Uni
အနာဂတ်မှာ တစ်ယောက်ထဲဖြစ်နေတဲ့ သူ့ကို လူတွေမြင်ရင်အံ့ဩသွားကြလိမ့်မယ်။ ဟက်.... နောက်ကြောင်းပြန်မလှည့်ခဲ့တဲ့သူဟာ အခုချိန်မှာ နာကျင်မှုတွေနဲ့အသားကြနေခဲ့တဲ့ လူတစ်ယောက်ဖြစ်နေပြီ။
ရင်ထဲက ဒဏ်ရာအမာရွတ်တွေဟာ တစ်ယောက်သောသူနဲ့အတူတကွကျန်နေခဲ့ပြီ.....
အတိတ်ဟောင်းတွေကိုချန်ခဲ့ပြီး လေညွှန်ရာအရပ်တိုင်း လေလွင့်ခဲ့တဲ့ကိုယ့်ကို မှတ်မိနေအုံးမလား....
အချိန်တွေက ကိုယ့်ရင်ထဲကဒဏ်ရာတွေကို တဖြည်းဖြည်းတိုက်စားခဲ့တယ်လေ.......
ဒါပေမဲ့ အဆင်ပြေလားလို့မေးလာခဲ့ရင် ကိုယ့်မှာဖြေစရာအဖြေအဆင်သင့်ရှိမနေခဲ့ဘူး......
နှင်းတွေ တဖွဲဖွဲကြနေတဲ့အချိန်မှာ တစ်စုံတစ်ယောက်ဟာဝောာ့ နှင်းတွေကြားထဲလဲကျသွားခဲ့လျက်...........
<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<
မုန်းတယ် လို့ပြောတိုင်း နာကျင်နေခဲ့တဲ့ငါ့နှလုံးသားကို မင်းသိမှာမဟုတ်ဘူး......
တစ်ခါမှ မင်းကိုမလိမ်ဖူးခဲ့ပေမဲ့ နောက်ဆုံးအကြိမ်လိမ်ခဲ့ဖူးတဲ့ စကားက " မုန်းတယ် ".......
ဟုတ်တယ်.....
မင်းကို အရမ်းမုန်းတယ် ......
နာကျင်စွာရေရွတ်ခဲ့တဲ့ ငါရဲ့ပထမဆုံးနဲ့နောက်ဆုံးဖြစ်တဲ့ မုသားက
မင်းကို အရမ်းမုန်းတယ်.......
မုသားတွေက အမှန်တရားထက်ချိုမြိန်တယ်လို့ဆိုခဲ့ပေမဲ့ ငါ့အတွက်တော့ မုသားရော အမှန်တရား ကပါ ခါးသီးလွန်းတယ်..........
ငါတို့ပြန်တွေ့ခဲ့ရင် အမုန်းမရှိတဲ့အဖြူရောင်သံယောဇဉ်တွေနဲ့ပြန်တွေ့ကြမယ်လို့မျှော်လင့်ရင်း..........
<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<
တကယ်တော့ ဘာမှဆက်တင်ဖို့မရှိတော့ပါဘူး။ ကျွန်တော် အရင်ပိုင်းကို Final ရေးဖို့မေ့သွားပြီး T.B.C. ဆိုပြီးယောင်ရေးမိသွားတာပါ။ အဲ့တော့ အသစ်တစ်ပုဒ်နဲ့ဆက်စပ်မိသွားအောင် အခုလိုရေးလိုက်တာပါ။ ကြာသွားတာတော့ ခွင့်လွှတ်ပေးပါ။ အရှုပ်တွေလုပ်နေတာမို့ပါ။ အဲ အလုပ်တွေရှုပ်နေတာပါ။ နွေးနွေးထွေးထွေးနေပြီး ကျန်းမာရေးဂရုစိုက်ကြပါ...
အခုတော့ ဒီficလေးကနေ နှုတ်ဆက်လိုက်ပါတယ်။ ကျွန်တော်ရဲ့ficကိုစလယ်ဆုံးဖတ်ပေးခဲ့လို့ကျေးဇူးပါ....
Good bye.........
