O Mutlu Olsun

Acaba...

Merhabalarr canlarımm
Sarılalım sıkı sıkıı 🌠

Bu bölümü canım arkadaşım, komşum 😁 iremidil40' a itaf ediyorum. Seni seviyorum canım benim...
Bu bölümü yazdığımda seni çatlattım. İtaf yapmayacağımı düşündün demiii yapmaz olur muyum hiççç 😘

Yemekten kalktığımızda kapı çaldı. Kapıyı açtığımda karşımda Zeynep ve Özgür'ü gördüm.

"Hoş geldiniz."

"Hoş bulduk yenge." Özgür de bana yenge diyordu. Benim yanaklarım gene kızarırken Zeynep devam etti.

"Hoş bulduk, alış artık şuna." deyip göz kırptı. İçeri girdi.

"Bura ne güzel yemek kokuyor. Valla çok acıktık. Sen mi yaptın Yağmur?" kafamı salladım gülerek. Sonra mutfağa giderek Zeynep ve Özgür için tabak, çatal vs şeyler aldım. Zeynep geldi sonra yanıma

" Nasıl geçti gününüz."

"Güzeldi. Dizi izledik, oturduk bu kadar."

" İyi bakmışsın Kağan'a, hemen toparlamış."

***

Yemek biraz gergin geçmişti benim için. Tuhaf hissediyordum.

"Ellerine sağlık yenge." dedi Özgür

"Ellerine sağlık canım."

"Ellerine sağlık ' güz-' deyip durdu Kağan. Biliyorum 'güzelim' diyecekti. Ama demiyordu, seviyorsa da söylemiyordu. Ki bence sevmiyordu. Sevse bir insan saklayabilir miydi? O duygu içinde büyürken, bir yere sığabilir miydi? Ya da acaba dedirtir miydi? Acaba beni seviyor mu? Bu cümle ne kadar mantıksız ve can yakan bir cümle, 'acaba' ne kadar gıcık bir kelime. Acaba dedirtmemeli bir sevgi. Arkadaşına, ailene duyduğun sevgi acaba dedirtiyor mu?

Çünkü sevgi böyle bir şey 'acaba' sı olmaz sevginin...

"Ellerine sağlık güzelim..."

Güzelim...
Güzelim...
Güzelim...

Ne güzel bir hitap şekli ondan duymak daha da güzel hatta.

Bı düşüncelerden sıyrılınca anladım kelimenin aslını.

Güzelim dedii! Güzelim dedi! Beynimin içinde bu cümle dolanıyordu.
Kahkaha sesleriyle kendime geldim.

"Yağmur daldın gittin hayırdır." dedi Zeynep gülmesi artarken.

"Afiyet olsun, ben gideyim artık okul var yarın." deyip hızla yukarı çıktım.

Utanmıştım ve biraz sinirlenmiştim, tuhaf hissediyordum. Tamam hoşuma gidiyordu ama sadece onun sevgilisiymişim gibi davranıyordu. Seviyorsa söylemiyordu, belli ediyordu.

Ben bu düşüncelere dalarken ve sinirli bir şekilde çantamı toplarken kapı çaldı.

"Gir." içeri gelen Zeynep 'ti.

"Biraz konuşalım mı?"

"Olur." dedim ve yatağın istüne oturdum.

" Yağmur ben seni anlatıyorum." 'neyi anlıyorsun' der gibi baktım ona. Devam etti.

" Sen niye böyle davranıyor gibi düşünüyorsun. Emin olamıyorsun, merak etme Kağan her kıza böyle davranmıyor."

"O zaman neden sadece böyle davranmakla yetiniyor ?"

"Çünkü o da emin olamıyor." bu söylediği şeyden sonra içime bir şey oturdu.

"Bu gün de burada kal sabah beraber geçersiniz."

"Tamam." dedim ve aşağı indik. Kağan'ın yüzü asıktı sayemde...

Zaynep Özgür'ün yanına oturdu. Bende Kağan'ın yanına.

"Muhabbetinize de doyum olmuyor." dedi Zeynep

"Siz aranızda fısıldaşıyorsunuz ya." dedi Kağan sesi yorgun çıkıyordu.

"Neyse biz yatıyoruz iyi geceler." dedi Özgür, Zeyneple içeri geçerken.

"Sen de yat, hastasın zaten dinlenmen lazım . " dedim ayağa kalkarken, Kağan ise bu sırada kolumdan tuttu ve beni kendine döndürdü.

"Niye böyle yapıyorsun?"

"Ne yapıyorum?"

"Önce yukarı çıkıyorsun aramız bozuldu sanıyorum sonra her defasında beni düşünüyorsun. Ne oldu da yukarı çıktın." her zaman yaptığım gibi gözlerimi kaçırdım.

" Dengemi bozuyorsun."

"Ben. Ben mi dengeni bozuyorum, sevgiliymişiz gibi davranan sensin sen benim dengemi bozuyorsun, her kız arkadaşına böyle sözcüklerle mi hitap ediyorsun, böyle mi davranıyorsun?"

"Hayır."

"O zaman niye böyle davranıyorsun bana."

"Çünkü seni seviyorum..."

Ve Kağan 'ım vurdu gol olduuuu

Evet sonunda bombayı patlattım :) Umarım
Bölümü beğenmişsinizdir. Sizi seviyorum

Canım benim bölümü beğendiğini düşünüyorum, seni seviyorum 💜