Η Αγάπη Απαιτεί Θυσίες [Μέρος 2] / Vampire Academy Fanfiction

Κεφάλαιο 9

Στον γυρισμό για το σπίτι πετύχαμε μία αλχημίστρια φίλη της Σίντνεϊ η οποία μόλις μας είδε χαμογέλασε καλοσυνάτα και έπειτα μας πλησίασε.

«Γεια σου Τίφανι!» της χαμογέλασε η Σίντνεϊ με τον ίδιο τρόπο που μας είχε χαμογελάσει η Τίφανι προηγουμένως. Η Τίφανι ήταν σχετικά κοντούλα, λίγο πιο κοντή από εμένα. Τα κόκκινα μαλλιά της κυμάτιζαν στους ώμους της ενώ τα καταπράσινα μάτια της έλαμπαν στο φως του ήλιου. Ήταν αρκετά όμορφη κοπέλα.

«Καλησπέρα Σίντνεϊ, καλησπέρα φύλακα Ιβάσκοφ.» είπε με επίσημο τόνο παρά το γλυκό χαμόγελο της.

Έσκυψα το κεφάλι σε ένδειξη χαιρετισμού και παρέμεινα σιωπηλή.

«Που πηγαίνετε;» Ρώτησε κοιτάζοντας πότε την μία και πότε την άλλη.

«Για ψώνια!» Απάντησε η Σίντνεϊ.

«Για την ακρίβεια, γυρίζουμε από τα ψώνια!» Είπα δείχνοντας τις σακούλες που κρατούσα με τα ψώνια. Εκτός από το φόρεμα της Σίντνεϊ αγοράσαμε και κάτι γόβες που ταίριαζαν με τα φορέματα μας.

«Εξαιρετικά!» Είπε με στόμφο η Τίφανι. «Επειδή είμαι λίγο βιαστική δυστυχώς θα πρέπει να σας αφήσω. Χάρηκα που σας είδα. Σίντνεϊ, φύλακα Ιβάσκοφ.»

«Καλή συνέχεια Τίφανι.» Είπε χαμογελαστή όπως πάντα η Σιντ.

«Η τιμή όλη δική μας.» Είπα εγώ διπλωματικά.

«Πω πω! Ξεσηκώσατε τα μαγαζιά βλέπω..» Παρατήρησε ο Άντριαν μόλις γυρίσαμε σπίτι. Η Σίντνεϊ χαμογέλασε γλυκά και τον πλησίασε.

«Φυσικά! Πρέπει να έχουμε την κατάλληλη εμφάνιση αύριο.» Του απάντησε. Στράφηκα προς το μέρος τους και έδωσα τις σακούλες στην Σίντεϊ. Η Σίντεϊ του είχε πάρει ένα κουστούμι και του το φύλαγε για έκπληξη έτσι σκέφτηκα να αποχωρήσω.

«Σας αφήνω να ζαχαρώσετε παιδάκια!» τους έκλεισα το μάτι και πήγα να ανέβω τις σκάλες όταν άκουσα τον Άντριαν να μιλάει.

«Ο Ντιμίτρι έφυγε πριν λίγο. Έπρεπε να πάει για μια δουλειά..» είπε απροσδιόριστα ο Άντριαν. Τον στραβό κοίταξα και ανέβηκα τις υπόλοιπες σκάλες.

Έξω από την πόρτα του δωματίου μου με περίμενε ο Λούκιους.

«Επέστρεψε η όμορφη. Επιτέλους!» η φωνή του δεν είχε τίποτα το ειρωνικό. Το εννοούσε, αυτό με έκανε να χαμογελάσω αμυδρά.

«Τι θες "ωραίε" άντρα;»

«Με πληγώνεις..» Είπε με δραματικό τόνο στην φωνή του αλλά με διαφορά δευτερολέπτων γέλασε με το σχόλιο μου. «Ήθελα να δω το φόρεμα που σου έκανα δώρο..»