ဗင်ဒါလေးရဲ့မူပိုင်ရှင် [Completed]

Chapter 29 ( Zawgyi)

ထိုက္သူစိုးက ကိုယ့္အႀကံႏွင့္ကိုယ္ ပုဝါကို ဆုပ္ကိုင္လိုက္ခ်ိန္မွာ လႊမ္း‌ေလးက တံခါးလာဖြင့္ေပးသည္။ ကြၽန္ေတာ့္လက္ထဲမွာ ကိုင္ထားေသာ အဝတ္ပုံကို လႊမ္းက တစ္ခါတည္း ဆြဲယူလိုက္သည္။

"အဝတ္လာပို႔တာဆို၊ ေပး..အဲ့ဒီအဝတ္ေတြ"

"လႊမ္း ခဏေလး ခဏ"

"လႊတ္ေပးေလဗ်ာ၊ ပုဝါကို ဘာလို႔ဆြဲထားတာလဲ၊ ေမေမ ေသခ်ာမီးပူတိုက္ထားေပးတာ၊ ကိုထိုက္လုပ္တာ အကုန္တြန႔္ေၾကကုန္ၿပီ"

လႊမ္းေလးက မ်က္ခုံးႏွစ္ဖက္ကို တြန႔္ေကြးပစ္ကာ ကြၽန္ေတာ့္လက္ထဲက အဝတ္ပုံကို ဆြဲလုယူသည္။ ကြၽန္ေတာ့္လက္ထဲမွာ ဆုပ္ကိုင္ထားေသာ ပုဝါကို အတင္းဖယ္ထုတ္ၿပီးေတာ့ ျပန္လုယူလိုက္သည္။ ပုဝါပန္းေရာင္ေလးက ေယာကၤ်ားႏွစ္ေယာက္၏ လက္ႏွစ္ဖက္ၾကားမွာ တြန႔္ေၾကသြားရသည္။ ပုဝါခိုးခ်င္ေနေသာ ကြၽန္ေတာ့္စီမံခ်က္က Failed သြားသည္။ လႊမ္းက အဝတ္ပုံကို အခန္းထဲသယ္သြားၿပီး ခုတင္ေပၚမွာ ခ်လိဳက္သည္။ ၿပီးေတာ့ အၾကည့္စူးစူးေတြနဲ႕ ကြၽန္ေတာ့္ကို ၾကည့္လာျပန္သည္။

"အခန္းထဲက ျပန္ထြက္ေတာ့ ကိုထိုက္"

"ဟင့္အင္း၊ လႊမ္းကို မုန႔္လိုက္ေကြၽးခ်င္လို႔ လာေခၚတာ၊ ညေဈးသြားရေအာင္"

"မသြားခ်င္ဘူး"

"ေန႕လယ္တုန္းက အျပင္သြားတယ္ဆို၊ ဘယ္ကိုသြားခဲ့တာလဲ၊ ကိုယ့္ကိုေျပာ"

"ေျပာစရာလား၊ ကြၽန္ေတာ္နဲ႕ ကိုထိုက္ ဘာဆိုင္လို႔"

"သူငယ္ခ်င္းအိမ္မွာ စာသြားလုပ္တယ္ဆိုတာ လိမ္ေျပာတာ မဟုတ္လား၊ ကိုယ့္ကို မွန္မွန္ေျပာ"

"ကြၽန္ေတာ္ လိမ္တယ္ဆိုရင္ေတာင္ ကိုထိုက္နဲ႕ ဘာဆိုင္လို႔လဲ"

"တစ္ခ်ိန္က်ရင္ လႊမ္းကို ကိုယ္လက္ထပ္ယူမွာ၊ လႊမ္းက ကိုယ့္အပိုင္ျဖစ္လာမွာ၊ လႊမ္းကို စိတ္မခ်ဘဴးကြာ၊ ကိုယ့္ကို အမွန္အတိုင္းေျပာ၊ ဘယ္သူနဲ႕သြားတာလဲ၊ ဘာေတြလုပ္ခဲ့လဲ"