O Mutlu Olsun

Hastane

Merhabalar canlarım
Sarılalım sıkı sıkıı 🌠

Bölümü oylamayı unutmayın sizi seviyorumm ^^

Kağan beni hemen kucağına alıp arabaya taşıdı.

"Hastaneye gidelim mi?"

"Gerek yok Kağan biraz dinleneyim geçer." demiştim ama üstüne bile basamıyordum.

"Kızları eve bırakalım gideriz."

"Kağan gerçekten gerek yok dinleneyim geçer."

"Gerek yok mu üstüne bile basamıyorsun." sesi yükselmişti.

Kızları eve bırakıp hastaneye gelmiştik. Doktor röntgen istemişti.

"Çatlak falan yok iki gün üstüne basamayabilirsin. Basmamalısın da şimdi bir ağrı kesici krem veriyorum. Bide buz koyun ağrısı azalır bir kaç güne de geçer. Geçmiş olsun."

"Teşekkür ederim sağolun." zar zor Kağan' dan yardım alarak doktorun odasından çıkmıştık. Çıktığımız gibi Kağan beni kucağına aldı.

"Kağan gerek yok ben yürüyebiliyorum."

"Bir, yürüyemiyorsun iki, doktor üstüne basma dedi üç, bu hızla bir günde gideriz."

"Bir, yürüyebiliyorum iki, üstüne çok da basmıyorum üç, sen önden hızlı hızlı gidebilirsin." dedim ve beni yere indirdi. Yürümeye başladı, bense "ah" diye inleyebildim sadece.

"Ne güzel yürüyorsun." dedi ve beni tekrar kucağına aldı. Ve arabaya bindirdi.

"Bak doktora gelmemize gerek yokmuş dinleneyim geçermiş."

"Gelmemize gerek vardı bak krem falan bir şeyler yazdı."

"Kremlere gerek yoktu buz koyardık geçerdi."

"En azından kafam rahatladı bir şey olmadığını anladık." beni düşünmüştü, düşünüyordu...

" Teşekkür ederim."

"Rica ederim, bide özür dilerim arabada sesim biraz yükseldi."

"Önemli değil." bana bakıp göz kırptı ve arabadan Yüzyüzeyken Konuşuruz' u açtı.

Yollar su gibi akmıştı ve benim iyice uykum gelmişti neyse ki eve gelmiştik.

"Yağmur iyi misin ." diyerek yanıma geldi Melis ve Zeynep.

"İyiyim bir şey yokmuş zaten. " dedim arabadan inerken. Kağan hemen gene beni kucağına alıp eve götürdü.

"Yenge dolaptan buz getirir misin?"

"Hemen getiriyorum."

Kağan hemen ayakkabılarımı ve çoraplarımı çıkarmıştı.
Zeynep buzu getirmişti ve Kağan buzu ayağıma koymuştu. Bizim kızlarsa hayran hayran bizi izliyordu. Melis' e kaş göz işareti yaptıktan sonra

"Kağan ben tutayım istersen." dedi ve buzu Kağan' ın elinden aldı. O alınca bir rahatlama geldi. Kendimi Kağan ' ın yanındayken çok güvende hissediyordum ama kendimi çok sıkıyordum.
Akşam yemeğini de yedikten sonra yatmıştık ama beni bir türlü uyku tutmamıştı. Üstüme bir şey alıp zar zorda olsa bahçeye çıkmıştım.

"Şimdi daha iyi misin. " dedi ve yanıma geldi Kağan.

"İyiyim teşekkür ederim. "

" Niye sürekli teşekkür ediyorsun?"

"Beni o kadar kucağında taşıdın, hastaneye götürdün."

"Tamam onlar için teşekkürünü ettin. Özür dilemen lazım."

"Niye özür dileyecek mişim?"

"Beni bu kadar korkuttuğun için." bu sözüne karşı içimden gene bir şeyler kopmuştu. Ve yanaklarım gene kızarmaya başlamıştı.

"Korkacak bir şey yoktu, sadece ayağımı burktum."

"Ama ben sana bir şey oldu diye çok korktum."

"Tamam özür dilerim."

"Kuru kuru bir özürle kurtulamazsın."

"Ne yapmam gerekiyor."

"Ellerinden bir kahve içerim."

"Kağan saat gecenin 2 si zaten uyku tutmamış ikimizi de yeşil çay yapayım bari. "

"Kahvenin saati olmaz hem uyumayalım film izleyelim."

"Tamam." dedim ve içeri gidip kahve yaptım. Doktorun verdiği kremler iyi gelmişti zaten canı tatlı olan bir insan değildim. Üstüne basabiliyordum sadece biraz tökezliyordum.

"Teşekkür ederim."

"Rica ederim, afiyet olsun. Hangi filmi izleyeceğiz." dememle elektriğin gitmesi bir oldu. Sadece şömünenin verdiği hafif bir loş ışık vardı odada.

"Peki o zaman şöminenin önüne geçelim sohbet edelim."

Bu bölümü de burada bırakıyorum...
Bölümlerin okunma sayısı çok yavaş artıyor lütfen çevrenizdeki kişilere önerir misiniz sizi seviyorum şimdilik görüşmek üzere^^