a acıyan bir bakış attım. Kafayı yemiş, psikopat, amip. Na Na bavulumun yanında bekliyordu. Ben yanına gittiğimde gülümsedi. 

-Evet gidiyorsun

-Bu kadar mutlu edemezdi hiç bir cümle beni diye alayla konuştum. Kahkaha attı. 

-İçinin acıdığını biliyorum Min Ah. Rol yapmakta o kadar iyi değilsin. Zaten nişanlımla bu evde kalırken sığıntı gibi yaşamak istemezdin dimi ? Sonuçta geceleri sesler seni rahatsız edebilirdi dedi. Sürtük. Hayır burada bir sürtük varsa oda bendim. Dün gece onunla yatmıştım. Nişanlısı varken. Asla kendime aldatan kadın olmayacağımı söylemiştim ama olmuştum. 

-Na Na. Zaten kazanmışken bu şekilde davranırsan senin aciz biri olduğunu düşünürüm. Korktuğunu bu kadar belli etme

-Ne korkması ? 

-Onu senden alırım diye. Evet itiraf ediyorum. Onu seviyordum ama dum. Anladın mı ? ve hiç bir zaman onu senden almaya çalışmadım. Düşündüğün gibi bir şey yapmadım. O gün o beni öptü bense onu ittim. O bana geldi bense uzaklaştırmaya çalıştım ama onu biraz bile tanıyorsun. Her zaman istediğini yapar. Bunu bilirsin. Beni bu eve getirdi,beni öptü, sarıldı ve ben üzgünüm. Senin için 

-Sen bana üzülebilecek durumda değilsin. Sen daha kötü durumdasın dedi kafa salladım. Öyleydim zaten. Ne onsuz yapabildim ne onunla yapabildim. Ben kullandı ve bir kenara attı. Sonra gerçekten sevdiği kadını evine getirdi. 

-Haklısın. Ben daha kötü durumdayım biliyorum ama bu yine de sana üzülmediğim gerçeğini değiştirmez. Ben kendime üzülemiyorum bile. O kadar kötü haldeyim diye itiraf ettim ve eve döndüm.

 -Bir yanım bu evden kurtulduğum için seviniyor, diğer yanım ise çok kin dolu. Yine de bu evde kalmak isteseydim kalırdım ama bazen yenilgiyi kabullenmek lazım. Her ne kadar yarışmadığım halde olan bir yenilgide olsa