Η Αγάπη Απαιτεί Θυσίες [Μέρος 2] / Vampire Academy Fanfiction

Κεφάλαιο 8

«Όχιιιιιιιιιι!» Ουρλιάζω. Όλα έγιναν τόσο γρήγορα που δεν πρόλαβα να αντιδράσω. Ο Ντιμίτρι είχε εμφανιστεί από το πουθενά, μεταβίας τον είχαμε ακούσει να έρχεται, αλλά ήταν πολύ αργά. Δεν πρόλαβα να του εξηγήσω. Όρμησε στον Γκρέγκορι δίχως να χάσει στιγμή. Ο Γκρέγκορι είχε κατεβάσει τις άμυνες του με την συζήτηση μας και ο Ντιμίτρι τον σκότωσε πολύ εύκολα. Ένιωσα το αίμα μου να βράζει από θυμό. Μπορώ να πω μέχρι ότι λυπήθηκα τον Γκρέγκορι, είχα αρχίσει να τον συνηθίζω με την συζήτηση που είχαμε. Πήρα βαθιά ανάσα και κοίταξα δυσαρεστημένη τον αγαπημένο μου σύντροφο. Εκείνος αγνόησε το εξοργισμένο ύφος μου και με πλησίασε ταρακουνώντας με σαν να ήμουν καμιά τρελή, ποιος ξέρει, ίσως και να ήμουν.

«Μπορείς να μου πεις τι σκεφτόσουν;» ο τόνος του έδειχνε μεγάλη ανησυχία και το κράτημα του ήταν σκληρό. Τον κοίταξα με σοβαρό ύφος και έφερα το χέρι μου στο πρόσωπο του κάνοντας στην άκρη μια τούφα από τα μαλλιά του που είχε ξεφύγει από την κοτσίδα του. Μόλις αντίκρισα τα μάτια του το σώμα μου χαλάρωσε και άφησα το κοντάρι να πέσει στο χώμα.

«Ήξερε... Ήξερε για τον Ελάιτζα, ήξερε για τους εφιάλτες... Ήξερε Ντιμίτρι, ήξερε..» Η φωνή μου ακουγόταν πνιχτή, με το ζόρι κρατούσα τα δάκρυα μου. «Δεν έπρεπε να τον σκοτώσεις..» Είπα αδύναμα.

Ο Ντιμίτρι με τράβηξε στην αγκαλιά του και με έσφιξε δυνατά.

«Συγνώμη. Πραγματικά λυπάμαι, δεν ήξερα. Όταν μου είπε ο Λούκιους τι συνέβη τρελάθηκα.» Τον καταλάβαινα απόλυτα, στην θέση του και εγώ το ίδιο θα έκανα. Γιατί τότε νιώθω τόσο θυμωμένη μαζί του;

«Ότι έγινε, έγινε» είπα αναστενάζοντας.

«Πάμε σπίτι» είπε ήρεμα εκείνος.

«Πάμε» συμφώνησα χωρίς να φέρω καμία αντίσταση.

Όταν γυρίσαμε βρήκαμε τον Άντριαν να συζητάει με τον Λούκιους ενώ έπιναν κάτι. Η Σίντνεϊ δεν ήταν μαζί τους. Πιθανόν να έπιναν αίμα με το αλκόολ τους, συνήθως τότε εξαφανιζόταν η Σίντεϊ από το πλευρό του Άντριαν.

Μόλις μας είδαν σταμάτησαν την κουβέντα τους και στράφηκαν προς το μέρος που στεκόμουν εγώ με τον Ντιμίτρι.

«Όλα καλά;» ρώτησε ανήσυχος ο Άντριαν. Ο Λούκιους που ήταν έτοιμος να ρωτήσει το ίδιο παρέμεινε σιωπηλός.

«Υποθέτω..» μουρμούρισα.

«Καλύτερα να το συζητήσουμε μια άλλη φορά.» Πρόσθεσε κοφτά ο Ντιμίτρι και με τράβηξε από την μέση για να πάμε πάνω στο δωμάτιο μας. «Θα αποσυρθούμε τώρα αν δεν έχετε αντίρρηση» πρόσθεσε με ήρεμη φωνή. Ο Λούκιους και ο Άντριαν κούνησαν καταφατικά το κεφάλι τους χωρίς να πουν κουβέντα.