O Mutlu Olsun

'Sevgilim'

Selamm canlarım...
Sarılalım sıkı sıkıı🌠

Ailemiz büyümeye başladı. Bu beni çok mutlu ediyor. Evet başlarken tek amacım okuyanları mutlu etmekti ve hala öyle  ama okurlarımın, oylarımın sayısı arttıkça bu beni yazmaya daha çok itiyor ve verdiğim emeğin karşılığını alıyorum. Tabiki  bide daha çok kişiye de ulaşmış olduğunu görüyorum teşekkür ederim.

^İyi okumalar diliyorum ve sizi bölümle baş başa bırakıyorum. ^^

Gece ağlamaktan yorgun düşen gözlerimin ağrısıyla uyandım. Ah güne ne kadar güzel bir başlangıç. Evet abartmış olabilirim ama o çocukta beni çeken bir şeyler vardı. Ve onun bu kendini bilmiş tavırları beni daha çok kendine çekiyordu ve daha da sinir oluyordum. Bu gün yüzüne bile bakmayacaktım.

"Günaydın." evet tam karşımdaydı harika.

"Günaydın. " dedim soğuk bir şekilde.

"Yağmur siz nereden tanışıyorsunuz?"

"Nereden olacak Ece aynı sınıftayız ya."

"Doğru canım başka nereden olacak tabi. Ben Ece."

"Ben Kağan. "

"Ben de Melis."

"Tanıştığımıza  memnun oldum." dedi ve sınıfa geçtik.

Sınıfa girdiğimizde 4 lü yana yana boş yer vardı. Kızlarla yan yana oturmuştuk. Kağan' da benim yanıma geçmişti. Yüzüne bile bakmıyordum. Bakmayacaktım da haketmişti.

"Kusura bakma." dedi Kağan. Bu sözü karşısında çok şaşırmıştım çünkü gerçekten tam bir öküzdü. Yani en azından böyle görünüyordu. Yavaşça kafamı çevirip yüzüne baktım. İlk defa gözlerinin içine bakıyordum. Heyecankanmıştım, gözlerinin yeşilleri beni kendine çekerken. Kağan devam etti.

"Öküzlük ettim. Yani tam anlamadım da ne olduğunu gözlerin doldu sonra..." Evet doğruydu. Ne diyecektim senden etkilendim, bana ukala ukala cevap verince kalbim kırıldı depresyona girdim mi?

"Seninle bir alakası yoktu üstüne mi alındın?" hah aferin Yağmur sen böyle devam et çocuk senden soğusun. Gerçi ne zaman ısındı ki.

"Peki. " peki mi? Sen benim laflarımı mı çalıyorsun.

Bu sırada Kağan'ın telefonu çaldı. Ekranda 'SEVGİLİM' yazıyordu. O an içime bir şey oturdu. Hani böyle biri kalbinize bıçak saplar ve çeker çeker bir daha saplar ya, şu an böyle hissediyordum. Dersin bitmesini beklemeden sınıftan çıkıp yurda doğru yürümeye başladım. Bu sırada kızlar ısrarla arıyordu. Telefonu kapatıp yoluma devam ettim. Yurda geldiğim de yeniden ağlamaya başladım derken kızlar içeri girdi.

"O çocuk yüzünden ağlıyorsun değil mi?" dedi Ece ve ayağa kalkıp ikisine de sarılırken hıçkırıklarım daha da artıyordu. Evet Kağan'ın bir suçu yoktu ama ben, ben galiba seviyordum onu.

"Tamam Yağmur sakinleş artık iki saattir ağlıyorsun bide ne oldu artık bi anlat, 2 gündür kendinde değilsin. Ne yaptı o çocuk sana."

"Sevgilisi varmış. "diyebildim sadece.

" iyi de bundan sanane. "doğru banane.

" Ece saçmalamasana belli ki Yağmur aşık olmuş."

" Bilmiyorum kızlar sadece içimden ağlamak geliyor."

^Tekrar selamm^^

Bu gün iki bölüm yayınlamak istedim dediğim gibi ailemiz büyüdükçe, siz bana destek oldukça benim daha çok yazasım geliyor. Teşekkür ederim

Bu bölüm de Yağmur 'a çok üzüldüm. Evet Kağan' ın bir suçu yok ama gene de bilmiyorum siz nasıl düşünüyorsunuz?
Düşüncelerinizi yorumlarda belirtin sizin düşünceleriniz benim için çok önemli birazda ona göre şekillendirmek istiyorum. Ve gelin dertleşelim, sohbet edelim... Sizi seviyorum şimdilik hoşçakalın...