Dağ evinden gelmemizin üzerinden tam tamına dört gün geçmişti. Dört gün boyunca kimseyi görmeye gitmemiş, sadece telefondan haberleşmiştim.
Bilmiyorum, moralim bozuktu ve kimseyi göresim gelmiyordu.
Babam durumumu anlamış ve elinden geldiğince yardımcı olmaya çalışmıştı. Ama anlatamadığım bir durum karşısında bana yardımcı olmaya çalışması zordu değil mi?
Dün gece iş seyahatine çıkmıştı. Neyse ki bu suratsız halimden kurtulmuştu. Onun da moralini bozmak istemiyordum.
Bugün daha iyiydim. En azından sinirim geçmişti. Hatta kendime güzel bir kahvaltı hazırlayıp yemiştim bile.
Çocukları özlediğimden yanlarına gidecektim. Harry ve Mia'ya tavır aldığım için onları boşlamıştım ve gerçekten bu daha iyi hissettirmiyordu.
Kötü arkadaş olmak yani.
Bu yüzden olabildiğince hızlı bir şekilde üstümü giyinip evden çıktım.
Evlerine geldiğim zaman kapıyı çaldım. Zayn'in açtığını görünce boynuna atladım. "Bırak beni kaşar." dedi gülerek.
Gülüşerek içeri geçtik. Louis, Luke, Aurora ve Harry vardı. Neyse ki Mia yoktu. Keşke Harry de olmasaydı.
Ona kırgındım. Hem de çok.
Herkesle gülümseyerek selamlaşırken onun yüzüne bile bakmadım. Belki de böylesi daha iyiydi.
Hem onu da bir dertten kurtarmış oluyordum.
"Öldün sandık amına koyayım. Sesin çıkmıyordu."
"Zayn cenaze işlemlerini başlatıyordu da zor kurtulduk."
Güldüm. "Siktir git, dalga geçme."
"June'un ayın her günü regl olduğuna yemin edebilirim ama kanıtlayamam." dedi Zayn.
"Evet amına koyayım yedi yirmi dört kanıyorum."
Zayn'in kafasına yastık attım. "Geber piç."
"Görmeyeli canileşmiş."
Bundan daha uzun süre görüşmediğimiz olmuştu ancak son olaydan sonra hepimiz etkilenmiştik.
"Beni sen canileştirdin Zayn." Yastığı tutmam için yavaşça attığında yakaladım. "İçinde varmış demek ki cani olmak."
Tam bir şey söyleyecektim ki kapı çaldı.
Louis kapıya bakmaya gitti. Mia ile birlikte geri döndüğünde göz devirdim. Gerçekten, hiç gerek yoktu gelmesine.
Ortalık biraz gerildiğinde bir şey demeden tırnaklarımı inceledim.
Açıkçası pek de sorun etmiyordum artık. Mia'yı yani.
Düşünmek sadece beni üzüyordu, onlara giren çıkan bir şey yoktu sonuçta.
"Hoş geldin." dedim. Biraz şaşırmıştı.
Sanırım böyle karşılamamı beklemiyordu. Açıkçası ben de beklemiyordum.
Ama konuşmadığımız dört gün boyunca bu yaptığı hareketin umrumda olmadığını düşünmüştüm. Ayrıca biraz onun durumunda sayılırdım.
Sonuçta o Harry'yi seviyordu ve ben Harry ile istediğim zaman sevişiyordum. Hem de bunu bilinçli yapıyordum. Bu yüzden ona kızmaya hakkım olduğunu düşünmüyordum.
Bilemiyorum, hakkım olabilirdi de ama aynı şeyi ben yaptığım için kendimi biraz yüzsüz hissediyordum.
Bu yüzden Mia'dan artık pek fazla haz etmesem de aramızı düzeltmek istiyordum.
