The Love Unwanted

Chapter Fourteen

GIL took a deep sigh and dialled Grace's number ilang minuto pagkaalis nito. Hindi nito sinagot iyon agad, after ten rings ay doon lang sinagot ng kaibigan niya ang tawag niya.

"What? Kung wala kang matinong sasabihin ay huwag mo akong kakausapin! Sa mga sinabi mo kanina at pinaggagawa mo kay Saree nakakahiyang maging kaibigan kita!" galit nitong sabi.

"I still love her" mahinang amin niya dito.

Nailayo niya ang cellphone sa tainga niya ng biglang tumili ang kaibigan.

"Yes! Finally! I'm so proud of you little bro, at last umamin ka din!" humahalakhak na nitong sabi na akala mo ay hindi ito galit na galit kanina sa kanya. Mahina siyang natawa. May pagka bipolar minsan ang bestfriend niya.

"Pero teka, ano yung mga pinagsasabi mo kaninang damuho ka ha! Napaka foul ng mga pinagsasabi mo kanina na kung maririnig ni Saree ay sigurado ko mabilis pa sa alas kuwatro na lalayasan ka nun" ngayon naman ay nanenermon nitong sabi.

"I don't know, I meant the opposite when I said those things. But actually to be honest, those are my fears. Sa may isang buwan na may nangyayari sa amin, kinatatakutan ko na baka yun lang ang halaga para sa kanya ng kung anumang meron kami. Wala akong naririnig na anuman mula sa kanya, she's not even demanding na panagutan ko siya o tanungin ako kung ano bang relasyon ang meron kami o kung mahal ko ba siya. Nothing at all. Kaya natatakot ako na baka..baka walang kahulugan o halaga sa kanya itong nangyayari sa amin. Na nandito lang siya talaga para sa kasunduan namin. And the worst of all my fears..baka hindi niya ako mahal. She means everything to me and I want to be with her with every minute every second of the day and I..I want to offer her marriage pero hindi ko alam kung tatanggapin niya. Natatakot akong magtapat, baka mamaya ay walang katugon ang nararamdaman ko. She has a boyfriend and they have this close bond that I can't understand and I'm fucking jealous everytime I see her with that bastard" nagagalit niyang sabi.

"E kung di ka ba naman kasi isa't kalahating gago bakit yun ang pinagsasabi mo kanina! Pinapainit mong ulo ko eh! Ano ka bipolar? Kabaligtaran ng sinasabi ang gusto?" ang nahahighgblood na sabi ni Grace.

Natawa siya. "Ikaw kaya ang bipolar. Kanina galit, tapos biglang titili at hahalakhak tapos ngayon nagagalit ka na naman. Sa tingin mo mahal din niya ako?" tila batang puno ng insecurity na tanong niya.

"Hay naku pareho lang tayong bipolar buwisit ka! Sinasabi ko sayo hindi ibibigay ng isang babae ang sarili niya sa isang lalake kung hindi niya ito mahal! Hetong gagawin mo makinig ka kundi makukutusan na kita. Go to her and tell her you love her and propose to her" kahit nagagalit ay parang excited na sabi ng kaibigan.

That thought bring happiness to his heart. Ibig bang sabihin ng pagkakaloob ni Saree ng sarili nito sa kanya ay dahil mahal siya nito?

"P-paano ni wala akong singsing" helpless niyang sabi and the thought of confessing to her scares him and what scares him more ay baka wala iyong katugon sa dalaga.

"Hay naku basta magtapat ka na now na! Saka na yang singsing sabihin mo to follow! O siya sige nandito na ang asawa ko balitaan mo ako..ng magandang balita ha" naiiritang sabi ng kaibigan sa kanya at nagpaalam na ito.

Napangiti siya and suddenly felt like a highshool boy, ang ideya na magtatapat siya ng pag ibig kay Saree ay hindi siya mapakali. Naeexcite siyang kinakabahan na hindi niya maintindihan. He actually has a ring already for her. Noon pa man ay binalak niya iyong ibigay sa dalaga five years ago kundi lang sila nagkahiwalay. Kundi lang siya nito niloko at pinerahan noon.

Aaminin niya kahit hanggang sa ngayon kapag naalala niya iyon ay may bahagi pa rin niya na nagagalit. Mas mahirap maibalik ang nawalang tiwala. Kaya paano mo mamahalin ulit ang isang taong sinira ang tiwalang iyon? Pero may bahagi rin sa kanya na iniintindi ang dalaga, na nagawa lang nito iyon dahil siguro sa hirap ng buhay.