Στο τηλέφωνο ο Άντριαν ακούστηκε πολύ ανήσυχος. Δεν μπορούσα όμως να του πω την αλήθεια. Δεν ήμουν έτοιμη.
«Συγνώμη Άντριαν. Οι γονείς του Λούκιους τον χρειάζονται και δεν μπορώ να τον αφήσω να ταξιδέψει μόνος του μετά από όσα έχει κάνει για μένα. Πρέπει να πάω. Σε παρακαλώ, φρόντισε να ενημερώσεις και τους υπόλοιπους να επιστρέψουν στα πόστα τους. Α και... συγκράτησε τον Ντιμίτρι όσο το δυνατόν περισσότερο.»
«Αφού το έχεις πάρει απόφαση θα σε στηρίξω, φροντίστε να γυρίσετε και οι δύο ζωντανοί. Εντάξει;»
«Εντάξει.»
«Γιατί τέτοια ώρα η πτήση; Δεν έχουμε κοιμηθεί καθόλου!» Παραπονέθηκε ο Λούκιους ενώ ένα χασμουρητό ξέφυγε από το στόμα του. Εγώ δεν χρειάστηκε να του δώσω απάντηση στην ερώτηση του εφόσον ήδη ήξερε τον λόγο. Με τον ήλιο στο πλευρό μας θα ήμασταν ασφαλείς. Όσο περισσότερο μπορούσαμε να τον έχουμε στο πλευρό μας τόσο το καλύτερο.
Οι ώρες περνούσαν και ο ήλιος όπου να ναι θα έδυε. Ευτυχώς είχαμε κάνει ήδη την μισή διαδρομή και σκοπεύαμε μόλις φτάσουμε στην έπαυλη να περάσουμε εκεί την νύχτα. Θα ήταν ριψοκίνδυνο να πάρουμε τον δρόμο του γυρισμού μέσα στην νύχτα.
Είχε σκοτεινιάσει τελείως όταν φτάσαμε. Το μέρος μου έφερε ένα σωρό αναμνήσεις που έκαναν την καρδιά μου να πονάει.
«Μη στεναχωριέσαι..» με παρηγόρησε ο Λούκιους.
«Για πιο από όλα να μην στεναχωριέμαι;»
«Για όλα. Δεν αξίζει να νιώθεις ενοχές, ούτε να πονάς για ότι συνέβη.»
Ο Λούκιους ήξερε ακριβώς πως αισθανόμουν όπως και τους λόγους. Με πονούσε η ανάμνηση του να προδίδω τον Ντιμίτρι αγαπώντας έναν άλλο άντρα, έστω και για λίγο και με πονούσε που ο Ελάιτζα πέθανε εξαιτίας μου και μάλιστα ένιωθα ένοχη που τόσο καιρό υπέφερε εξαιτίας μου στο κενό. Ήθελα να τον βοηθήσω, ήθελα να εξιλεωθώ για όλα τα κακά που ένιωθα πως είχα κάνει. Το μετά δεν είχε σημασία. Μόνο το τώρα.
Χάρης στην καλή μου φίλη Σίντεϊ που ήταν η μόνη που ήξερε για το σχέδιο μου -εκτός του Λούκιους- μπορέσαμε να κάνουμε ένα μικρό ξόρκι εντοπισμού μέσω αίματος για να μπορέσουμε να βρούμε που βρισκόταν το σώμα του Ελάιτζα. Ο Λούκιους ήθελε να ξεθάψει εκείνος τ σώμα αλλά εγώ δεν το επέτρεψα.
Μόλις ξεθάψαμε το σώμα του το κουβαλήσαμε μέσα σε μία από τις πολλές κρεβατοκάμαρες. Το σώμα φαινόταν σε καλή κατάσταση αν κρίνουμε τους 9 μήνες που είχαν περάσει.
ESTÁS LEYENDO
Η Αγάπη Απαιτεί Θυσίες [Μέρος 2] / Vampire Academy Fanfiction
FantasíaΗ Ρόουζ, ζει ανάμεσα σε όνειρο και πραγματικότητα, τώρα που πια έχει ωριμάσει, θα ζήσει ακόμα πιο επικίνδυνες καταστάσεις και θα βάλει τους άλλους πάνω από τον εαυτό της. Θα καταφέρει να περάσει αυτή την δοκιμασία και να κρατήσει τους αγαπημένους τη...