Chapter 15 ( Zawgyi )

6.3K 254 0
                                    

လႊမ္း ေရွာင္လႊဲလို႔မရေတာ့တဲ့အခ်ိန္ကို ေရာက္လာၿပီ။ မနက္ျဖန္ ေက်ာင္းျပန္ဖြင့္ၿပီ။ စိတ္ညစ္ညစ္နဲ႕ report card ကို ေဖေဖ့အလုပ္ခန္းထဲမွာ သြားထား ေပးၿပီးမွ ညေနတစ္ပိုင္း က်ဴရွင္ျပန္တက္ရန္ အိမ္က ထြက္လာလိုက္သည္။

"ခ်စ္ရိပ္လႊမ္းေရ! အေျခအေနေကာင္းလား၊ ရိုက္ခံထိၿပီးၿပီလား"

"အာနိုး ေသာက္က်င့္ကို ယုတ္တယ္၊ အခုေရာက္မွ ရိုက္ခံထိမွာ၊ ေဖေဖ့ကို အခုထိ မျပရေသးဘူး"

"ဒီတစ္ခါ အိမ္ျပန္ေရာက္ရင္ ရိုက္ခံထိၿပီေပါ့၊ သနားပါတယ္ ငါတို႔လႊမ္းေလး"

"ျဖစ္ျပန္ၿပီ၊ တတ္လည္းတတ္နိုင္တယ္"

"မင္းေက်ာျပင္ေလးကို ငါက ေဖြးေဖြးျဖဴျဖဴေလး ျဖစ္ေစခ်င္တာ၊ မင္း တစ္ကိုယ္လုံးက ေဖြးဥေနတာကို"

"အဲ့ဒါ ေဖေဖ့သြားေျပာေလ၊ သူရိုက္ေနလို႔ ငါလည္း မေဖြးနိုင္ေတာ့တာ"

"ငါလည္း မေျပာရဲဘူး၊ အန္ကယ္က မ်က္ႏွာႀကီးကို သုန္မႈန္ေနတာပဲ၊ ငါေၾကာက္တယ္ လႊမ္းရ"

"သူငယ္ခ်င္းအတြက္ဆိုရင္ သတၱိက အဲ့ဒီလိုေကာင္းေန"

"ဟီးဟီး"

လႊမ္းႏွင့္အာနိုး က်ဴရွင္မွာ စာမသင္ေသးခင္အခ်ိန္ေလး အဲ့ဒီလိုပြားၾကသည္။ ဆရာဝင္လာေတာ့ စာလုပ္ၾကသည္။ ေနာက္ထပ္ ၃ လဆိုရင္ တကၠသိုလ္ဝင္တန္းစာေမးပြဲ ေျဖရမည္။ လႊမ္းလို ရည္မွန္းခ်က္အျပည့္နဲ႕ ေကာင္ေလးသည္ က်ဴရွင္ခ်ိန္မွာလည္း စာကို ႀကိဳးႀကိဳးစားစား သင္ယူသည္။

"လႊမ္းေရ သားႀကီး Fighting"

"အင္း"

"လႊမ္းေရ .. အားဂ်ာ"

"အင္း"

"အဲ့ဒါဆို သြားၿပီေနာ္၊ မနက္ျဖန္ ေက်ာင္းမွာ ျပန္ဆုံမယ္"

"အင္း"

ညေနက်ဴရွင္ခ်ိန္ ကုန္ဆုံးသြားခ်ိန္မွာ အာနိုးႏွင့္ကစ္ကစ္က လႊမ္းကို အားေပးၾကသည္။ လႊမ္း အိမ္ျပန္ေရာက္လာခ်ိန္မွာ အိမ္ထဲကို တိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္ ဝင္လာလိုက္သည္။

"သားလႊမ္းေလး ျပန္လာၿပီလား "

"ဟုတ္ ေမေမ"

ဗင်ဒါလေးရဲ့မူပိုင်ရှင် [Completed]Nơi câu chuyện tồn tại. Hãy khám phá bây giờ