Chapter 14: 'till you're ready

40 2 3
                                    

Ilang linggo matapos nung incident breakfast namin ni Axel, hindi na sya nagpakita sa akin ulit.

He never drop by again sa bahay, at pag sa trabaho naman, iniiwasan kong makita sya. At parang ganun din naman sya sa akin. May ilang projects din na hindi sya ang photographer ko. Pero kapag nagkakasalubong kami sa cafeteria or hallway, he just nod at me then aalis na.

I somewhat feel sad dahil nagkaroon kami ng gap kahit yun naman talaga ang gusto ko. Axel is a nice guy. Marami na nga syang naging close dito sa agency, mapalalaki man o babae. Madami din ang nagkakacrush sa kanya na co-models ko din.

Nasa restroom ako non nang may dalawang co-models ko ang pumasok.

"Silv, have you seen that new photographer ni Hugo? He's a total hot guy!" Napalingon ako sa kanila nang marinig ko yun.

"Yeah, Jen. Actually, makakasama ko sya sa ad ko for bench. Talong-talo ang mga guy models sa kanya. I wonder why he choose to stay behind the camera while he got the looks and body to be a model." Tama si Silvia, Axel's really hot. Too hot to be a photographer.

Umalis na ang dalawa, habang ako naman naiwan at nagreretouch pa din. Nang matapos ako agad akong lumabas. I was walking on the hallway while reading a text message Trisha sent me. I was too preoccupied nang bigla akong makabangga ng isang matigas na bagay.

"Opps, you alright?" Tanong nito sa akin habang ang kamay nya ay nakaalalay sa bewang at balikat ko. I look up then I saw Axel's handsome face, full of worry.

"I-I'm okay. Sorry hindi ako nakatingin sa daanan ko." My heartbeat's pounding inside my chest. After a few weeks, eto lang ang pinaka close contact ulit namin ni Axel.

"Okay." Binitiwan nya na ako mula sa pagkaka-alalay nya and I don't know why but I felt cold.

Tumalikod na sya sa akin para umalis, ako naman ay tutuloy na sana sa paglalakad nang magsalita sya ulit.

"I won't force you." Sabi nya habang nakatalikod sya sa akin.

Napalingon ako sa gawi nya, confussion evident on my face. "Huh?"

Humarap sya sa akin at ngumiti. His smile didn't reach his eyes.

"I won't force you to tell me the story behind it, now. Atleast not now." He was looking at me seriously, it's like he's reading my soul with his eyes.

"I will wait until you're ready to open up. And I promise, when that time comes, I will be all ears." He smiled again, and I can feel his sincerity with his words.

"Hindi mo man ako gustong maging kaibigan sa ngayon, Rienne, but for me kaibigan na kita. Don't worry may bayad naman lahat nang ito." He smirked again. How I miss those smirks painted on his face.

Tumaas ang kilay ko sa sinabi nya. "Ano namang bayad?" I asked.

"We will date. Everyday. When you're ready." He winked at me saka na sya tumalikod ulit at naglakad papalayo. While I was left smiling alone.

AwithanN: Sige na since kaarawan naman ng presidente ng fan'sclub ko na hindi naman nageexist (ung fan's club hindi ung presidente) mag-uupdate ako. Tapos may bago pang nagcomment. Hihihi you made my day boss! I-dedict ko sana kaya lang phone ako naguupdate now hindi ko knows pano pag dito. Hihihi sarrrreeehhh... so anyway highway billboard at traffic lights eto updeyt!

Rebound: bound to happinessTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon