anxiety |ChanLix

2

uzun bir koşuşturmanın ardından bir ara sokağa girdi felix. ana caddeye çıkmış gibiydi ama bulunduğu sokakta, sokak lambaları yoktu ve çok karanlıktı.

nefesini ve kalp atışlarınını düzenlemek için adımlarını yavaşlattı ve ağır adımlarla ilerlemeye başladı.

bulundugu sokağın çıkmaz sokak olduğunu fark etmesi uzun sürmedi ve arkasına dönüp gitmek istedi. ama sadece istedi. çünkü sokağın tek girişinin önünde chan vardı ve hiç de omegaya yer verecek gibi de değildi.

"ne o benden kaçabileceğini mi sandın?" felix korku dolu bakışlarını alfaya atarken etrafa da korku feromonu yayıyordu. ağır ağır geriye adım atmaya başladı.

"yoksa minik omegamız benden korktu mu?" alfa hızını arttırıp omeganın yanına geldi.

felix kendini cesaretlendirmeye çalışarak konuşmaya başladı. "lütf-lütfen bı-bırak beni" chan duyduğu cümle ile histerik bir kahkaha attı. "ama daha eğlenecektik"

felixin beline elini koyarak boynuna eğildi. boynuna dişlerini geçireceği sırada omegadaki kolyeyi gördü.

"bu kolye? kimin kolyesi?" felix sorulan soruyu başta anlamasa da daha sonra anladı. "b-benim"

chan kolyeyi eline alarak inceledi. omegaya dönerek; "seni bırakıyorum" felix duyduğu cümle ile mutlu olmaya başlarken chan a teşekkür etti. chan ise; "daha cümlemi tamamlamadım omega sakin ol!"

"ne?" kocaman olmuş gözlerle alfaya baktı felix "bu kolyeyi bana vereceksin." felixdeki kolye aytaşından yapılmış bir kolyeydi ve bu kolyenin özelliği takan kişinin sinir sistemini biraz olsun rahatlatmaktı. felixde anksiyete bozukluğu oldugu için ona bunu büyük babası hediye etmişti.

"olmaz veremem" chan duyduğu olumsuz cevapla sinirlenmeye başlamıştı. gözleri kırmızı renge dönmüştü ve dişleri de uzamıştı.

felix chan'ın o görüntüsünü görünce çok fazla korkmuş ve ağlamaya başlamıştı. ama alfa pes etmeyerek yere oturan omeyaga eğilerek " verecek misin vermeyecek misin"

felix yine olumsuz anlamda kafasını sallamıştı. şu an o kadar çok korkuyorduki her an kriz geçirebilirdi.

chan sesini daha fazla yükselterek ve alfalıgın verdiği özelliği kullanarak omegaya boyun eğdirmek istedi. etrafa yavaştan feromon salgılamaya başladığında arkasından birisinin kendisine seslendiğini duydu.

"hyung! yeter. hadi gel gidelim." minhonun sesiyle birlikte tamamen kendisini minhoya çevirdi. yanında hyunjini de görmüştü.

chan felix e kısa bir bakış attıktan sonra üzerine eğildi. ve "seninle işim bitmedi omega" dedi. hızlı adımlarla minho ve hyunjinin yanına ilerledi.

hyunjin felixin kötü bir durumda olduğunu fark etti. "hey sen iyimizin?" tam ona bir adım atacakken chan durdurdu. "ne o şimdi de omegalar için mi endişeleniyorsun? babalarım seni yaparken nerde hata yaptı acaba?" hyunjine karşı olan aşağılayıcı cümlesinden sonra susmuşu.

alfalar zaman kaybetmeden oradan ayrılıp gitti. felix ise sakinleşene kadar orada aynı şekilde kaldı.

bir kaç saat sonra kendine geldiğinde ayaklandı ve hızlı adımlarla evine gitti.

chan kuzum özürdilerim