"ခြမ္း!!! ဒုန္း!!!"
ဒီလိုMewအခန္းထဲက အသံေတြ ရံဖန္ရံခါ ထြက္ေပၚလာတတ္တာ babyေလးေပ်ာက္သြားၿပီး ကတည္းကပဲ...
အခုဆို babyေလးေပ်ာက္ေနတာ တစ္ပတ္႐ွိၿပီ... ဖုန္းကလည္းစက္ပိတ္ထားတယ္...
Mewလည္း မအိပ္ႏိုင္ မစားႏိုင္နဲ႔ အပူတျပင္း႐ွာေနေပမယ့္ ခုထိသတင္းအစအနကုိမရေသး...
Daraတို႔နဲ႔ ကိစၥေတြကိုလည္း လွည့္မၾကည့္ႏိုင္... ေျပာခ်င္ရာသာေျပာၾကပါေတာ့... Mewအတြက္ babyေလးသာ အေရးအႀကီးဆံုး...
အခုဆို Mewက ထမင္းလည္းမွန္မွန္မစားႏိုင္... အိပ္လည္းမအိပ္ႏိုင္... အခ်ိန္ရွိသ၍ babyေလး အခန္းထဲဝင္ babyေလးရဲ့ အေငြ႕အသက္ေလးေတြကို ႐ႈ႐ႈိက္ရင္း babyေလးကုိ႐ွာေနတဲ့ သူေတြဆီက ဘယ္ေတာ့သတင္းၾကားရမလဲသာေမ်ွာ္ေနတတ္တယ္...
အခုကေတာ့ မနက္ေစာေစာထဲက Mewရဲ႕ စာၾကည့္ခန္းမွာ... P'Chaisaiရဲ႕ အလုပ္ကိစၥအစီရင္ခံသမ်ွကုိ နားသာေထာင္ေနရတယ္... စိတ္ကေတာ့မပါ...
"အခု ႐ွယ္ယာ႐ွင္ေတြက ဆရာနဲ႔ Khun Daraတို႔ရဲ႕ မဂၤလာကိစၥက တကယ္လို႔ထင္ေနၾကၿပီ..."
"ဟင္ ခဏေလး... သူတို႔က ဘယ္လိုျဖစ္ၿပီး အဲ့ဒီလိုထင္ရတာလဲ..."
"Khun Daraတို႔ဘက္ကလည္း မျငင္းသလို... ဆရာတို႔ဘက္ကလည္း ျငင္းဆိုမႈ တစ္စံုတစ္ရာမ႐ွိတာရယ္... ၿပီးေတာ့ အခုတေလာ Khun Daraက သူေဌးကေတာ္ႀကီးဆီကိုလည္း မၾကာမၾကာဝင္ထြက္ေနတာေတြေၾကာင့္ထင္ပါတယ္..."
"ေတာက္!!!! ငါက babyေလးကုိ ျပန္႐ွာေတြ႔ၿပီးမွ ဒီကိစၥေတြကုိ႐ွင္းမလို႔ကုိ မရေတာ့ဘူးပဲ...
P'Chaisai အခုခ်က္ခ်င္း သတင္းသမားေတြ အဆင္သင့္ျပင္ထားေပး... ၿပီးေတာ့ အခုငါတို႔ကုမၸဏီမွာ Daraတို႔မိသားစု ထည့္ထားတဲ့ ႐ွယ္ယာေတြကိစၥ႐ွင္းဖို႔ P'Aranကုိဆက္သြယ္ထားလိုက္...
ေၾသာ္... ၿပီးေတာ့ Daraလုပ္တယ္ဆိုတဲ့ သက္ေသေရာ ရထားၿပီလား..."
"အဆင္သင့္ပဲဆရာ... Daraခိုင္းထားတဲ့ သတင္းေထာက္ဆီက တိက်တဲ့သက္ေသရထားၿပီးပါၿပီ "
"OK... တိုက္ပြဲ စၾကတာေပါ့... ကုမၸဏီကိုပဲ သြားၾကစို႔..."
"အ!!!!!"
"ဟာ... ဆရာ..."
တစ္ပတ္လံုး အအိပ္အစား မမွန္ထားတဲ့ ခႏာၱကုိယ္က စိတ္သာေဆာင္ေနသည္ လူကမလိုက္ႏိုင္ေတာ့...
႐ုတ္တရတ္ ခံုကအထမွာ ရိပ္ခနဲမူးၿပီး ခံုေပၚျပန္ထိုင္က်သြားတယ္...
