-The Marauders-.J.E.P.

Asa

Yüzünde üç çizik olan oğlan gülümseyerek konuştu

"Remus Lupin.Hogwarts'da üçüncü yılımızdayız.13 yaşındayız.

Neden suratında kocaman yara izi olduğunu merak etsemde bunu sormanın yeri ve zamanı değildi.Gri gözlü olan şişko çocuk aralarında birşeyi fısıldaşarak konuşuyorlardı.Benim bakışlarıma yakalandığında şişko çocuğun karnına dirseğiyle vurdu

"Sirius Black."

Şişko olan sirius'a güldü.

"Peter Pettigrew.İtiraf etmeliyim ki gözlerin çok güzel Jenny."

Dediğinde utangaçca teşekkür ettim.Annem tepsi ile limonataları getirip masaya koyduktan sonra oturdu.

"Sen yetimhanedeki tılsımı nasıl kırdın?"

" *olayları anlatır* zaten bir hafta sonrasında James ile annem geldi.Birde bunu yapabiliyorum bakın"

Herkes şaşkınlıkla bakarken ben de açıklama yapmaya gerek duydum.

"Saldırı ve savunma tarzında bir güç.Yetimhanedeyken ilk farkettiğimde kontrol etmeye zorlandım fakat zaman geçtikçe kontrol edebildim."

James bana döndüğünde omuz silktim.

"Başka bir gücün var mı?"

Düşünüyormuş gibi yaptım.

"Yılanlarla konuşabiliyor um.İlk başlarda delirdiğimi sanmıştım.İlk konuştuğumda henüz sekiz yaşındaydım birde.....meta mıydı neydi o var işte."

Yine şaşkınca baktıklarında ofladım.

"Neden bu kadar şaşırdınız ya?Sizin böyle güçlerimiz yok mu?"

Diye sorduğumda Remus cevapladı.

"Hayır.Biz sadece büyü yapabiliyoruz.Senin gibi büyücüler genellikle güçlü ve seçilmiş insanlardır."

Dedi.Bu bakışlar beni rahatsız etmeye başlayınca ayağa kalktım

"James bana odamı gösterir misin?Çok yorgunum."

'Elbette.Beni takip et' dedi.Üst kattan soldan ilk kapıyı açtığında şok oldum.

Bende bim.

Sus Lexi

Çok meraklıydım sana zaten.Hıh!

İşte bu da iç sesim trip kraliçesi Lexi.James odaya boş boş baktığımı gördüğünde omzumu sarstı.Bende sarsılan omzumla gerçek dünyaya geri döndüm.

"İyi misin Jenny?İk dakikadır odaya boş boş bakıyorsun.Yoksa odanı mı beğenmedin?"

Diye sorunca gülüp olumsuzca kafamı salladım.