_________________________
Zawgyi
အနာဂတ္မွာ တစ္ေယာက္ထဲျဖစ္ေနတဲ့ သူ႔ကို လူေတြျမင္ရင္အံ့ဩသြားၾကလိမ့္မယ္။ ဟက္.... ေနာက္ေၾကာင္းျပန္မလွည့္ခဲ့တဲ့သူဟာ အခုခ်ိန္မွာ နာက်င္မွုေတြနဲ႔အသားၾကေနခဲ့တဲ့ လူတစ္ေယာက္ျဖစ္ေနၿပီ။
ရင္ထဲက ဒဏ္ရာအမာရြတ္ေတြဟာ တစ္ေယာက္ေသာသူနဲ႔အတူတကြက်န္ေနခဲ့ၿပီ.....
အတိတ္ေဟာင္းေတြကိုခ်န္ခဲ့ၿပီး ေလညႊန္ရာအရပ္တိုင္း ေလလြင့္ခဲ့တဲ့ကိုယ့္ကို မွတ္မိေနအုံးမလား....
အခ်ိန္ေတြက ကိုယ့္ရင္ထဲကဒဏ္ရာေတြကို တျဖည္းျဖည္းတိုက္စားခဲ့တယ္ေလ.......
ဒါေပမဲ့ အဆင္ေျပလားလို႔ေမးလာခဲ့ရင္ ကိုယ့္မွာေျဖစရာအေျဖအဆင္သင့္ရွိမေနခဲ့ဘူး......
ႏွင္းေတြ တဖြဲဖြဲၾကေနတဲ့အခ်ိန္မွာ တစ္စုံတစ္ေယာက္ဟာေဝာာ့ ႏွင္းေတြၾကားထဲလဲက်သြားခဲ့လ်က္...........
<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<
မုန္းတယ္ လို႔ေျပာတိုင္း နာက်င္ေနခဲ့တဲ့ငါ့ႏွလုံးသားကို မင္းသိမွာမဟုတ္ဘူး......
တစ္ခါမွ မင္းကိုမလိမ္ဖူးခဲ့ေပမဲ့ ေနာက္ဆုံးအႀကိမ္လိမ္ခဲ့ဖူးတဲ့ စကားက " မုန္းတယ္ ".......
ဟုတ္တယ္.....
မင္းကို အရမ္းမုန္းတယ္ ......
နာက်င္စြာေရရြတ္ခဲ့တဲ့ ငါရဲ့ပထမဆုံးနဲ႔ေနာက္ဆုံးျဖစ္တဲ့ မုသားက
မင္းကို အရမ္းမုန္းတယ္.......
မုသားေတြက အမွန္တရားထက္ခ်ိဳၿမိန္တယ္လို႔ဆိုခဲ့ေပမဲ့ ငါ့အတြက္ေတာ့ မုသားေရာ အမွန္တရား ကပါ ခါးသီးလြန္းတယ္..........
ငါတို႔ျပန္ေတြ႕ခဲ့ရင္ အမုန္းမရွိတဲ့အျဖဴေရာင္သံေယာဇဥ္ေတြနဲ႔ျပန္ေတြ႕ၾကမယ္လို႔ေမၽွာ္လင့္ရင္း..........
<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<
တကယ္ေတာ့ ဘာမွဆက္တင္ဖို႔မရွိေတာ့ပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ အရင္ပိုင္းကို Final ေရးဖို႔ေမ့သြားၿပီး T.B.C. ဆိုၿပီးေယာင္ေရးမိသြားတာပါ။ အဲ့ေတာ့ အသစ္တစ္ပုဒ္နဲ႔ဆက္စပ္မိသြားေအာင္ အခုလိုေရးလိုက္တာပါ။ ၾကာသြားတာေတာ့ ခြင့္လႊတ္ေပးပါ။ အရွုပ္ေတြလုပ္ေနတာမို႔ပါ။ အဲ အလုပ္ေတြရွုပ္ေနတာပါ။ ေႏြးေႏြးေထြးေထြးေနၿပီး က်န္းမာေရးဂ႐ုစိုက္ၾကပါ...
အခုေတာ့ ဒီficေလးကေန ႏွုတ္ဆက္လိုက္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ရဲ့ficကိုစလယ္ဆုံးဖတ္ေပးခဲ့လို႔ေက်းဇူးပါ....
Good bye.........
ESTÁS LEYENDO
The Legend Of Longing (အလွမ်းဒဏ္ဍာရီ)
Historia Cortaလမ်းခွဲခဲ့ပြီးနောက် ကိုယ်စီကိုယ့်လမ်းကိုလျှောက်ကြတဲ့အခါ.........
