I love This Monster

Chapter 27

Winas POV

Promises made to be broken. Naniniwala ako dun.

Lumabas na ako ng kwarto ko.

“Hey my Princess. Gudmorning. Hows your sleep ? I prepare breakfast for you. Come here.”

Lumapit ako kay Papa na nasa dining area. I first kiss him on cheeks and I sit beside him na nakaupo na.

“Hmmm. . Mukhang masarap nitong inihanda niyo Pa ha.”

I gave him a wide smile at tinikman yung luto niya.

He cooked noodles fried with scrambled egg.

“Oh Papa youre just like a shief. Ngayon lang po ako nakatikim nito.”

“That’s my own menu you know ? Sinubukan kong ipagsama yung noodles and egg at pinirito ito. I like it. Ikaw ?”

“Ofcourse Papa I like it. It is sooooo perfect. At kahit ano pa yan, bastat kayo ang nagluto, I will also make it perfect and I will eat this with all my heart.”

I pout.

“Kahit pangitin ko yung luto ko ?”

“U-uhm. Y-yeah.”

“Hahaha. Youre funny. Ofcourse I will make it perfect for my Princess. Kumain ka na nga.”

Ginulo niya yung buhok ko. Napangiti naman ako sa kanya and I start to eat.

Rubens POV

[ Im already here at park. Hindi na ko pumasok ng skul. ]

I text Julie.

[ Bat hindi ka pumasok ? ]

[ I got lazy for going back to skul. Actually gusto rin kitang kausapin kung bakit hindi ka na nags-skul. Sabi ni Mam Cindy kinuha mo na raw yung mga papers mo dun. Why ? ]

[ Mag uusap naman tayo tatanungin mo pa ko sa text. Hintayin mo ko jan mag aayos lang ako. ]

Di na ko nag reply. Ramdam ko parin ang sakit ng mga sugat ko sa mukha. Hindi pa to nakita ni Daddy dahil gabi narin siyang umuwi kagabi at maaga pa siyang umalis kanina. Pero mamaya pag nakita niya ko tatanungin ako nun.

I know Julie also want to ask me what happened between us of Raniel.

Julies POV

“San ka pupunta ?”

Biglang nagising si Francis. Nakita niya kasi akong nakaayos na.

“I will meet someone.”

“What ?”

Bakas ang gulat sa mukha niya.

I am wearing  my earings at kitang kita ko siya sa salamin dahil nasa likod ko lang siya banda.

“Sinong imemeet mo ha ?”

Ang OA naman nito. Kung makaasta parang totoong kapatid niya ko eh. But I like it. ^-^

Humarap ako sa kanya.

“Si Ruben. Yung kaibigan ko. Kilala mo na yun diba ?”

Pinakilala ko na kasi sa kanya kahapon na yung kasama namin na pumunta ng ospital ay si Ruben.

“Ah. Ok.”

Yun lang sagot niya sakin at bumalik ulit ng tulog.

Tumawa lang ako ng mahina at umalis na.

Rubens POV

“Sabihin mo nga sakin ? Anong pumasok sa isip mo para suntukin si Raniel ?”

Ayan na ang nakamamatay na tanong. Dumating na kasi si Julie at ito ang unang salitang sinalubong niya sakin.

“Julie I really want to protect you from him.”

“But he didn’t hurt me Ruben.”

“But he hurt your feelings Julie.”

Bigla siyang napayuko. I heard him sigh I know to avoid crying.

“Yeah I didn’t forget it.”

Napansin kong parang patulo na yung luha niya kaya iniba ko yung topic.

“Bat ka nga pala hindi na bumabalik ng skul ?”

Thanks God. Parang naiwasan niyang umiyak.

“I will going on States. Dadalhin ako ni Lolo.”

I was struck by her words. Biglang sumikip yung dibdib ko.

“I-ilang taon ka dun.?”

“Pag nakapag tapos na ko ng pag aaral. Tsaka ako babalik dito.”

The answer that breaks the silence.

“Ice cream po !!! Bili na kayo ng Ice cream !!!”

Biglang may dumaan na ice cream at bigla naman siyang tumakbo papunta dun.

“Manong pabili po.”

“Magkano po Mam ?”

“Dalawang tag 20pesos po.”

Tinitingnan ko lang siya habang tumatayo at naghihintay ng biniling Ice cream.

Seryoso na ba talaga yang desisyon niyang umalis ?

I want to tell her my feelings. But I don’t know how to start .

“Ruben Ice Cream oh.”

“Thank You.”

Umupo siya sa tabi ko at kumain kami ng Ice Cream na bili niya.

Mahaba ang katahimikang pumagitan samin hanggang sa hindi ko mapigilang hindi magsalita.

“Aalis ka ba talaga ?”

“Hmm.”

She nodded habang patuloy parin ang pagkain ng Ice cream.

“I cant help it.”

Napatigil siya sa pagdila ng Ice Cream at napatingin sakin. Pati ako nagulat ng biglang lumabas ang salitang yun sa bibig ko.

“R-ruben ?”

Tumingin ako sa kanya. Nagtama ang mga mata namin.

She wiped my cheeks.

“Wag kang umiyak. Babalik naman ako eh. Hindi rin kaya kita makakalimutan. Isa ka sa naging parte ng buhay ko dito.”

Hinawakan ko ang kamay niyang nasa mukha ko parin. Hindi ko alam na umiiyak na pala ko. Kaya ang ginawa ko ay pinagpatuloy ang pag iyak.

“Bat ka ba iyak ng iyak jan.? Hindi dapat umiiyak ang mga tunay na lalaki nuh ?”

Inalis niya ang kamay niya sa mukha ko at kumain ulit ng ice cream.

I held her chin at pinaharap ko siya sakin.

“I love you.”