"Oo nga. Tapos ang cute ni JungKook nung nag-selfie sya!" Melody said.
"Ah. Oo nakita ko yun. Nasa airport sila nun 'diba?" Sabi naman ni Gilia.
Nagulat kaming 5 nung biglang tumawa si Tzar ng malakas. As in. Malakas. Mukha ngang mayayanig na yung buong bahay namin eh. Pero syempre joke lang. Ang O.A naman ata kung ganun.
"Hahaha! Airport pa more! Airplane yun Gilia! Kaloka. Hahaha!" Tzar corrected between her laughs. I can't help but laughed too. Nakakahawa kasi yung tawa ni Tzar. Maya-maya pa ay tumawa na din si Gilia.
"Ah? Hahaha. Airplane ba? Akala ko airport. Hahaha. Sorry." Gilia laughed hard.
"Ang bababaw nyo naman." Sabat ni Cristine.
"Mababaw na kaagad? 'di ba pwedeng tumatawa lang kasi bored?" Tzar replied. Tumahimik nalang si Cristine at nag-patuloy sa pag-selfie. Selfie addict kasi. Akala mo naman maganda. De joke, maganda naman sya.
Nag-patuloy lang kami sa pag-kwentuhan at pag-tawanan nang biglang dumating yung mga pagkain. Sakto. Kanina pa tumutunog yung tummy ko. Natahimik kaming lahat kaya halang-halata na nagugutom din sila.
Pagka-lagay na pagka-lagay ng pagkain sa lamesa ay agad namin iyong sinunggaban. Kain pa more. I laughed silently and continued eating.
***
Nasa sala kami ngayon at nanunuod ng Coming Soon. Yung Horror film. Tahimik lang kaming nanunuod nang biglang sumigaw si Maura. All of us looked at her.
"Gosh. Akala ko yung multo yung nandun sa kusina nyo. Ayoko na nga manuod! Uwi na ako!" She exclaimed and we laughed hard. "Ano? Masama bang matakot? Psh."
"Hindi naman masyado. Hahaha. Sige na nga, uwi na tayo. Mag-gagabi na din kasi eh, baka pagalitan ako ni mommy." Gilia said and got up to get her bag. Tumango nalang ako.
"Oo nga. Kami din uwi na." Tzar seconded.
Hinatid ko sila hanggang gate. Nung nakakita na sila ng taxi ay pinara nila ito at sumakay na. I saw them waved at me, I just smiled and waved back.
Papasok na sana ako nang may mahagip ang mata ko. A familiar figure standing near the vacant house that is a few meters from ours. I looked at the figure closely and I gasped when I realized who it is.
"Clawd..." I muttered before I saw him handed something to a guy. I saw him nodded and headed towards my direction. "Sana hindi nya ako nakita." I whispered to myself at dali-daling pumasok sa bahay. I made sure that I locked the gate before I hurriedly came inside my room.
Sumilip ako sa bintana and to my surprise, I saw Clawd standing infront of our gate. He's like hesitating to do something. Pero sa huli ay umalis na din sya.
"What was that..?" I mumbled to myself before I walked towards the c.r. Nag-tooth brush ako at humiga na sa kama ko.
"Nakailang ikot na ba ako..?" I said to myself and got up. I glanced at the wallclock in front of me. It's already 11:49 pm and I'm not sleepy.
"Aish. Ayaw kong madagdagan ang eyebags ko. Langyang Clawd yan." I mumbled angrily before I stood up and opened the door of my room. Dali-dali akong pumunta sa kusina at uminom ng tubig.
Biglang bumukas yung ilaw ng kusina at muntik ko ng maibuga ang tubig na iniinom ko.
"Ano ba naman yan! Wag ka ngang mang-gugulat!" I yelled at my cousin.
"Sorry naman, Malay ko ba na hindi ka pala mag-nanakaw." She apologized.
"Psh. O, bat gising ka pa? Thinking of something?"
"It's someone." She corrected.
"Who?"
"Daniel Kim."
For the second time ay muntik ko nanamang naibuga ang tubig ko. Ano nanaman bang problema nitong pinsan ko at ang kaapatid pa talaga ng ex ko ang iniisip?!
**
Sorry sa late UD guyth. Busy much si otor eh. :) Tsaka short lang muna.
BINABASA MO ANG
False Love
RomanceYung feeling na minahal mo sya ng sobra-sobra pero sya niloloko ka lang pala. Masakit, syempre. Ganoon ang naramdaman ni Janilla nung nalaman nyang niloloko lang sya ng ex-boyfriend nya. Nasaktan sya, nang SOBRA. 2 years din kasi syang nagpakatanga...