YG University | JenLisa (Book 2)

Chapter 46: Decision

Jennie's Point of View

Nagising ako sa isang madilim na lugar kung saan walang bintana at gawa sa kahoy lahat. Wala ring kahit na anong gamit dito maliban sa nag-iisang pinto. Sa maliit na siwang sa itaas ay sumisilip ang liwanag ng buwan.

Buwan?

"Fuck!" Mura ko nang mapagtanto na gabi na.

Ano na bang oras? Nag-uumpisa na kay? NO! Hindi ako maaring hindi makapunta. Alam kong hihintayin niya ako.

Mahigput pa rin na nakatali ang dalawang kamay ko sa likod ng silya na inuupuan ko, maging ang paa ko ay nakagapos. Walang takip ang aking bibig na parang sigurado sila na kahit na magsisisigaw ako rito ay walang makakarinig sa akin.

Sinubukan kong iagalaw ang mga kamay at paa ko pero masyadong mahigpit ng hindi ko makagawa kahit na maliit na kilos man lang. FUCK! Kailangan kong makaalis dito.

"Pinapagod mo lang ang sarili mo."

Mabilis na tumingin ako sa madilim na bahagi ng silid na ito. Nakatayo ang isang lalaking naglalaro ng pako.

Bigla kong naalala nong una kaming makapasok sa impyernong ito. Siya ang unang taong estudyante rito na nakausap ko, ang unang taong nagpanindig ng balahibo ko, ang unang taong nagbanta sa akin. Taehyung Kim.

Naglakad siya papunat sa akin at itinago sa bulsa niya ang pako. Wala kang mababakas na ano mang emosyon sa kanyang mga malalalim na mata na maihahalintulad kay Jeongyeon. The pressence of the founder of Hell's Angels.

Nakaramdam ako ng pagtaas ng balahibo sa mga sandaling ito. At last, naramdaman ko na rin ang demonyo talaga. He is showing his complete dark aura.

"L-Let me go, please."

Halos walang lumabas na boses sa bibig ko at parang hangin lang 'yon. Mukhang narinig naman niya ang pakiusap ko dahil naging mas intense ang kanyang mata at ang paggalaw ng kanyang panga. Galit siya... sobra.

"I can't belive that love could grow in this hell." Malamig na wika nito habang isinandal ang likod sa kahoy na wall sa harap ko. "Sayang lang... sa maling tao pa... maling pagkakataon... maling lugar." Dugtong nito.

Alam ko ang tinutukoy niya. Hindi ko nagawang ibuka ang aking bibig. Mali ba talaga? All this time, am I tracking the wrong path? Shit!

"Who are you?" Parang baliw na tanong niya sa akin. "You are just a girl, but how could you make things complicated?" Dugtong pa niya habang bahagyang nakakunot ang noo at kilay.

"Yes, I am just a girl." Matabang na sagot ko. "A girl I never imagined to be." Bulong ko.

Hindi ko inakalang magiging ganito ako, na magiging ganito ang lahat. Hinayaan ko ang sarili kong mahulog, dapat ay matagal ko ng pinigilan ang sarili ko. I should have stopped this earlier, but now... I guess, it's too late. The hole is too deep.

"I can't let you go, not now."

"Pero may naghihintay sa akin." Halos pabulong na sagot ko na lang.

Sandali itong natigilan bago umiling. "Mas mabuti nang hindi ka makapunta." Sagot niya pa.

"Pero bakit?"

Lumapit ito sa akin at lumuhod sa harap ko para magkaharap kami. Hinawakan niya ang pisngi ko at pinunasan ang luhang kanina pa pala tumutulo.

"Sorry, Jen. Hindi ko gustong maging hadlang."

Inilayo ko ang mukha ko sa kanya para mabitawan niya ito. "Pero hadlang ka na. Dati pa." Matabang na sagot ko.

Inis na ginulo nito ang buhok niya at parang naiinis na.