Uni
" ဟဲလို "
" အင်း ကိုယ်တို့ပါ "
Kyungsoo ဖုန်းနံပါတ် ကြည့်လိုက်တော့ unknown ဖြစ်နေသည်။
ဒါပေမဲ့ အသံကြားတာနဲ့ ဘယ်သူတွေလည်း သိပါသည်။
" ဟုတ်ကဲ့ ဘာကိစ္စရှိလို့လဲ "
" ကိုယ်တို့ဆီ အခုချက်ချင်း လာပေးနိုင်မလား "
" ကျွန်တော်မအား.... "
" မင်းမလာရင် ဒီလူသေလိမ့်မယ် ထင်တယ် "
" ဟုတ်ကဲ့ ကျွန်တော် ဘယ်ကိုလာရမလဲ "
" ဆေးရုံရှေ့မှာကားလွှတ်ထားတယ် "
" ဟုတ်ကဲ့ "
Kyungsoo ph ချလိုက်ကာ လိုအပ်မဲ့ ပစ္စည်းတွေယူကာဆေးရုံရှေ့ထွက်လာလိုက်သည်။
ဆေးရုံရှေ့ရောက်တော့ သူရှေ့လာရပ်တဲ့ကားပေါ်ကို တက်လိုက်သည်။
နောက်တော့ ခေါ်ဆောင်ရာ ဆီသို့။
" ရောက်လာပြီလား "
" လူနာက ဘယ်မှာလဲ "
နှုတ်တောင်အဆက်မခံဘဲ လူနာကိုသာ ဦးတည်မေးလိုက်သည်။ Kyungsoo သူ ဒီလူတွေနဲ့တွေ့ချိန်နည်းနိုင်သမျှ နည်းလိုတာကြောင့်။
Kris သူမေးတာနဲ့ဆန့်ကျင်စွာပြောလာတဲ့ကောင်လေးကြောင့် မျက်လုံးပင့်မိသည်။ ဘယ်လောက်တောင် အငြိုးတွေနဲ့မို့ ဒီလောက်ထိ ခါးခါးသီးသီး ဖြစ်နေရလဲ စဉ်းစားလို့မရပေ။ စိတ်လျှော့ကာ အပေါ်ထပ်ကိုပဲ ခေါ်ခဲ့လိုက်တော့သည်။
" ကဲ လာ အပေါ်ထပ်မှာ "
Kyungsoo အနောက်ကနေ ဘာမှမပြောဘဲ လိုက်ခဲ့တော့သည်။
Kris ဖွင့်လိုက်တဲ့တံခါးနောက်မှာတော့
" ခင်ဗျားတို့ လူနာကို ဘယ်လိုထားတာလဲ "
Kyungsoo အပြေးအလွှားပင် လူနာကိုကြည့်မိသည်။
ကြမ်းပြင်ပေါ်သို့ လဲကျနေတဲ့လူနာကိုပြေးပွေ့ကာ ခုတင်ပေါ်တင်ပေးလိုက်သည်။
လူနာက နာတာရှည်ရောဂါ ခံစားနေရတာပင်။
ခုတင်ပေါ်တင်ပေးပြီး စစ်ဆေးကြည့်တော့ ကြည့်ရတာ အချိန်အတိုင်းတာတစ်ခုသာကျန်တော့သည်။
ВЫ ЧИТАЕТЕ
The Legend Of Longing (အလွမ်းဒဏ္ဍာရီ)
Короткий рассказလမ်းခွဲခဲ့ပြီးနောက် ကိုယ်စီကိုယ့်လမ်းကိုလျှောက်ကြတဲ့အခါ.........
