Twenty Six (Kath, Daniel, and Alden)

428 9 4
                                    

A/N: might be a short chapter

Kath's POV

Alden was about to say something nang biglang nagka-gulo sa ICU lobby. We heard Daniel's name, so napatayo ako sa kinauupuan ko at agad akong lumapit sa ICU reception.

"What's happening?" Kabado kong tanong.

Hindi ako nasagot ng Nurse kase she immediately stood up and headed sa room where Daniel is.

I am panicking inside, not knowing what to do. Hindi naman ako basta basta makakapasok sa ICU rooms dahil wala akong proper protection na needed.

I felt a hand on my shoulder, alam kong si Alden ito. I am praying na sana malagpasan ito ni Daniel, na sana mabuhay sya at mailigtas.

I headed to the hospital chapel, to pray for his life.

"Dear God, I am praying na sana po iligtas nyo si Daniel. Kailangan pa sya ng mga kapatid nya, he doesn't deserve to die like this, to die on the hand of a bad person. Please, God, save him."

I am praying for his life. Hindi ko kakayanin na mawala si Daniel, hindi ko inakala na kailangan pang umabot dito para ma-realize kong mahal ko pa din sya, at na hindi nagbago yun.

I feel so unfair para kay Alden. He helped me na mabuo ako ulit, he did everything para mapasaya ako, pati ang mga kapatid ko. 

Umupo ako sa wooden bench dito sa chapel, I stared at the altar where a cross is displayed. Maya maya, naramdaman kong may tumabi saken. It's Alden.

Kinabahan ako, I felt na oras na to make things right.

"Alden.." I called, na para bang pabulong.

"It's okay, Kath." He turned to me. "I understand."

That's when I knew na alam na nya, na naramdaman na nya.

He gave me a smile, a smile that broke my heart somehow. I feel sad na ako ang magiging dahilan for that smile na mawala for a while sakanya.

"I'm sorry, Alden." I started to cry. "I'm so sorry."

"Kath, okay na saken na sinubukan mo akong mahalin." He tells me. "Masaya ako na pinapasok mo ako sa buhay mo, and binigyan ako ng chance na mahalin ang tulad mo."

Alden reached for my hand, I held him back.

"Alam kong hindi mapapantayan ang pagmamahal mo kay Daniel sa pagmamahal mo saken." He added, I can see the pain in his eyes.

Hindi ko alam ang sasabihin ko. Alden has been nothing but a genuine person.

"Babalik na ako sa Australia tonight." He tells me. "I want you to be happy, at alam kong andito ang magpapasaya sayo."

For the last time, tinignan ako ni Alden with a smile in his face. He kissed my forehead before looking back at me.

"Goodbye, Kath." A tear fell from my eyes when he said this. Nakaramdam din ako ng sakit na hindi ko inaasahan.

Tumayo si Alden and tuluyan na akong iniwan dito sa chapel. I started to cry, at the same time, I felt relieved na naintindihan nya, and tinanggap nya kahit masakit for him. Pinakita nya ang pagmamahal nya saken for the last time when he chose to let me go. Alden deserves the best, and I pray na sana mahanap nya ang taong magmamahal din sakanya with the love he deserves.

Bumalik ako sa ICU Lobby to see na andun na ang lahat, maliban kay Alden who already left the premises.

"Kamusta?" I asked pagkalapit ko sakanila.

"Stable na daw ulit si DJ." Enrique answered.

A few days passed, and nailipat na sa normal room si Daniel. We all headed back to Manila, and dito na sya pinagamot.

Collide || FinishedTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon