anxiety |ChanLix

22

korku treni hareket etmeye başlamıştı. felix oturduğu yere daha da sinerken chan etrafına meraklı gözlerle bakıyordu.

chan gülüp eğlenirken felix ağlamamak için kendini sıkıyordu. en sonunda vagon tünelden çıktığında felix koşar adımlarla trenden indi ve oyun alanının hemen yanındaki wc'e ilerledi.

chan ise ne olduğunu yeni anlayarak hızlıca omeganın arkasından ilerledi.

"felix, iyi misin?"

genç omeganın yüzü bembeyaz olmustu, ağlamamak için kendisini sıktığından dolayı da gözleri kıpkırmızı olmuştu.

felix girdiği kabinden çıktıktan sonra chan'a baktı.

"gi-gidebilir m-miyiz"

chan felixi kucağına aldıktan sonra wc'den çıktı ve oraya geldiği arabasının yanına ilerledi.

"özür dilerim felix, eğer korktugunu söyleseydin, ben, ben binmek istemezdim."

felix yorgun bir biçimde gülümsedi.

"so-sorun değil."

chan arka koltuğa felixi yatırdıktan sonra telefonundan minhoyu aradı ve diğerlerine 'felixin kötüleştiğini eve gittiklerini' söylemesini istedi, daha sonra da telefonu kapattı ve sürücü koltuğuna geçerek arabayı felixlerin evine sürmeye başladı.

------

chan kapıyı çaldığında taeyong açmıştı kapıyı.

taeyongun endişelenmemesi için 'felixin yorulduğunu bu yüzden uyuduğunu' söylemişti.

hızlı ve dikkatli adımlarla kucağındaki felix i odasına çıkardı chan.

büyük ve geniş odadaki yatağına yatırdı ve üzerini örttü.

son kez felixin alnına öpücük kondurduktan sonra arkasını dönüp gitmeye yeltendi.

ama felix yarı uykulu bir biçimde chanın elini tuttu.

"gitme"

bebeklerim final yakın