Chapter 12 ( Zawgyi )

6.7K 296 1
                                    

မင္းဆက္သည္ နားထဲမွာ ဖုန္းသံၾကားလို႔ ေဘာင္းဘီအိတ္ကပ္ထဲ ထိုးထည့္ထားေသာ ဖုန္းကို ဆြဲထုတ္ယူလိုက္သည္။ ဖုန္းေခၚသူက မင္းဆက္ရဲ႕ကိုယ္ရံေတာ္ႀကီး ဦးမင္းျမတ္မြန္‌။ မင္းဆက္ ဘယ္မွာလဲဆိုတာကို သိခ်င္လို႔ပဲ ျဖစ္မည္။

"ဟယ္လို ဆက္ေလး"

"အင္း ..ဦးမြန္"

"ဒီအသံျဖစ္ေနတယ္ဆိုေတာ့ ခုနက ေကာင္ေလးက ဗင္ဒါမဟုတ္ဘူးလား၊ အခု ဘယ္မွာလဲ၊ ဦးမြန္ လာေခၚမယ္"

"ပန္းၿခံမွာ၊ လိုက္မလာနဲ႕၊ ဘုရားေပၚတက္လာမယ္"

"ၾကာသပေတးေထာင့္ကို လိုက္ခဲ့ေနာ္၊ အန္တီျမတ္ ဒီမွာ ဘုရားကန္ေတာ့ေနတယ္"

"ဟုတ္၊ လာခဲ့မယ္"

"အဲ့ဒါဆို ဦးမြန္ ဖုန္းခ်ၿပီ"

"ဟုတ္"

ဖုန္းေျပာၿပီးေနာက္ ဦးမြန္တို႔အေနာက္ကို မင္းဆက္ လိုက္သြားသည္။ ဦးမင္းျမတ္မြန္ဆိုတဲ့ လူႀကီးအေၾကာင္း မင္းဆက္သိသည္။ မင္းဆက္မ်က္ႏွာကို မျမင္ရမခ်င္း စိတ္ပူေနတတ္တာ။ အခုလည္း အဲ့ဒီလူႀကီး ဘုရားရွိခိုးနိုင္ဦးမွာ မဟုတ္ဘူး။ မင္းဆက္ကို ေစာင့္ေနမွာေပါ့။

"ဦးမြန္.. ဘုရားမရွိခိုးဘဲ ဘယ္ကိုလိုက္ၾကည့္ေနတာလဲ၊ ေရာက္တုန္းေရာက္ခိုက္ ဘုရားလည္းဖူး လိပ္ဥလည္း တူးမလို႔လား"

"မဟုတ္တာ၊ ဆက္ေလး ရွာမေတြ႕မွာစိုးလို႔ ဘုရားမရွိခိုးေသးတာ"

"အဟား.. လူပ်ိဳႀကီး၊ မွန္မွန္ေျပာ၊ ေဘးနားက မယ္မဒီ တစ္သိုက္ကို ၾကာပစ္ျပေနတာမဟုတ္လား"

"ဟာ.. မဟုတ္တာ၊ ဒုကၡပါပဲ၊ ဦးမြန္ ဘုရားရွိခိုးေတာ့မယ္"

"လူပ်ိဳႀကီး ရွက္သြားၿပီ၊ ကဲကဲ ကြၽန္ေတာ္လည္း လူႀကီးကို စေနာက္တာ ငရဲေရာက္ေနမွာစိုးလို႔ ဘုရားကို ဦးခ်လိဳက္ပါဦးမယ္"

"ဘယ္ကိုလဲ ကေလး"

"ဗုဒၶဟူးေထာင့္၊ စကိတ္ထားခဲ့မယ္ေနာ္၊ ဦးမြန္ ယူထားေပး"

"အင္း အင္း"

မင္းဆက္ရဲ႕ေန႕နံ ဗုဒၶဟူးေထာင့္ကို ထြက္လာလိုက္သည္။ ဗုဒၶဟူးေထာင့္မွာ ဘုရားကို ထိုင္ရွိခိုးသည္။ အိမ္မွာ ဘြားဘြား သင္ေပးထားလို႔ ဘုရားစာအစုံကို မင္းဆက္လည္း ႐ြတ္ဖတ္တတ္တာမို႔ ဘုရားေရွ႕မွာ  လက္အုပ္ခ်ီၿပီး ဘုရားစာ ႐ြတ္ေနလိုက္သည္။

ဗင်ဒါလေးရဲ့မူပိုင်ရှင် [Completed]Tempat cerita menjadi hidup. Temukan sekarang